Paradoks

Maks Okrągły jest wybitnym studentem matematyki. Uczy się niezwykle szybko, ma najlepsze oceny i stara się wszystko robić perfekcyjnie. Ma jednak jedną wadę...gardzi ludźmi ale też samym sobą, gdy popełni nawet najmniejszy błąd. Jego życie ma być zaplanowane, poukładane, tu nie ma miejsca na potknięcia. Jednak w pewnym momencie do jego idealnego świata wkrada się chaos. Maks twierdzi, że ma sobowtóra, który go prześladuje i próbuje zabić. Dla mężczyzny zaczyna się teraz prawdziwe piekło. Czy sobowtór istnieje? Czy może jest to tylko wymysł, zmęczonego ciągłą nauką umysłu Maksa?

#paradoks to książka, która niewątpliwie wzbudza emocje. Szczególnie za sprawą Maksa, antybohatera, który irytował mnie od pierwszych stron. Z tego powodu na początku książka mnie nie porwała, nie mogłam się wkręcić w fabułę. Na szczęście im dalej, tym lepiej.
Autor stworzył thriller psychologiczny, który poza początkiem, intryguje swoją treścią. Jednak patrząc na książkę całościowo, uważam, że początek musiał być właśnie taki.
Warstwa psychologiczna odgrywa tu bardzo ważną rolę. Z dużą ciekawością śledziłam losy Maksa, który coraz bardziej pogrąża się w lęku i popada w paranoję. Razem z nim zastanawiamy się co jest prawdziwe a co nie.
Przyznaję, że intryga została misternie zaplanowana, przemyślana i dopracowana w każdym szczególe a koniec książki dosłownie wbija w fotel.
Podoba mi się nowa odsłona twórczości Autora. I chociaż jest tu mniej mroku i strachu niż w poprzednich pozycjach, to "Paradoks" oczywiście polecam.

Maks Okrągły jest wybitnym studentem matematyki. Uczy się niezwykle szybko, ma najlepsze oceny i stara się wszystko robić perfekcyjnie. Ma jednak jedną wadę...gardzi ludźmi ale też samym sobą, gdy popełni nawet najmniejszy błąd. Jego życie ma być zaplanowane, poukładane, tu nie ma miejsca na potknięcia. Jednak w pewnym momencie do jego idealnego świata wkrada się chaos....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najnowsza książka Artura Urbanowicza to rasowy thriller psychologiczny z elementami horroru i science fiction. Powieść trzyma w napięciu do samego końca i chwilami miałem trudność, żeby się od niej oderwać i zająć się czymś innym. Autor kilkukrotnie zaskoczył mnie w trakcie książki, m.in elementami science fiction. Co prawda, z początku nawet nie byłem do nich przekonany, ale po przeczytaniu całej powieści, muszę przyznać, że autor bardzo ciekawie wszystko wyjaśnił i ma to swoją logiczną całość. Nie będę zdradzał co to dokładnie jest, ale jest to bardzo znany motyw, ale w niczym to nie przeszkadza.

Z racji faktu, że Paradoks to thriller psychologiczny, autor poświęcił bardzo wiele czasu kreacji głównego bohatera. Mamy zatem okazję bardzo dobrze poznać Maksa - jego myśli, przemyślenia, ale również codzienną rutynę obliczoną na to, żeby była jak najbardziej efektywna i zabierała jak najmniej czasu. Główny bohater jest postacią, którą trudno polubić, a swoim zachowaniem skutecznie do siebie zniechęca, również czytelnika. Maks pogardza bowiem ludźmi i uważa się za lepszego oraz inteligentniejszego od swoich rówieśników. Jednocześnie nie może znieść porażki, jakiejkolwiek, co tylko pogłębia jego negatywny wizerunek. Jest to zatem postać, z którą trudno byłoby utrzymać dłuższą znajomość. Choć trudno mi było go polubić, to śledziłem jego losy z wielką uwagą i byłem bardzo ciekawy, co się dalej wydarzy. Co ciekawe, Maks ma wiele wspólnego z samym autorem, o czym możemy się przekonać z lektury posłowia, które nadaje nowego znaczenia całej powieści. Może zabrzmieć to dziwnie, ale polubiłem za to Artura Urbanowicza jeszcze bardziej. Za pogodzenie się ze sobą, ale również za pokazanie i przyznanie się do własnych błędów w przeszłości. To wymagało z pewnością wiele pracy nad sobą, ale i odwagi, aby o tym opowiedzieć.

