Kiedy pojawiły się pierwsze doniesienia na temat dziwnej choroby w Wuhan i żniwa, jakie zbierała w Chinach, wielu podchodziło do tych informacji z dystansem, a czasem nawet dość humorystycznie. Jednak gdy wirus dotarł do Europy i dalej, zabawa się skończyła. Rozpoczął się chaos i walka o to, by ofiar było jak najmniej. Świat, jaki do tej pory znaliśmy, zniknął, a jego miejsce zastąpiło piekło, na którego koniec czekamy.

Na księgarnianych półkach pojawiło się wiele publikacji dotyczących pandemii, wirusa. Wiele z nich, mam wrażenie, powstawało szybki, byle tylko uchwycić „topowy” temat i zarobić na strachu i panice, jaka panoszyła się w społeczeństwie. I wtedy trafiłam na powieść Jolanty Kosowskiej – W piekle pandemii. Wówczas pomyślałam, że może w końcu trafię na książkę, która nie będzie straszyć, a która pokaże ten mroczny świat z bardziej ludzkiej perspektywy. No i nie pomyliłam się.

Jolanta Kosowska kolejny raz sięgnęła po trudny, medyczny temat i kolejny raz stworzyła powieść, od której nie sposób było się oderwać. I nie sposób było odciąć się od emocji, jakie zalewają czytelnika, gdy poznaje kolejne strony tej książki. Jest w niej bardzo dużo tych złych i negatywnych, a przeciwwagą są dla nich te pozytywne, które dają nadzieję i w pewien sposób koją serce i duszę.

Autorka, mam wrażenie, przestawiła tę perspektywę pandemii, która dotknęła przeciętnego Kowalskiego, wplatając w to też trochę tego, co działo się w szpitalach i pośród personelu medycznego. Pokazała ludzką stronę tej rozpaczy i strachu. Tego, że każdy przeżywał to, co się dzieje, na każdym odcisnęło to piętno i że już nigdy nie będzie tak samo, nawet gdy to już minie. Świat, który znaliśmy, minął bezpowrotnie.

Niby była to powieść, niby na pierwszym planie była Oliwia i Marcello, ale gdzieś tam z tyłu głowy czułam się tak, jakbym czytała reportaż. Dokładną relację tego, co działo się we Włoszech. Prawdziwy obraz rozpaczy, bólu, strachu, bezsilności, przełamywany wiarą w to, że będzie lepiej, że musi być lepiej i miłością, która potrafi zdziałać cuda.

W piekle pandemii to historia niełatwa, bardzo emocjonalna, ale jednocześnie wciągająca. To powieść, która zmusza do refleksji, do tego, by mimo wszystko przystanąć i pomyśleć. By dokopać się do tego, co w nas siedzi i odkryć to, co dla nas najważniejsze. Po jej lekturze inaczej spojrzycie na to, co dzieje się dookoła.

Kiedy pojawiły się pierwsze doniesienia na temat dziwnej choroby w Wuhan i żniwa, jakie zbierała w Chinach, wielu podchodziło do tych informacji z dystansem, a czasem nawet dość humorystycznie. Jednak gdy wirus dotarł do Europy i dalej, zabawa się skończyła. Rozpoczął się chaos i walka o to, by ofiar było jak najmniej. Świat, jaki do tej pory znaliśmy, zniknął, a jego...

W,,piekle pandemii''to przejmujaca autentyczna opowiesc o zyciu w czasach smiercionosnego wiirusa.Ksiazka o lekarzach,milosci i poswieceniu.Swietna powiesc polecam!!!

W,,piekle pandemii''to przejmujaca autentyczna opowiesc o zyciu w czasach smiercionosnego wiirusa.Ksiazka o lekarzach,milosci i poswieceniu.Swietna powiesc polecam!!!

Do tej pory wszystkie ksiązki, ktore przeczytałam dotyczyły pandemii widzianej od strony służb medycznych. Tu za to mamy relacje osób, ktorych covid 19 zastał w róznych sytuacjach życiowych.
Przede wszystkim spotykamy tu lekarza, pracującego w chyba najbardziej znanym szpitalu we włoskim Bergamo. Dramatyczne wydarzenia na zawsze zmieniają życie tych, stojących na pierwszej linii frontu.
Ogromne zmiany dotyczą także Oliwii i Marcello, para korzysta z urokow urlopu, lecz pandemia wymusza rozląkę, bo Marcello jako lekarz jedzie pomagać w walce z wirusem. Oliwia zas zostaje w Toskanii aby opiekować sie babcią narzeczonego. Nikt wytedy nie przypuszczał, że świat na wiele tygodni stanie w miejscu, a ci, którzy beda zaangażowani w pomoc chorym , przeżywać będą traumę.
Dzięki tej książce wrócily jak żywe obrazy z tamtych dni, gdzie najpewniejsza była niewiadoma. Strach przed tym co będzie, strach przed chorobą i obawa o najbliższych dotkliwie paraliżowała. Dodatkowo kolejne obostrzenia nie wpływały na samopoczucie fizyczne i psychiczne.
Autorka doskonale wczula sie i pokazała różne stany społeczne, ich obawy, strach o siebie i o najbliższych. To zupelnie inny obraz służb medyczncyh, które najpierw były wielbione, by za chwilę stać sie źrodłem strachu.
Lektura przywołała wszystkie emocje na nowo, strach, niepewność, a nawet koszmarny moment choroby, która niestety i do mojej rodziny dotarła. I choć powieść kończy się w momencie, gdy epidemia wciaż trwa, to kolejne tygodnie przynoszą jakąś formę ukojenia i trochę przywyczajenia się do życia z wirusem.

