Spodziewałam się po tej książce trochę więcej. Dość zagmatwana, za dużo tajemnic, ciągle tylko "dowiesz się, gdy przyjdzie pora", ciut męczące.

Spodziewałam się po tej książce trochę więcej. Dość zagmatwana, za dużo tajemnic, ciągle tylko "dowiesz się, gdy przyjdzie pora", ciut męczące.

Zachęcona tytułem i opisem nawiązującym do słowiańszczyzny wypożyczyłam od razu trzy tomy. Podobnie jak inni czytelnicy ledwo przebrnęłam przez pierwszy tom. Autorka rozwleka opisy i nieliczne dialogi, które i tak najczęściej nic nie wnoszą do fabuły. Swoją drogą fabuła jest tak infantylna, a próby stworzenia atmosfery tajemnicy tak nieudolne, że czytanie staje się wyjątkowo męczące. 600 stron można by skondensować w maksymalnie 200 stronach. Główna bohaterka to chodzący ideał, poboczne postaci również piękne, cudowne i wspaniałe. Słowiańszczyzny, oprócz beznadziejnego opisu Nocy Kupały nie ma, więc to chyba wabik na czytelnika. Dla mnie strata czasu. Przekartkowałam do połowy drugi tom, ale sposób pisania, dialogi, charakterystyka bohaterów, fabuła (znowu wątek pamiętnika) wzorowane na pierwszym tomie, więc odpuszczam i raczej to pierwsze i ostatnie spotkanie z tą autorką.

Zachęcona tytułem i opisem nawiązującym do słowiańszczyzny wypożyczyłam od razu trzy tomy. Podobnie jak inni czytelnicy ledwo przebrnęłam przez pierwszy tom. Autorka rozwleka opisy i nieliczne dialogi, które i tak najczęściej nic nie wnoszą do fabuły. Swoją drogą fabuła jest tak infantylna, a próby stworzenia atmosfery tajemnicy tak nieudolne, że czytanie staje się...

Intrygująca, angażująca historia. Bohaterowie wzbudzający sympatię. Łatwo przepaść na Podlasiu przedstawionym przez autorkę. Dodatkowy plus za słowiańskie akcenty. Momentami styl pisania wydaje mi się nieco dziecinny i czasami przeszkadza, ale mimo to, bardzo przyjemnie spędziłam czas na czytaniu tej pozycji.

Intrygująca, angażująca historia. Bohaterowie wzbudzający sympatię. Łatwo przepaść na Podlasiu przedstawionym przez autorkę. Dodatkowy plus za słowiańskie akcenty. Momentami styl pisania wydaje mi się nieco dziecinny i czasami przeszkadza, ale mimo to, bardzo przyjemnie spędziłam czas na czytaniu tej pozycji.

“Pamiętnik szeptuchy” to pierwszy tom serii “Dni mocy”, w której każda książka opowiada o szczególnym czasie w słowiańskim kalendarzu. Czytelnicy, którzy lubią połączenie magii, historii miłosnych i tajemnic, z pewnością znajdą w tej powieści coś dla siebie.
Natasza, główna bohaterka, otrzymuje od szeptuchy Salmy stary pamiętnik o enigmatycznym tytule: “Milda”. To wydarzenie staje się punktem zwrotnym w jej życiu.
Mnie osobiście książka nie porwała, a potencjał spory był, niestety ...

“Pamiętnik szeptuchy” to pierwszy tom serii “Dni mocy”, w której każda książka opowiada o szczególnym czasie w słowiańskim kalendarzu. Czytelnicy, którzy lubią połączenie magii, historii miłosnych i tajemnic, z pewnością znajdą w tej powieści coś dla siebie.
Natasza, główna bohaterka, otrzymuje od szeptuchy Salmy stary pamiętnik o enigmatycznym tytule: “Milda”. To...

Długo męczyłam tę książkę. Podobała mi się sama fabuła i rozwiazanie historii. Ale to w jaki sposób bohaterka do niego dążyła był uciążliwy: ciągłe powtórzenia zachowań, sytuacji, rozmów. Można było to skrócić choćby o połowę.

Długo męczyłam tę książkę. Podobała mi się sama fabuła i rozwiazanie historii. Ale to w jaki sposób bohaterka do niego dążyła był uciążliwy: ciągłe powtórzenia zachowań, sytuacji, rozmów. Można było to skrócić choćby o połowę.

Historia ciekawa mimo to wymęczyłam się przy tej książce niesamowicie, wręcz nie mogłam się doczekać kiedy się wreszcie skończy. Te ciągłe tajemnice: "nie mogę Ci tego powiedzieć, jeszcze nie teraz" i tak kilka razy, albo coś w rodzaju wiem ale nie powiem, ciągle parzenie i pice herbaty przeplatane jedzeniem, jeżdzenie samochodem w tą i z powrotem i ten słodko pierdzący ton wszystich wkoło. Koniec raczej nie zaskoczył.

Historia ciekawa mimo to wymęczyłam się przy tej książce niesamowicie, wręcz nie mogłam się doczekać kiedy się wreszcie skończy. Te ciągłe tajemnice: "nie mogę Ci tego powiedzieć, jeszcze nie teraz" i tak kilka razy, albo coś w rodzaju wiem ale nie powiem, ciągle parzenie i pice herbaty przeplatane jedzeniem, jeżdzenie samochodem w tą i z powrotem i ten słodko pierdzący ton...

Książka wciąga już od pierwszych stron. Polecam i biegnę do drugiego tomu

Książka wciąga już od pierwszych stron. Polecam i biegnę do drugiego tomu

Skusił mnie tytuł, lubię w książkach słowiańskie klimaty. Tutaj jest takie luźne nawiązanie do tego tematu. Tytułowa szeptucha to uzdrowicielka z Podlasia, którą bohaterka spotyka w momencie kiedy szuka sensu życia i to spotkanie okaże się przełomowe w rozwiązaniu rodzinnej bardzo pokręconej tajemnicy o której nawet wcześniej nie miała pojęcia. Historia trochę przydługa. Irytujące są sceny gdy bohaterowie prowadzą dialog - musimy porozmawiać;- dobrze co masz mi do powiedzenia, - nie jednak nie mogę, a właściwie o co ci chodzi, - ale nic mi nie powiedziałaś, - do widzenia. Pojawia się to kilkukrotnie i odniosłam wrażenie, że wszyscy znają prawdę ale jej nie ujawnią, bo nie. Na plus próba przybliżenia Wilna i związków tego miasta z Polakami.

Skusił mnie tytuł, lubię w książkach słowiańskie klimaty. Tutaj jest takie luźne nawiązanie do tego tematu. Tytułowa szeptucha to uzdrowicielka z Podlasia, którą bohaterka spotyka w momencie kiedy szuka sensu życia i to spotkanie okaże się przełomowe w rozwiązaniu rodzinnej bardzo pokręconej tajemnicy o której nawet wcześniej nie miała pojęcia. Historia trochę przydługa....

Dla mnie bardzo ciekawa historia, o której będę myśleć z sentymentem :-)

Dla mnie bardzo ciekawa historia, o której będę myśleć z sentymentem :-)

Przewidywalna od początku.

Przewidywalna od początku.