Książka, z racji poruszanej tematyki, skłoniła mnie do wielu ciekawych przemyśleń. Maks chorobliwie dąży do tego by być najlepszym, a jeśli dostanie gorszą ocenę, to uznaje to za porażkę. Sam dość późno uświadomiłem sobie, że nie trzeba robić wszystkiego na 110%, pewne rzeczy trzeba sobie zwyczajnie odpuścić i skupić się na rodzinie, przyjaciołach, czy rozwijaniu własnych pasji. To powinno być dla nas najważniejsze, a nie jak najlepsze wyniki i oceny, czy w dorosłym życiu praca. Chorobliwy perfekcjonizm i przepracowanie nigdy nie prowadzą do niczego dobrego...

Paradoks okazał się być bardzo ciekawym thrillerem psychologicznym, od którego nie mogłem się oderwać i pilnie śledziłem poczynania głównego bohatera. Książka skłoniła mnie również do wielu ciekawych rozważań i przemyśleń, dzięki czemu doceniam ją jeszcze bardziej. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper!

https://hrosskar.blogspot.com/2020/09/paradoks-artur-urbanowicz.html

Najnowsza książka Artura Urbanowicza to rasowy thriller psychologiczny z elementami horroru i science fiction. Powieść trzyma w napięciu do samego końca i chwilami miałem trudność, żeby się od niej oderwać i zająć się czymś innym. Autor kilkukrotnie zaskoczył mnie w trakcie książki, m.in elementami science fiction. Co prawda, z początku nawet nie byłem do nich przekonany,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zastanawialiście się jakby to było przeżyć życie idealnie, nie popełniając żadnych błędów? Chcielibyście? Ile bylibyście w stanie poświęcić dla realizacji tego celu?⠀
⠀
Maks Okrągły studiuje matematykę i jest najlepszym studentem na wydziale. Ze wszystkich zaliczeń i egzaminów otrzymuje najwyższe oceny, nie przyjmuje do wiadomości opcji, że mogłoby być inaczej. Skrupulatnie planuje każdy swój ruch, by maksymalnie efektywnie wykorzystać czas. Słowem, jest skrajnym perfekcjonistą. Nie postrzega jednak tego jako swojej wady, wręcz przeciwnie - uważa, że wspomniana cecha czyni go lepszym od innych.⠀
Uporządkowane życie Maksa biegnie według planu do czasu, aż wokół niego zaczynają dziać się dziwne, trudne do wytłumaczenia wypadki. W końcu chłopak dochodzi do wniosku, że za powstały chaos odpowiada jego sobowtór, który zdaje się nie mieć dobrych zamiarów. W dodatku dziwadło za potencjalny cel obiera sobie samego Maksa. Student coraz bardziej pogrąża się we wszechogarniającym lęku, nieustannie karmi swoją paranoję. Stres osiąga trudne do zniesienia nasilenie. Tylko... czy sobowtór faktycznie istnieje? Może to znękany nieustannym napięciem umysł chłopaka zaczyna wymykać się spod kontroli? A jeśli sobowtór jest rzeczywisty, to kim jest? Skąd się wziął? I czego chce?⠀
⠀
Nie będę owijać w bawełnę: moim zdaniem książka jest absolutnie genialna. Siła oddziaływania końcówki mnie przygniotła, totalnie wbiła w fotel. Zrobiła na mnie tak wielkie wrażenie, że aż nie mogłam się otrząsnąć. Pióro autora stanowi obietnicę niesamowitych emocji, każda kolejna książka sprawia, że coraz bardziej nie możemy doczekać się następnej. Twórczość Artura Urbanowicza uzależnia jak narkotyk.⠀
Początkowo akcja ma w sobie sporo z kryminału, ale po jakimś czasie skręca w kierunku science-fiction i horroru. Wtedy zaczyna się jazda bez trzymanki! Głównym fundamentem historii okazuje się motyw, który po prostu UWIELBIAM. Całościowo książka klasyfikowana jest jako thriller psychologiczny - jak dla mnie kolejny strzał w dziesiątkę. Tak naprawdę w każdej pozycji szukam psychologii, a książki stricte psychologiczne to prawdziwie wykwintna uczta.⠀
Ogólnie cała intryga jest jak wielka zagadka matematyczna, jak pełen pułapek sześcian z "Cube'a", albo gigantyczna kostka Rubika. Totalnie fascynujące! Takie zaprojektowanie fabuły wymaga ogromnej wyobraźni.
Kreacje bohaterów także są udane: kontrastujący ze sobą pedantyczny Maks i jego najlepszy kolega lekkoduch, naiwny i dobrotliwy ojciec, heroiczny policjant. Postaci są tak prawdziwe, że niemal wychodzą z kart powieści by stanąć obok nas w rzeczywistości.
Po prostu musicie to przeczytać. Ja daję "Paradoksowi" wielkie czerwone serduszko. ❤