Do tej pory wszystkie ksiązki, ktore przeczytałam dotyczyły pandemii widzianej od strony służb medycznych. Tu za to mamy relacje osób, ktorych covid 19 zastał w róznych sytuacjach życiowych.
Przede wszystkim spotykamy tu lekarza, pracującego w chyba najbardziej znanym szpitalu we włoskim Bergamo. Dramatyczne wydarzenia na zawsze zmieniają życie tych, stojących na pierwszej...

Długo zwlekałam z lekturą tej książki . Nie chciałam wracać do koszmaru pandemii. Ale jak się zabrałam, to nie mogłam się oderwać od lektury. Łzy same płynęły . Piękna , wzruszająca historia. Trzy pary i kilku pobocznych bohaterów, których pandemia doświadczyła ale też i zmieniła spojrzenie na własne życie i na związki , które tworzą. Trzy kraje - polska, Niemcy i Włochy. Spojrzenie, jak było w tych krajach w najgorszym okresie 2020. Zachęcam do lektury. Polecam gorąco . Oby nigdy nie musielibyśmy przechodzić przez to piekło ponownie

Długo zwlekałam z lekturą tej książki . Nie chciałam wracać do koszmaru pandemii. Ale jak się zabrałam, to nie mogłam się oderwać od lektury. Łzy same płynęły . Piękna , wzruszająca historia. Trzy pary i kilku pobocznych bohaterów, których pandemia doświadczyła ale też i zmieniła spojrzenie na własne życie i na związki , które tworzą. Trzy kraje - polska, Niemcy i Włochy....

Na nowo przeżyłam w wyobraźni początek pandemii.
Te wspomnienia pozostaną w nas na zawsze.
Powieść dobrze oddaje klimat zagrożenia, a historia ubrana w fabułę budzi ogrom empatii dla bohaterów i ofiar tamtych dni

Na nowo przeżyłam w wyobraźni początek pandemii.
Te wspomnienia pozostaną w nas na zawsze.
Powieść dobrze oddaje klimat zagrożenia, a historia ubrana w fabułę budzi ogrom empatii dla bohaterów i ofiar tamtych dni

Piękne opisy Toskanii. Kocham to miejsce, za sprawą książki znowu się tam przeniosłam 🥰

Piękne opisy Toskanii. Kocham to miejsce, za sprawą książki znowu się tam przeniosłam 🥰

Bardzo jednostronny punkt widzenia. Przeczytałam, spodziewałam się więcej.

Bardzo jednostronny punkt widzenia. Przeczytałam, spodziewałam się więcej.

Gdybym wcześniej słuchała tej książki, nie dałabym rady. Mijają właśnie 2 lata od wybuchu pandemii i teraz byłam gotowa, by powrócić myślami do tamtego czasu. Początek pandemii to nieustanny strach i obawa o jutro, o najbliższych, o kolejne dni...
Autorka bardzo szczegółowo opisuje, a tym samym, przywołuje to, co czułam w pierwszych dniach, tygodniach, czy nawet miesiącach.
Brak poczucia stabilizacji, obostrzenia mniej lub bardziej logiczne, co dalej...?
Po dwóch latach, po szczepieniach, które uważam za najlepsze lekarstwo/wynalazek...nie tyle, że nauczyłam się żyć z wirusem, ale oswoiłam lęki z nim związane.
Co do książki...
Realistyczna, aż momentami za bardzo, ale dobrze...uczuciowa i ucząca pokory wobec wszystkiego.
Uwielbiam pióro Joli Kosowskiej, zatem i tym razem jestem pełna podziwu dla Jej kunsztu.
Jeśli ktoś został "naznaczony" covidem, poczuje respekt do tej książki, ale i oswoi lęki.
Rzeczywiście, może pomóc w terapii... jakkolwiek to brzmi.
polecam👌

Gdybym wcześniej słuchała tej książki, nie dałabym rady. Mijają właśnie 2 lata od wybuchu pandemii i teraz byłam gotowa, by powrócić myślami do tamtego czasu. Początek pandemii to nieustanny strach i obawa o jutro, o najbliższych, o kolejne dni...
Autorka bardzo szczegółowo opisuje, a tym samym, przywołuje to, co czułam w pierwszych dniach, tygodniach, czy nawet...

Nie mój styl. Ogólnie opowiada o relacjach w związkach w momencie wybuchu pandemii i pierwsze jej chwile. Bardziej skupiałabym się na pięknie Toskanii, która pewnie na każdej stronie jest opisana.

Nie mój styl. Ogólnie opowiada o relacjach w związkach w momencie wybuchu pandemii i pierwsze jej chwile. Bardziej skupiałabym się na pięknie Toskanii, która pewnie na każdej stronie jest opisana.

Poruszająca wzruszajacą polecam

Poruszająca wzruszajacą polecam