Eve to młoda kobieta, która pracuje, jako architekt, jednak pod względem zawodowym czuje, że stoi w miejscu. To uczucie towarzyszy jej również w związku, odnosi wrażenie, że z Mikem jest tylko z przyzwyczajenia. Dodatkowo wszystkiego nie ułatwia to, czego dowiedziała się wraz z siostrami jakiś czas temu. A mianowicie, że słynna aktorka Jillian Croft wcale nie jest ich biologiczną matką. Cały czas nie daje jej to spokoju. Postanawia skorzystać z propozycji swojej macochy i wyjechać do jej przyjaciółki by zaprojektować dom. Nie przypuszcza nawet, że ten wyjazd odmieni całe jej życie.

Czy Eve będzie dalej robić to, co lubi? Czy będzie chciała odnaleźć swoją biologiczną matkę? Czy związek głównej bohaterki i Mikea przetrwa rozłąkę?



Po przeczytaniu pierwszego tomu, „Dawne kłamstwa” wiedziałam, że będę musiała przeczytać kolejne części, bo nie dadzą mi spokoju. Zwyczajnie w świecie muszę wiedzieć, co dalej. Jak w części pierwszej poznajemy losy średniej z sióstr, Rosalind i razem z nią podążamy by odkryć prawdę, Tak teraz przyszedł czas na najmłodszą, czyli Eve.

Dla naszej głównej bohaterki to, że Jillian Croft nie jest ich biologiczną matką, odniosłam wrażenie, że jest dosyć obojętne. Ani nie pragnie odnaleźć swojej rodzicielki, ale nie jest to dla niej temat tabu, jak na przykład dla Olivii. Eve dzięki wyjazdowi ma nadzieje ułożyć sobie wszystko, a przede wszystkim chce zdobyć doświadczenie w samodzielnym projektowaniu.

Jednak jej spokój pracy zakłóca pewna młoda dziewczyna Abigail, która chciałaby zapoznać się ze swoim prawdziwym ojcem. Wydawać by się mogło, co Eve ma do tego? Czemu miałaby mieszać się w czyjeś życie? I właśnie te pytania często sobie zadawała, jednak czuła wewnętrzną potrzebę, że musi pomóc tej dziewczynie.

Uwielbiam takie książki, gdzie wraz z głównymi bohaterami mogę odkrywać sekrety ich pochodzenia. Sprawia mi przyjemność zanurzanie się w historię, pozwala mi to na zostawienie swoich problemów gdzieś obok.

Przyznam, że trochę ta książka czekała na moim regale, aż po nią sięgnęłam. Teraz wiem, że z trzecim tomem tak nie zrobię. Część trzecia dotyczyć będzie najstarszej z sióstr, czyli Olivii a to właśnie ona intryguje mnie najbardziej, bo ona nawet nie chce słyszeć o tym, że to nie Jillian Croft jest jej biologiczną matką. Obiecuję, że już niebawem przyjdę opowiedzieć wam tu właśnie o ostatnim tomie z tej trylogii. A jeśli jeszcze nie czytaliście tej serii to gorąco zachęcam was do sięgnięcia po pierwszą część, a potem już sami będziecie chcieli więcej i więcej.

Eve to młoda kobieta, która pracuje, jako architekt, jednak pod względem zawodowym czuje, że stoi w miejscu. To uczucie towarzyszy jej również w związku, odnosi wrażenie, że z Mikem jest tylko z przyzwyczajenia. Dodatkowo wszystkiego nie ułatwia to, czego dowiedziała się wraz z siostrami jakiś czas temu. A mianowicie, że słynna aktorka Jillian Croft wcale nie jest ich...

Pierwszy tom z cyklu „Córki Fortuny” autorstwa Muny Shehadi bardzo mi się podobał. Drugi według mnie był jeszcze lepszy.