Zastanawialiście się jakby to było przeżyć życie idealnie, nie popełniając żadnych błędów? Chcielibyście? Ile bylibyście w stanie poświęcić dla realizacji tego celu?⠀
⠀
Maks Okrągły studiuje matematykę i jest najlepszym studentem na wydziale. Ze wszystkich zaliczeń i egzaminów otrzymuje najwyższe oceny, nie przyjmuje do wiadomości opcji, że mogłoby być inaczej. Skrupulatnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyobrażenie, że gdzieś na świecie żyje osoba, która wygląda tak samo jak my jest jednocześnie fascynujące i przerażające. Niemałą sensację wzbudzają zdarzenia kiedy nam lub naszym znajomym, udaje się przez przypadek spotkać człowieka, który jest do kogoś podobny. Sobowtóry zwykle kojarzyły się z czymś złym, a podania ludowe ostrzegały przed nimi mówiąc, że spotkanie własnego sobowtóra to zbliżająca się śmierć.
Wczoraj swoją premierę miała kolejna książka Artura Urbanowicza pt „Paradoks”. Pojawia się w niej motyw sobowtóra, ale czy zwiastuje on nieszczęście czy wręcz przeciwnie musicie odkryć sami.
Głównym bohaterem powieści jest chłopak studiujący matematykę, dziedzinę znienawidzoną przeze mnie do tego stopnia, że pomimo upływu wielu lat od ukończenia szkoły, nadal drżę na myśl o wywołaniu mnie do tablicy. Maks Okrągły (bo o nim mowa) to perfekcjonista i najlepszy student na roku. Jego natręctwa i obsesje dotyczące bycia najlepszym stają się w pewnym momencie czymś bardzo niebezpiecznym. Mają wpływ zarówno na jego relacje rodzinne jak i koleżeńskie. Czytając tę książkę miałem wobec niego sprzeczne odczucia bo z jednej strony niesłychanie mnie irytował, z drugiej mu współczułem. Pewne jest to, że autorowi po raz kolejny udało się stworzyć niezwykle wyrazistą postać, której nie polubiłem. Jednak jego przypadek porusza ważny temat samoakceptacji, szacunku i relacji międzyludzkich.
Po genialnym Inkubie moje oczekiwania związane z tą pozycją były bardzo wygórowane. Teraz wiem, że niepotrzebnie nastawiałem się na grozę i mrok bo przesądziło to o moim właściwym jej odebraniu. Przede wszystkim zabrakło tutaj emocji jakie towarzyszyły mi przy poprzednich książkach autora. Niestety nie złapałem klimatu i nie poczułem ciar na skórze. Przez cały czas czekałem na taki zwrot akcji, który wbił by mnie w fotel. Niestety tak się nie stało, a samo zakończenie (choć zaskakujące) nieco mnie rozczarowało. Kończąc książkę rozmyślałem i szukałem podobieństw pomiędzy tą lekturą, a pewnym niemieckim serialem dla Netflixa. Odniosłem też wrażenie, że cała historia nie wymaga aż tylu stron, ale może się czepiam? „Paradoks” jest thrillerem psychologicznym z elementami science-fiction i w swoim gatunku to niewątpliwie bardzo dobra pozycja wydawnicza. Urbanowicz wykonał kawał ciężkiej pracy bo wszystko jest dopracowane do perfekcji. Warstwa psychologiczna odgrywa tutaj ogromne znaczenie, a tajemnica sobowtóra rozwija się w taki sposób, że czytelnik w pewnym momencie zastanawia się czy sam nie oszalał. Polecam tę książkę głównie fanom thrillerów i fantastyki. Wielbiciele grozy mogą poczuć się nieco zawiedzeni, ale na pewno docenią warsztat pracy, szczegółowość i pomysł na fabułę.

