Szkoda, że to już koniec tej epickiej przygody.

Szkoda, że to już koniec tej epickiej przygody.

I oto książka, która osiągnęła apogeum, zwane u mnie "Syndromem Silmarilionu"

Nie mogę dać tej pozycji innej oceny. Spędziłem z sagą o Gotreku i Feliksie 17 lat. Przez te 17 lat przeżywałem wzloty, upadki, opuszczenie rodzinnego, najpiękniejszego miasta w Polsce, a któraś z książek z sagi zawsze gdzieś tam, każdego roku, przewijała się przez moje życie.

17 lat. Od rozpoczynającego swoją przygodę z papierowym RPG nastolatka, próbującego naśladować Gotreka w każdym aspekcie rozgrywania swojej postaci w WH, poprzez zmęczonego życiem i napotykanymi na swojej drodze kłodami, nierzadko rzucanymi przez ludzi, których uważałem za bliskich, utożsamiając się z bezradnością Feliksa, aż po dzień dzisiejszy - owszem, życie obfitujące w lepsze i gorsze chwile, ale jednak czytam ostatni tom jako osoba, która wie czego oczekuje od życia i co zrobić, aby próbować dotrzeć tam, gdzie chce się widzieć za kilkanaście/dziesiąt lat.

Tak zmieniałem się jako człowiek, tak zmieniała się też cała saga. Od pełnych przygód wersji Williama Kinga, poprzez klimatyczne, bardziej ogólnikowe wersje Nathana Longa, aż po super-mroczne, ocierające się już o hardkorowe dark fantasy wersje Josha Reynoldsa, kończąc na porażającej, wywołującej ciarki na plecach i łzy w oczach mini-serii o Zagładzie Gotreka od Davida Guymera.

Nie owijając w bawełnę - Gotrek wreszcie znalazł swoją zagładę. Jego topór, należący wcześniej do samego Grimnira, znalazł wreszcie godnego przeciwnika.

Oto koniec wieloletniej sagi, a koniec ten jest napisany możliwie najlepiej. Nie ma tutaj ochów i achów, jest czysta moc sagi i klimat Warhammera. Sam wydźwięk tego, że Feliks wreszcie pogodził się z faktem, że stracił swoją Kat i że jego samego nie czeka nic innego jak tylko śmierć, powala czytelnika na kolana.

I nie wierzę, że jakiś totalny fan sagi nie uronił łzy, gdy czytał na ostatniej stronie: "Tu spoczywa Zabójca, Gotrek Gurnisson"

Ale czy na pewno? Każdego fana sagi informuję, że w planach wydawnictwa Copernicus Corp. jest...a zresztą - wyguglujcie sobie "Zabójca Ghouli" i sami zobaczcie, co nas jeszcze czeka...

A na koniec chciałbym tylko spisać wszystkie moje oceny sagi, oczywiście te, które przeczytałem. Zamówiłem właśnie dwie części - Miasto Potępionych i Królowa Węży i jak tylko je połknę, to nie omieszkam napisać recenzji.

Zabójca Bestii - 6,1
Zabójca Smoków - 7,0
Zabójca Szamanów - 7,7
Zabójca Skavenów - 8,1
Zabójca Gigantów - 8,2
Zabójca Orków - 8,3
Droga Czaszek - 8,4
Zabójca Ludzi - 8,7
Zabójca Wampirów - 8,8
Zabójca Trolli - 9,3
Zabójca Krasnoludów - 9,4
Zabójca Elfów - 9,5
Zabójca Zombi - 9,6
Zabójca Demonów - 9,7

Zabójca - 10

I oto książka, która osiągnęła apogeum, zwane u mnie "Syndromem Silmarilionu"

Nie mogę dać tej pozycji innej oceny. Spędziłem z sagą o Gotreku i Feliksie 17 lat. Przez te 17 lat przeżywałem wzloty, upadki, opuszczenie rodzinnego, najpiękniejszego miasta w Polsce, a któraś z książek z sagi zawsze gdzieś tam, każdego roku, przewijała się przez moje życie.

17 lat. Od...

Zaczynając książkę skończyłem ją tego samego dnia. Styl pisania, historia i jej zakończenie wywarły na mnie spore wrażenie. I tak mówię o zakończeniu, mimo że nadal pozostają dalsze losy serii Końca Czasów, której ta pozycja jest częścią. Jednakże ja byłem tu tylko dla Gotreka i Feliska. Można chyba nawet pokusić się o stwierdzenie, że ich historia to świetny wątek dużo większej w mojej ocenie słabej historii (która nawet straciła status kanonicznej). Po tak długiej podróży wspólnie z bohaterami, autentycznie smutno mi, że się skończyła, co w mojej ocenie oznacza, że seria jest naprawdę warto przeczytania. Tylko po tym co ma wartość czujemy pustkę, gdy się skończy.

Zaczynając książkę skończyłem ją tego samego dnia. Styl pisania, historia i jej zakończenie wywarły na mnie spore wrażenie. I tak mówię o zakończeniu, mimo że nadal pozostają dalsze losy serii Końca Czasów, której ta pozycja jest częścią. Jednakże ja byłem tu tylko dla Gotreka i Feliska. Można chyba nawet pokusić się o stwierdzenie, że ich historia to świetny wątek dużo...

Finał. A więc to tu Gotrek spotka wielkiego złola, który sprawi, że saga dobiegnie końca...
Po wcześniejszej części miałem apetyt na końcówkę. Powiem, że się w sumie nie rozczarowałem.
Jest czyjaś śmierć, jest spotkanie starego kompana...
Jest walka (choć może nie za dużo?). Jest poświęcenie. Jest poszukiwanie miłości.... jest też niedosyt.
Ogólnie chyba każdy miał inne wyobrażenie końca sagi. Wg mnie jest ono satysfakcjonujące co nie każe zastanowić się nad tymi rozpoczętymi i niedokńczonymi wątkami (jakoś nie daje mi to spokoju).
Solidne 7/10, zwłaszcza za to, że autor nie rozmemłał tego jak w Mieście Potępionych.

Finał. A więc to tu Gotrek spotka wielkiego złola, który sprawi, że saga dobiegnie końca...
Po wcześniejszej części miałem apetyt na końcówkę. Powiem, że się w sumie nie rozczarowałem.
Jest czyjaś śmierć, jest spotkanie starego kompana...
Jest walka (choć może nie za dużo?). Jest poświęcenie. Jest poszukiwanie miłości.... jest też niedosyt.
Ogólnie chyba każdy miał inne...

Czy Gotrek w końcu spotka swoją zagładę tego dowiemy się w tym tomie.
Niedobitki armii ludzi podążają na południe nadal chcąc wypędzić armie Chaosu a Goterk chce odstawić Felixa do jego żony, jednak Wielkie Potęgi pragną aby Gotrek w końcu wypełnił przeznaczenie.
Dobry i mocny koniec sagi z brutalnymi starciami, poświęceniem i wyborem pomiędzy przyjaźnią a dobrem ogółu.

Czy Gotrek w końcu spotka swoją zagładę tego dowiemy się w tym tomie.
Niedobitki armii ludzi podążają na południe nadal chcąc wypędzić armie Chaosu a Goterk chce odstawić Felixa do jego żony, jednak Wielkie Potęgi pragną aby Gotrek w końcu wypełnił przeznaczenie.
Dobry i mocny koniec sagi z brutalnymi starciami, poświęceniem i wyborem pomiędzy przyjaźnią a dobrem ogółu.