W drugiej części główną bohaterką jest najmłodsza z sióstr - Eve.
Tajemnicza i skryta introwertyczka również postanawia poznać swoje korzenie i dowiedzieć się, kto jest jej biologiczną matką.
Odkrywanie przeszłości zbiega się z porządkowaniem jej teraźniejszego życia: niedocenienia w pracy i stygnącej relacji z partnerem.
Książka obfituje również w dodatkowe wątki, które bardzo ubarwiają historię, a Eve będzie musiała zmierzyć się ze swoimi lękami dotyczącymi bliskich relacji z innymi ludźmi.
Eve to skomplikowana osóbka. Skryta, nieufna, nosi w sobie ciężką tajemnicę z przeszłości, wiele skomplikowanych emocji i uczuć kotłuje się w jej umyśle i sercu.
Trudne dzieciństwo i niełatwe dalsze lata. Zamożność nie załatwia sprawy. Rozchwiana emocjonalnie matka z jej problemami plus wymagający i krytyczny ojciec to niełatwy dom dla dziecka. A przeżycia z dzieciństwa rzutują później na całe życie.

Muna Shehadi stworzyła naprawdę ciekawą, niby prostą, a jednak chwytającą za serce historię.
Ciekawe czy trzeci tom okaże się równie dobry.

Pierwszy tom z cyklu „Córki Fortuny” autorstwa Muny Shehadi bardzo mi się podobał. Drugi według mnie był jeszcze lepszy.

W drugiej części główną bohaterką jest najmłodsza z sióstr - Eve.
Tajemnicza i skryta introwertyczka również postanawia poznać swoje korzenie i dowiedzieć się, kto jest jej biologiczną matką.
Odkrywanie przeszłości zbiega się z porządkowaniem jej...

Zawiodłam się

Zawiodłam się

Trudne prawdy to druga część trylogii Córki Fortuny. Pierwsza z nich, czyli Dawne Kłamstwa, mnie urzekła. Wniknęłam w tajemniczy świat rodziny Croft i trudno było mi się z niego wydostać. Te tajemnice, niedopowiedzenia, sekrety... Momentami zapominałam, że trzymam w dłoniach literaturę obyczajową. Autorka potrafiła wodzić mnie za nos, stopniowo odkrywała swoje karty. Historia absolutnie wciąga, momentami nawet zabiło mi szybciej serce, ponieważ Muna Shehadi naprawdę pięknie potrafi pisać o uczuciach. Jak więc będzie tym razem? Jak trudne okażą się te "Trudne prawdy"?
Skupiamy się na najmłodszej córce, Eve Moore, młodej kobiety, która zawsze żyła w cieniu własnych marzeń. Najważniejsze były pragnienia męża, posłuszna żona musiała zapomnieć o sobie. Gdy prawda o mamie wychodzi na jaw, w Eve coś pęka. Cały czas czuje niepokój. Zaczyna myśleć nad sensem własnego życia. Czy satysfakcjonuje ją praca? Czy wie, kim tak naprawdę jest? Poddaje pod wątpliwość również swoje małżeństwo. Eve próbuje przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie, czy jest szczęśliwa. W poprzedniej części najmłodsza z sióstr staje przed pewnym wyzwaniem, lecz wymaga to od niej wielkich zmian. Tylko jak to wpłynie na nią, na jej rodzinę? Czy w tym poszukiwaniu własnego spełnienia znajdzie się również czas na odkrywanie sekretów, które zostawiła po sobie mama?
Ta historia jest o wiele spokojniejsza. Autorka tym razem nie stawia na samą akcję, lecz porusza ważne sprawy takie jak kobiecość czy pomoc innym. Choć w tej części mamy mniejszą dynamikę fabuły, moim zdaniem zaakcentowane jest tu piękno chwili, docenianie tego, co się ma, praktykowanie wdzięczności. Nie brakuje tu też rodzinnych tajemnic, lecz one są stopniowo odkrywane. Mogłabym powiedzieć, że właśnie powolny rozwój akcji to minus tej powieści, lecz nie byłaby to prawda. "Trudne prawdy" to moment na delektowanie się słowem, historią, która rozkwita jak kwiat. Wciąż mamy rozdziały przeplatane pamiętnikiem Jillian Croft a opowieścią z perspektywy Eve, lecz nie brakuje tu klimatu, takiej kobiecej delikatności. Muna Shehadi skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterki, jej próbie uporania się z żalem, bólem po stracie mamy. Momentami zabrakło mi tego napięcia, którego smak poznałam już w "Dawne Kłamstwa". Niektóre rozwiązania fabularne nie przypadły mi do gustu, inne zaś właśnie były takim pączkiem kwiatu, który otwierał się, a czytelnik mógł się rozkoszować jego opowieścią.
Polecam, bo to "Trudne prawdy" skłaniają do przemyśleń, do zadawania sobie pytań o to, czy jest się dobrym człowiekiem, czy naprawdę docenia się to, co się ma.