Wyobrażenie, że gdzieś na świecie żyje osoba, która wygląda tak samo jak my jest jednocześnie fascynujące i przerażające. Niemałą sensację wzbudzają zdarzenia kiedy nam lub naszym znajomym, udaje się przez przypadek spotkać człowieka, który jest do kogoś podobny. Sobowtóry zwykle kojarzyły się z czymś złym, a podania ludowe ostrzegały przed nimi mówiąc, że spotkanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"-Rozumiem co masz na myśli, ale sztuka polega na tym, abyś projektował sobie tę postać jako kogoś innego. Drugi, oddzielny byt. Ten ktoś to ty, owszem, ale inny. Gorszy. Jeszcze nieświadomy tego co czyni. Taki paradoks. Ty i jednocześnie nie ty. On już nie ma w stu procentach twoich cech i wszystko co cię spotkało, to jego wina, nie twoja."

Maks Okrągły jest perfekcjonistą i nie byłoby w tym nic złego gdyby jego perfekcjonizm nie urósł do chorobliwego poziomu, chłopak musi być wszędzie i zawsze najlepszy, traktuje innych ludzi z góry jednocześnie uważając się za mądrzejszego od nich. Jednak najbardziej ostry jest w stosunku do samego siebie, gdy w swoim mniemaniu popełnia błąd sam wymierza sobie dotkliwe kary samookalaczając się. Coraz większa presja, którą czuje Maks powoduje, że zaczynają go dręczyć paranoiczne myśli, przeplatane z wizjami, w których zabija go jego sobowtór, a może to nie są tylko wizje? Czy to możliwe by wytwór jego wyobraźni istniał naprawdę? Prawda okaże się bardziej przerażająca niż wszystkie senne majaki…

Artur Urbanowicz wie jak przestraszyć czytelnika. Maluje słowem obrazy, które wywołują na plecach ciarki i dba o to by od pierwszej do ostatniej strony napięcie nie opadało a sukcesywnie rosło. Uwielbiam ten klimat, w który autor mnie wprowadza bo choć poczucie lęku nie jest najlepszym z uczuć, które można odczuwać to w tym przypadku się to sprawdza.

Główny bohater pokazuje nam całe spektrum emocji i cech charakteru, które spowodowały, że od pierwszej strony poczułam do niego niechęć. Z marsowym czołem czytałam kolejne wywody, które padały z jego ust, przewracając oczami myślałam jak bardzo go nie lubię. Dopiero z biegiem fabuły zaczynałam rozumieć co tak naprawdę nim kierowało i skąd wynikało jego postępowanie.

