W każdym gatunku literackim są Dzieła, dzieła i dziełka, które opierają się upływowi czasu. Niestety „Błękitne szynszyle” do nich nie należą. Niby mamy wszystkie potrzebne dla dobrego, ponadczasowego kryminału elementy - jest dobra intryga, dobra konstrukcja fabuły, jest nawet wątek uczuciowy, ale niestety Barbara Gordon to nie Robert Galbraith (J.K. Rowling),więc też Anna Świgoń i Sebastian Chmura nie mają niestety wiele wspólnego z Cormoranem Strike'iem i Robin Ellacott. A szkoda... Może dałbym nieco wyższą ocenę, gdybym czytał wersję drukiem, ale niestety audiobook z głosem Maszy Boguckiej jest tak jęczący, że treść bądź co bądź kryminalna kłóci się z płaczliwą interpretacją, która może by uszła przy romansie o popadającej w depresję pensjonarce, ale nie w klasycznej powieści detektywistyczno-policyjnej. Masza Bogucka trafia na listę „Tych lektorów omijaj” a o Barbarze Gordon po prostu zapomnę. Jest tylu lepszych autorów, a życie za krótkie na słabych...

W każdym gatunku literackim są Dzieła, dzieła i dziełka, które opierają się upływowi czasu. Niestety „Błękitne szynszyle” do nich nie należą. Niby mamy wszystkie potrzebne dla dobrego, ponadczasowego kryminału elementy - jest dobra intryga, dobra konstrukcja fabuły, jest nawet wątek uczuciowy, ale niestety Barbara Gordon to nie Robert Galbraith (J.K. Rowling),więc też Anna...

Na początku czytałem bez większej przyjemności, ale w miarę, kiedy fabuła się zagęszczała, to jednak wciągnęło mnie. Porządny kryminał z czasów PRL, który w ogóle się nie zestarzał. Godne podziwu połączenie naprawdę wielu wątków w jedną spójną całość.

Na początku czytałem bez większej przyjemności, ale w miarę, kiedy fabuła się zagęszczała, to jednak wciągnęło mnie. Porządny kryminał z czasów PRL, który w ogóle się nie zestarzał. Godne podziwu połączenie naprawdę wielu wątków w jedną spójną całość.

Powieść milicyjna, z ciekawą zagadką kryminalną i poczuciem humoru. Polecam :)

Powieść milicyjna, z ciekawą zagadką kryminalną i poczuciem humoru. Polecam :)