Trudne prawdy to druga część trylogii Córki Fortuny. Pierwsza z nich, czyli Dawne Kłamstwa, mnie urzekła. Wniknęłam w tajemniczy świat rodziny Croft i trudno było mi się z niego wydostać. Te tajemnice, niedopowiedzenia, sekrety... Momentami zapominałam, że trzymam w dłoniach literaturę obyczajową. Autorka potrafiła wodzić mnie za nos, stopniowo odkrywała swoje karty....

Co tworzy rodzinę? Krew, geny, wspólny przodek czy może emocje, uczucia, wzajemny szacunek i wspólne doświadczenia?

Dlaczego tak bardzo potrzebujemy gdzieś przynależeć? Mieć garstkę osób, do której można zawsze, w każdej chwili zadzwonić i powiedzieć zarówno o czymś niezwykle ważnym, jak i całkowicie błahym? Na te pytania próbuje odpowiedzieć sobie Eve, główna bohaterka książki „Trudne prawdy”, która kilka miesięcy wcześniej dowiedziała się, że kobieta, która ją wychowała, nie jest jej biologiczną mamą. Cicha i nieśmiała Eve postanawia w końcu wyjść ze swojej skorupy „nie jest zbyt ciekawie i pasjonująco, ale stabilnie i bezpiecznie” i zawalczyć o swoje życie. I to przyszłe i to przeszłe, bo bardzo często nasze wspomnienia nas kreują.

Bardzo podobało mi się niespieszne tempo tej książki. Sceny były kreślone bez suspensu, nic nie ociekało krwią, znikąd nie wychodziły zjawy, tajemniczy morderca nie grasował po pustych ulicach. Zamiast krwi z rozdziałów wylewały się emocje, zamiast zjaw – duchy decyzji, których Eve bała się podjąć, zamiast mordercy – szyderczy śmiech niewykorzystanego losu.

Przyjemnie czytało mi się tę książkę i szczerze uważam, że jest niedoceniona. Jej przesłanie umyka gdzieś między bardziej chwytliwymi scenami innych powieści, a przecież to właśnie takie tytuły najbardziej ściskają serce, bo opisane tam wydarzenia, są nam najbliższe. Zwyczajne, codzienne. Chociaż może stronimy od takich tytułów, bo boimy się czytać o tym, co może się nam przytrafić. W końcu żal za drugą osobą odczuje każdy z nas, w przeciwieństwie do spotkania na swojej drodze psychopaty lubującego się w zabawie piłą mechaniczną.

Przez książkę się po prostu płynie, kartki umykają jedna za drugą. Każdy rozdział rozpoczyna się wpisem do pamiętnika kobiety, którą Eve przez lata uważała za swoją mamę. Możemy wtedy, jako czytelnicy, poznać jej punkt widzenia, jej ból, jej uczucia, których po latach nie widzą jej zranione córki.

Ze swojej strony bardzo polecam.

Co tworzy rodzinę? Krew, geny, wspólny przodek czy może emocje, uczucia, wzajemny szacunek i wspólne doświadczenia?

Dlaczego tak bardzo potrzebujemy gdzieś przynależeć? Mieć garstkę osób, do której można zawsze, w każdej chwili zadzwonić i powiedzieć zarówno o czymś niezwykle ważnym, jak i całkowicie błahym? Na te pytania próbuje odpowiedzieć sobie Eve, główna bohaterka...

Pierwszy tom z cyklu „Córki Fortuny” bardzo wpasował się w mój gust czytelniczy. By nie marnować mojej dobrej passy książkowej, złapałam od razu za „Trudne prawdy”. Tom drugi spodobał mi się jeszcze bardziej.

