Nie wiem, czy uda mi się w ogóle ten tytuł skończyć, ale już teraz trudno się powstrzymać od oceny. Jeśli byłby inkwizytorem, to ta książka dawno już by spłonęła. Złe jest absolutnie wszystko - świat przedstawiony jest straszliwie chaotyczny i nawet przewlekłe, rozbudowane ponad miarę opisy nic nie zmieniają. I tak nie wiadomo, co gdzie i jak.
Wątki i narracje rwane i przeplatane są tak, że chwila nieuwagi i już nie wiem, o kim w ogóle czytam. Sama fabuła jest intrygująca niczym gazetka Lidla, a czytając dialogi miałem wrażenie, że autor pisze też dla The Asylum. Gotrek należał do moich ulubionych bohaterów, a w tej książce aż się cieszę, gdy go nie ma. Świadomość, że ten człowiek napisał jeszcze dwa tomy i będę musiał je przeczytać jest bardziej przerażająca niż wszystkie armie Archaona

Nie wiem, czy uda mi się w ogóle ten tytuł skończyć, ale już teraz trudno się powstrzymać od oceny. Jeśli byłby inkwizytorem, to ta książka dawno już by spłonęła. Złe jest absolutnie wszystko - świat przedstawiony jest straszliwie chaotyczny i nawet przewlekłe, rozbudowane ponad miarę opisy nic nie zmieniają. I tak nie wiadomo, co gdzie i jak.
Wątki i narracje rwane i...

Fatalne tłumaczenie. Ledwo da się zrozumieć przebieg akcji, kiedy staje się bardziej dynamiczna. Sama fabuła i twisty mało skomplikowane, ale na szczęście nie upośledzone.

Fatalne tłumaczenie. Ledwo da się zrozumieć przebieg akcji, kiedy staje się bardziej dynamiczna. Sama fabuła i twisty mało skomplikowane, ale na szczęście nie upośledzone.

Najsłabsza w serii.

Najsłabsza w serii.

Chyba najsłabsza część przygód Gotreka jaka czytałem.

Chyba najsłabsza część przygód Gotreka jaka czytałem.

Jestem wielbicielem tej Sagi. Tylko dlatego dotrwałem do końca tego tomu. Czytałem go długo i z wieloma przerwami. Książka jest bardzo słaba, jeśli chodzi o styl pisarski. Widzę tu dwie możliwości: albo autor jest bardzo młodym adeptem sztuki pisarskiej, który nie dorósł jeszcze do pisania, albo tłumacz używał translatora Google, a następnie ogarnął z grubsza poprawki podczas trzydniowego nieżytu żołądka ;). Może jedno i drugie. Na każdej stronie znajdziemy dziwnie sformułowane zdania (stylistyka pozostawia wiele do życzenia). Zdania zawierające opisy świata rozwleczono na siłę. Często zawierają zbyt dużo wysublimowanych synonimów i porównań, które nie pasują do sagi o zabójcy. Opisy akcji zostały wymieszane z opisami okolicy, w której się znajdują. Jedno zdanie akcji i nagle opis wnętrza. ” Co tu się stanęło” - Jaki bohater podczas bitwy ma czas na wnikliwe oglądanie okolicy.
Załączam kilka cytatów z dwóch losowo wybranych stron po otwarciu książki:
„Ze wciąż zamkniętymi oczami, łzawiącymi pyłem, zrobił o jeden fałszywy krok za dużo. Spod jego stóp uciekł stopień, którego nie było i padł długi na posadzkę.
„Nie wiedział, czego się spodziewać, ale nie spodziewał się, że może ujrzeć coś takiego.”
„Biegł chwiejnie i nierówno, słabł z każdą chwilą, odbijając się od ścian, których nierówne powierzchnie drapały ramię” .
” Żwir wleciał mu do oka, parł w górę, nie ośmielając się otworzyć powiek”.
„Ściany drżały pod jego dłońmi, plując zaprawą, poszerzając szczeliny między cegłami, które wyczuwał pod palcami”.
Kurka, może tylko ja tu widzę dziadostwo.

Jestem wielbicielem tej Sagi. Tylko dlatego dotrwałem do końca tego tomu. Czytałem go długo i z wieloma przerwami. Książka jest bardzo słaba, jeśli chodzi o styl pisarski. Widzę tu dwie możliwości: albo autor jest bardzo młodym adeptem sztuki pisarskiej, który nie dorósł jeszcze do pisania, albo tłumacz używał translatora Google, a następnie ogarnął z grubsza poprawki...