"Paradoks" jest zupełnie inną książką niż pozostałe, które wyszły spod pióra Urbanowicza, to nie tylko historia, która wywoła ciarki i opowieść najbardziej przesiąknięta grozą spośród wszystkich autora, to także opowieść o braku samoakceptacji o tym jak nasze myślenie o samych sobie może pokierować naszym życiem i do czego może nas doprowadzić ślepa pogoń za perfekcjonizmem w pejoratywnym znaczeniu tego słowa.

Czy to, że kogoś nie rozumiemy, albo że myśli inaczej od nas może powodować naszą pogardę skierowaną w stronę tej osoby? Każdy od razu odpowie "nie", ale to wcale nie jest takie oczywiste. Przecież dla każdego z nas nasze poglądy są tymi najbardziej słusznymi ciężko jest nam dojść do racjonalnego wniosku, że ktoś może wiedzieć lepiej.
Urbanowicz poprzez opisaną historię pokazuje, że nie wolno nam dać się zapętlić, nie możemy pozwolić by rzeczy mało istotne przysłoniły nam to co jest naprawdę ważne, a przy okazji "Paradoks" stawia całe morze pytań, na które sami powinniśmy sobie odpowiedzieć.

"-Rozumiem co masz na myśli, ale sztuka polega na tym, abyś projektował sobie tę postać jako kogoś innego. Drugi, oddzielny byt. Ten ktoś to ty, owszem, ale inny. Gorszy. Jeszcze nieświadomy tego co czyni. Taki paradoks. Ty i jednocześnie nie ty. On już nie ma w stu procentach twoich cech i wszystko co cię spotkało, to jego wina, nie twoja."

Maks Okrągły jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

🔴 Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Zanim skończyłam czytać tę książkę pojawiło się już trochę pierwszych recenzji „Paradoksu”. Z zaciekawieniem porównałam swoje wrażenia i odetchnęłam z ulgą, że nie czytałam „Inkuba” i „Gałęzistych” 😁 Tak, wiem... przeczytam, są rewelacyjne itd. Ale nie w tym rzecz. Dzięki temu, że nie miałam absolutnie żadnych wygórowanych oczekiwań wobec tej historii - w pełni mnie zdobyła 😊👌
🔴 „Paradoks” to dla mnie nie tylko świetnie skonstruowany thriller psychologiczny. Jest to genialnie stworzona literacka układanka, w której wiele niewiadomych, brakujących elementów stopniowo wskakuje na swoje miejsce. Jej poprawność, rzetelność, matematyczna precyzja sprawiają, że po prostu chce się ją skończyć i rozwiązać równanie.
🔴 Maks jest bohaterem, którego nie da się lubić. Odpychający, mający trudności z nawiązywaniem relacji społecznych, poddający się własnym natręctwom. Bardziej mu współczujemy niż lubimy. Reszta postaci stworzona bardzo poprawnie - dopasowani idealnie do panującego klimatu. Klimatu i akcji, która właściwie jest jednostajnie płynąca, ale nie nużąca.
🔴 Dodatkowym plusem jest oczywiście wyborne wydanie tej powieści. @vesper jak zwykle na najwyższym poziomie 🖤 Potwierdzają, że „perfekcjonizm jest chorobą” 😉
🔴 „Paradoks” Artura Urbanowicza polecam, w mojej ocenie to mocne 9/10⭐️ Dziękuję za egzemplarz do recenzji 🖤😘

🔴 Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Zanim skończyłam czytać tę książkę pojawiło się już trochę pierwszych recenzji „Paradoksu”. Z zaciekawieniem porównałam swoje wrażenia i odetchnęłam z ulgą, że nie czytałam „Inkuba” i „Gałęzistych” 😁 Tak, wiem... przeczytam, są rewelacyjne itd. Ale nie w tym rzecz. Dzięki temu, że nie miałam absolutnie żadnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Inkub nadal numerem jeden. Paradoks świetnie się zaczyna, ale gdzieś w połowie jakby czegoś zabrakło, szkoda. Może Demian mnie oczaruje zobaczymy.