Ta część traktuje o Eve Moore, która zainspirowana działaniem jednej ze swoich sióstr, również decyduje się na rozwiązanie zagadki związanej z jej prawdziwą rodzicielką. Temat wciąż krąży wokół tych samych rozterek, ale to postać Eve rozbudziła moją duszę w wielu kwestiach. Ta część bardziej mnie wzruszyła i zaangażowała. Główna bohaterka „Trudnych prawd” gromadziła w sobie ogrom sprzecznych, skomplikowanych i zawiłych uczuć. Zmagania z ogromnych sekretem, rodziną, złamanym sercem, krzywdą i samą sobą nakreśliły niesamowitą postać, której chce się pomóc, której bardzo się kibicuje i chce się ją przytulić, by dała radę, by walczyła i na nowo łapała promienie uśmiechu. Bolesna prawda to piętno dla wszystkich sióstr. To nieuleczalny odcisk na sercu, który jest chorobliwie groźny. Całą sobą podziwiam Eve, która widząc gdzieś w oddali nadchodzące zmiany, sprostała temu wyzwaniu. Pokonała miliony kłód pod nogami, by udowodnić swoją wartość.

Muna Shehadi przenosi nas w niezwykłą w swojej zwykłej postaci historię, która mogłaby być naszą życiową ścieżką. Choć fabuła nie jest porywająca i szybka, to powoli łapie nas za serca, bo jest nad wyraz realna i trudna do zaakceptowania. Taki zabieg bardzo angażuje czytelnika – dlatego tak bardzo doceniam cykl „Córki Fortuny”. Otwieram trzeci tom – liczę, że mnie nie zawiedzie.

Pierwszy tom z cyklu „Córki Fortuny” bardzo wpasował się w mój gust czytelniczy. By nie marnować mojej dobrej passy książkowej, złapałam od razu za „Trudne prawdy”. Tom drugi spodobał mi się jeszcze bardziej.

Ta część traktuje o Eve Moore, która zainspirowana działaniem jednej ze swoich sióstr, również decyduje się na rozwiązanie zagadki związanej z jej prawdziwą...

"Trudne prawdy" to druga część trylogii "Rodzinne tajemnice". Seria opowiada o rodzinie sławnej gwiazdy filmowej Jillian Croft. Po jej nagłej śmierci, trzy dorosłe córki odkrywają pisany przez matkę pamiętnik i dowiadują się smutnej prawdy - nie są jej dziećmi. Dlaczego rodzice ukrywali przed nimi tę informację?

W tej części poznajemy najmłodszą córkę. Postanawia ona dokonać zmian w swoim życiu zawodowym jak i prywatnym z myślą, że to pomoże jej w dalszym funkcjonowaniu i upora się z przeszłością, z lękami, żalem. Dla Eve (i jej sióstr),bycie córką popularnej gwiazdy filmowej okazało się skomplikowane. Eve jest architektem. Gdy pojawia się możliwość wyjazdu, Eve przyjmuje nowe zlecenie - chce udowodnić swoją pozycję. Czy ten wyjazd spowoduje, że upora się ze swymi przeżyciami? Może nowe znajomości pomogą jej w tym trudnym dla niej okresie. Czy odkryje prawdę o swojej biologicznej matce?

Z ciekawością przeczytałam książkę i polecam tę historię - emocji tu nie brakuje. Czyta się przyjemnie, podoba mi się pomysł rozpoczęcia każdego rozdziału fragmentem pamiętnika matki. Możemy poznać uczucia Jillian, jej skomplikowaną przeszłość, ból, z którym musi się zmierzyć, dowiadując się, że nigdy nie zostanie matką.

Spotkanie z twórczością Muny Shehadi okazało się interesujące. Jestem ciekawa historii Olivii - trzeciej z sióstr. Jak ona poradziła sobie z tym odkryciem?
Gorąco polecam sięgnąć po tę historię - wzbudza emocje. Pokazuje, że życie w luksusie, nie zawsze luksusowe.

"Trudne prawdy" to druga część trylogii "Rodzinne tajemnice". Seria opowiada o rodzinie sławnej gwiazdy filmowej Jillian Croft. Po jej nagłej śmierci, trzy dorosłe córki odkrywają pisany przez matkę pamiętnik i dowiadują się smutnej prawdy - nie są jej dziećmi. Dlaczego rodzice ukrywali przed nimi tę informację?

W tej części poznajemy najmłodszą córkę. Postanawia ona...