Książki z uniwersum Warhammera to specyficzne ,,dzieła,, o bardzo nierównym poziomie. Pierwszy raz mam okazję czytać pracę D. Guymera i niestety jestem bardzo rozczarowany. W zasadzie to zmusilem się do skończenia tej historii... Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia ale sam styl pisania jest fatalny - momentami miałem wrażenie jakbym czytał wypracowanie ucznia ze szkoły podstawowej. Do tego dochodzi brak pomysłu i rozwleczenie tego ,, dzieła,, na ponad 400 stron. Nie polecam.

Książki z uniwersum Warhammera to specyficzne ,,dzieła,, o bardzo nierównym poziomie. Pierwszy raz mam okazję czytać pracę D. Guymera i niestety jestem bardzo rozczarowany. W zasadzie to zmusilem się do skończenia tej historii... Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia ale sam styl pisania jest fatalny - momentami miałem wrażenie jakbym czytał wypracowanie ucznia ze szkoły...

Jak dla mnie, to jedna z lepszych, jeżeli nie najlepsza z całej serii ;)

Jak dla mnie, to jedna z lepszych, jeżeli nie najlepsza z całej serii ;)

Jak dla mnie książka jest za długa, brakuje jej tej lekkości z której ta seria słynie. Pełna jest w sumie mało istotnych postaci i zdarzeń. Jest dość chaotyczna w środkowej części, chyba głównie przez to, że tajemnicą jest, iż tytułowe miasto to Mordheim.

Jak dla mnie książka jest za długa, brakuje jej tej lekkości z której ta seria słynie. Pełna jest w sumie mało istotnych postaci i zdarzeń. Jest dość chaotyczna w środkowej części, chyba głównie przez to, że tajemnicą jest, iż tytułowe miasto to Mordheim.

Negatywne opinie nieco ostudziły mój zapał, ale po przeczytaniu stwierdzam, że ich nie rozumiem. W porównaniu 4 autorów William King nadal broni tytułu najlepszego pisarza w serii, ale Guymer stworzył ciekawą historię, nieco jednowątkowe ale przyjemne postacie poboczne i klimat. Gotrek i Felix nie byli w moim odczuciu gorsi niż wcześniej. Powiem więcej byli dużo lepiej napisani, niż w wypocinach Nathana Longa jak dwa gnioty - Zabójca Szamanów i Zombii.

Negatywne opinie nieco ostudziły mój zapał, ale po przeczytaniu stwierdzam, że ich nie rozumiem. W porównaniu 4 autorów William King nadal broni tytułu najlepszego pisarza w serii, ale Guymer stworzył ciekawą historię, nieco jednowątkowe ale przyjemne postacie poboczne i klimat. Gotrek i Felix nie byli w moim odczuciu gorsi niż wcześniej. Powiem więcej byli dużo lepiej...

Chyba sobie żartujecie z tymi niskimi ocenami. Książkę czytało się bardzo dobrze, widać, że Guymer czuje postaci, opisy samego Miasta są rewelacyjne, żywe, a Gotrek i Felix znów rozmawiają jak ci sami bohaterowie (w przeciwieństwie do Drogi Czaszek Reynoldsa, która była absurdalna i na siłę pisana).

Całą serię czytałem niemal jednym tchem, zajęła mi chyba w sumie 3 miesiące, więc tempo miałem dobre. King, Long dobrze oddali charakter głównych bohaterów. Za wyjątkiem Zabójcy Gigantów i Zabójcy Ludzi pozostałe książki ww. 2 pisarzy czytało mi się świetnie. Potem przyszły męczarnie z Drogą Czaszek i miłe zaskoczenie z Miastem Potępionych (pozytywnie mnie zaskoczyła ta ostatnia pozycja - nie sugerujcie się większością opinii w internecie, przeczytajcie sami! Polecam).

Chyba sobie żartujecie z tymi niskimi ocenami. Książkę czytało się bardzo dobrze, widać, że Guymer czuje postaci, opisy samego Miasta są rewelacyjne, żywe, a Gotrek i Felix znów rozmawiają jak ci sami bohaterowie (w przeciwieństwie do Drogi Czaszek Reynoldsa, która była absurdalna i na siłę pisana).

Całą serię czytałem niemal jednym tchem, zajęła mi chyba w sumie 3...