Inkub nadal numerem jeden. Paradoks świetnie się zaczyna, ale gdzieś w połowie jakby czegoś zabrakło, szkoda. Może Demian mnie oczaruje zobaczymy.

Pokaż mimo to

Nie możesz przestać myśleć o popełnionym błędzie? Zdarza Ci się bez końca poprawiać coś, co zostało już ukończone? Nawet najzdolniejsze osoby często czują strach przed porażką. Podświadomie obawiają się, że nie zrealizują w pełni swoich założeń, a nawet odrzucają wiele świetnych pomysłów, ponieważ wydają się dla nich za słabe. Właśnie takim perfekcjonistą jest główny bohater Paradoksu – Maks Okrągły. Najlepszy student matematyki na gdańskiej uczelni, uważający się za lepszego od innych, który za każdym razem próbuje świadomie lub nie udowodnić swoją wyższość ze swoim rozmówcą. Gdy w jego zaplanowanym życiu pojawia się sobowtór chcący zając jego miejsce, wszystko zaczyna się sypać jak domek z kart.

Od razu przyznam, że już dawno nie miałem do czynienia z tak denerwującym bohaterem jakim jest Maks. Jego sposób bycia strasznie mnie drażnił, irytował i szczerze mówiąc nie trzymałem za niego żadnych kciuków. Jednak z dużym zaciekawieniem śledziłem jego historię na kartach książki. Cóż taki paradoks. Z satysfakcją śledziłem jak jego umysł nie potrafił sobie poradzić z tym co zaczęło dziać się wokół niego. Bo jak wytłumaczyć sobie coś co jest niemożliwe i wymyka się z wszelkich praw które do tej pory uznawał za pewne.

Przyznam, że autor zaskoczył mnie tym w jakim kierunku poszła ta historia i niestety nie wiele więcej mogę Wam zdradzić by nie spolerować za bardzo. Autorowi udało się stworzyć niezwykle ciekawą postać, która potrafiła wzbudzić skrajne emocje. Były momenty, że mu po trochu współczułem ale chyba więcej było takich, gdzie z uśmiechem i zadowoleniem przyjmowałem to co go spotykało. Trochę mnie zmęczyła końcówka książki, ale po 8h pracy i klepania formułek w exelu to średnio mi było po drodze z rozważaniami matematycznymi.

Podsumowując, fani autora na pewno się nie zawiodą. Mimo iż książka ta jest nieco inna od poprzednich, to jednak widać, że autor dopracował ją w najdrobniejszych szczegółach. Mimo, że oczekiwałem więcej grozy niż warstwy psychologicznej to jestem nią więcej niż usatysfakcjonowany. Mamy tutaj zlepek kilku gatunków literackich, które razem powodują że historia Maksa owiana jest tajemnicą i do samego końca trzyma nas w niepewności.

Nie możesz przestać myśleć o popełnionym błędzie? Zdarza Ci się bez końca poprawiać coś, co zostało już ukończone? Nawet najzdolniejsze osoby często czują strach przed porażką. Podświadomie obawiają się, że nie zrealizują w pełni swoich założeń, a nawet odrzucają wiele świetnych pomysłów, ponieważ wydają się dla nich za słabe. Właśnie takim perfekcjonistą jest główny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W trakcie czytania książki towarzyszył mi pewien paradoks - irytował mnie jak jasna choinka główny bohater, nie umiałam z nim wytrzymać, ale chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Trudno mi powiedzieć, czy go polubicie. I nie jest to zarzut z mojej strony, że bohater po prostu wkurza. Wręcz przeciwnie - jest napisany tak, że wzbudza emocje. Od samego początku Maks nie był mi obojętny, choć nie chciałabym raczej mieć go w gronie znajomych. Bałabym się przy nim odezwać. Albo inaczej, skończyłabym w więzieniu za morderstwo w afekcie.