Po przeczytaniu pierwszej części trylogii zaraz sięgnęłam po 2 tom. Tym razem poznajemy tę skomplikowaną historię rodziny z perspektywy najmłodszej z sióstr Eve. Pani architekt aby zrealizować projekt domu dla znajomej dociera na Washington Island. Nieoczekiwanie dla siebie poznaje i pomaga nastolatce, niejakiej Abigail, która dotarła na wyspę poszukując biologicznego ojca. Sama Eve przy okazji odkrywa prawdę o sobie i podejmuje rewolucyjne zmiany w swoim życiu. Ta część, podobnie jak poprzednia zawiera także zapiski pamiętnika, który prowadziła Jillian w okresie swojego dorosłego życia, czyli pomiędzy rokiem 1970, a rokiem 1990 roku. Czytelnik poznaje więc kolejne sekrety, cele i pragnienia pięknej i utalentowanej aktorki. Polecam, bo moim zdaniem ta część jest ciekawsza od pierwszej i już zaczynam czytać 3 tom, opowiadający o lasach najstarszej z sióstr – Olivii.

Po przeczytaniu pierwszej części trylogii zaraz sięgnęłam po 2 tom. Tym razem poznajemy tę skomplikowaną historię rodziny z perspektywy najmłodszej z sióstr Eve. Pani architekt aby zrealizować projekt domu dla znajomej dociera na Washington Island. Nieoczekiwanie dla siebie poznaje i pomaga nastolatce, niejakiej Abigail, która dotarła na wyspę poszukując biologicznego ojca....

Ta część podobała mi się bardziej niż pierwsza, ale nie oszukujmy się, nadal jest to przyjemne czytadełko, dla relaksu. No dobrze, nie do końca, bo jak zwykle musi być trochę postaw w stylu białe-czarne i rekoncyliacji rodzinnych w pół godziny. Natomiast romansu w tej części jak na lekarstwo podobnie jak suspensu z odkrywaniem tożsamości kolejnych surogatek. Niemniej jednak lektura spełniła swoje zadanie — wyluzowałam się.

Ta część podobała mi się bardziej niż pierwsza, ale nie oszukujmy się, nadal jest to przyjemne czytadełko, dla relaksu. No dobrze, nie do końca, bo jak zwykle musi być trochę postaw w stylu białe-czarne i rekoncyliacji rodzinnych w pół godziny. Natomiast romansu w tej części jak na lekarstwo podobnie jak suspensu z odkrywaniem tożsamości kolejnych surogatek. Niemniej jednak...

Po udanej lekturze pierwszego tomu z serii "Córki Fortuny" tj. "Dawne kłamstwa" sięgnęłam po drugi tom tj. "Trudne prawdy". Tym razem poznajemy losy kolejnej z sióstr - Eve 😊 Czytało mi się bardzo przyjemnie i utwierdziłam się w przekonaniu, że bardzo odpowiada mi styl pisania autorki 😊 rozbudowane opisy i ciekawie stworzone sytuacje pozwalają przenieść się do stworzonego przez autorkę świata. Nie jestem w stanie stwierdzić, który tom podobał mi się bardziej, gdyż obie czytało mi się dobrze. W drugim tomie troszkę zabrakło mi rozbudowania uczucia między Eve i Claytonem ale za to otrzymałam dużo więcej wątków dotyczących przyjaźni oraz opisów ciekawych i malowniczych miejsc. I muszę jeszcze przyznać, że ten tom jest mniej przewidywalny niż pierwszy, co oczywiście plusuje. Wątki, gdzie dochodzi do rozmów i zwierzeń między bohaterami są rozbudowane i widać jak autorka wspaniale potrafi zagłębić się w umysł i serce wykreowanych przez siebie postaci. Z przyjemnością sięgnę po kolejny tom by poznać losy ostatniej z sióstr.

Po udanej lekturze pierwszego tomu z serii "Córki Fortuny" tj. "Dawne kłamstwa" sięgnęłam po drugi tom tj. "Trudne prawdy". Tym razem poznajemy losy kolejnej z sióstr - Eve 😊 Czytało mi się bardzo przyjemnie i utwierdziłam się w przekonaniu, że bardzo odpowiada mi styl pisania autorki 😊 rozbudowane opisy i ciekawie stworzone sytuacje pozwalają przenieść się do stworzonego...