Początkowo nie umiałam wkręcić się w fabułę, ale potem poszło już jak z płatka. Pochłonęłam książkę w dwa popołudnia. Kiedy tylko odkładałam ją na półkę, myślałam o tym, co będzie działo się dalej. Intrygowała mnie ta historia, choć równocześnie mnie nieco przerażała.

Ta historia potrafi siąść na psychice. Kilka razy nie wiedziałam, w co właściwie mam wierzyć. Kto oszalał. Co dzieje się naprawdę, a co nigdy nie miało miejsca. Lubię takie niejednoznaczne powieści, nie umiem wtedy przewidzieć kolejnych ruchów bohaterów. I w tym przypadku tak właśnie było.

Pomimo początkowych problemów spędziłam całkiem nieźle czas w towarzystwie najnowszej powieści Artura Urbanowicza. Wciągnęła mnie. Trzymam kciuki za autora i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś czymś mnie zaskoczy.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

W trakcie czytania książki towarzyszył mi pewien paradoks - irytował mnie jak jasna choinka główny bohater, nie umiałam z nim wytrzymać, ale chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Trudno mi powiedzieć, czy go polubicie. I nie jest to zarzut z mojej strony, że bohater po prostu wkurza. Wręcz przeciwnie - jest napisany tak, że wzbudza emocje. Od samego początku Maks nie był mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

WWW.DOMICZYTA.BLOGSPOT.COM
IG: @DOMIBOOK

Książki Artura Urbanowicza do czasu sięgnięcia po „Paradoks” były mi obce, po zapoznaniu się z tą historią żałuję, bo dawno nie miałam w rękach tak dopracowanej lektury! Jest to książka, która nie tylko dostarczy nam rozrywki oraz psychologicznej zagadki z nutą grozy i fantastyki, ale da mnóstwo tematów do refleksji. Wspomniana przeze mnie groza nie tylko opiewa nutą fantastyki, ale jest również realna i namacalna, czyli taka, która według mnie straszy najbardziej.

„Paradoks” to według mnie zgrabne i dopracowane w każdym calu połączenie thrillera psychologicznego z elementami horroru i fantasy. Wszystko jest w tej powieści idealnie zaplanowane, każdy wątek zazębia się z czasem i co najważniejsze ma sens, a sam autor się w tym nie pogubił, co często się niestety zdarza przy tak wielopłaszczyznowej powieści.

Sylwetka głównego bohatera, ale także tych pobocznych, jest bardzo wyrazista. I choć nie jest to postać, do której pała się sympatią, to jednak ma to coś, co sprawia, że jego losy nie są nam obojętne. Dodatkowo świetnie skonstruowana fabuła, wartka akcja sprawiają, że książki nie da się odłożyć na dłuższą chwilę.

Oczywiście było kilka elementów, których Wam nie zdradzę tutaj, by nie zepsuć Wam frajdy z poznawania tej historii, które nie do końca pasowały mi do zarysu tej historii, przynajmniej początkowo, bo koniec końców nabrało to większego sensu i byłam w stanie przymknąć na nie oko.

Niepewność, uczucie niepokoju, perfekcja i matematyka, to elementy, które będą Wam stale towarzyszyć przy lekturze „Paradoksu”. Polecam tę książkę z czystym sumieniem, nie tylko zwolennikom thrillerów, horroru i fantastyki, ale także tym, którzy jeszcze nie są przekonani do tego typu literatury.

WWW.DOMICZYTA.BLOGSPOT.COM
IG: @DOMIBOOK

Książki Artura Urbanowicza do czasu sięgnięcia po „Paradoks” były mi obce, po zapoznaniu się z tą historią żałuję, bo dawno nie miałam w rękach tak dopracowanej lektury! Jest to książka, która nie tylko dostarczy nam rozrywki oraz psychologicznej zagadki z nutą grozy i fantastyki, ale da mnóstwo tematów do refleksji. Wspomniana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to