"Chińskie książki mówią to, co myślą Chińczycy, a Mongołowie nie umieją pisać książek."
Jiang Rong napisał tę książkę za nich, żebyśmy mogli poznać mongolską perspektywę.

Mongolia Wewnętrzna to rzadki kierunek w literaturze. Musze przyznać, że książka ta była ogromnym wyzwaniem, głównie przez jej gabaryty i tendencję autora do ekscesywnego opisywania szczegółów dotyczących przyrod, życia na stepie i mongolskich zwyczajów. Można jednak dowiedzieć się naprawdę wiele i w pełni zanurzyć się w ten świat, oraz przywiązać do bohaterów, których mamy czas dobrze poznać.

Jednym z nich jest Chen Zhen, którego możemy utożsamiać z autorem. Jest on Chińczykiem i trafia do osady Mongołów w czasach rewolucji kulturalnej. Bohater dobrze odnajduje się w tej społeczności, a szczególne upodobanie ma do wilków, które Mongołowie darzą szacunkiem i z którymi żyją w symbiozie. W końcu postanawia też jednego wychować.

Z prawami obowiązującymi na stepie zapoznaje nas stary Mongoł Bilig, który doskonale rozumie wszelkie zależności zachodzące w ekosystemie, jest jednak również świadomy, że jest przedstawicielem znikającego świata i obawia się zmian zachodzących w Mongolii.

Oprócz ludzkich bohaterów, mamy jeszcze jedną, być może najważniejszą, bohaterkę – naturę, do której podchodzi się tutaj holistycznie i z wielkim szacunkiem. Można się szczerze zachwycić malowniczymi krajobrazami i pięknem Mongolii, można się jednak poczuć też nieco przytłoczonym ogromem informacji wplecionej między fabułę. Gdyby ta książka miała audiobook, mogłaby go czytać Krystyna Czubówna!

Najbardziej zachwycają wszystkie fragmenty dotyczące wilków, ich inteligencji oraz roli, którą odgrywają w stepie, a także relacja, którą Chen Zhen nawiązuje z wychowywanym przez siebie Wilczkiem.

Podsumowując więc, Wilczy totem to wyprawa naprawdę wymagająca, którą jednak warto odbyć, bo wróci się z niej bogatszym o nową wiedzę, doświadczenia i perspektywy.

Więcej o tej książce na blogu: https://azjatyckapolka.wordpress.com/2023/02/09/wilczy-totem-jiang-rong/

"Chińskie książki mówią to, co myślą Chińczycy, a Mongołowie nie umieją pisać książek."
Jiang Rong napisał tę książkę za nich, żebyśmy mogli poznać mongolską perspektywę.

Mongolia Wewnętrzna to rzadki kierunek w literaturze. Musze przyznać, że książka ta była ogromnym wyzwaniem, głównie przez jej gabaryty i tendencję autora do ekscesywnego opisywania szczegółów dotyczących...

Książka napisana z miłości do stepu i przyrody. Sporo można się z niej dowiedzieć o życiu i zwyczajach Mongołów, a także o historii Chin. Akcja toczy się bardzo powoli, co nie przeszkadza, ale bohaterowie niestety są płascy, czarno-biali, i uwielbiają przeintelektualizowane monologi (trudno nazwać je dialogami). Wypowiedzi bohaterów bezlitośnie krytykują politykę Chin, i robią to bardzo dobrze, ale trudno określić, czy to bardziej powieść, czy książka socjologiczno-historyczna.

Tłumaczenie bez zarzutu, żadnych zgrzytów, czyta się łatwo.

Książka napisana z miłości do stepu i przyrody. Sporo można się z niej dowiedzieć o życiu i zwyczajach Mongołów, a także o historii Chin. Akcja toczy się bardzo powoli, co nie przeszkadza, ale bohaterowie niestety są płascy, czarno-biali, i uwielbiają przeintelektualizowane monologi (trudno nazwać je dialogami). Wypowiedzi bohaterów bezlitośnie krytykują politykę Chin, i...

Książka dość kontrowersyjna, ale mimo to bardzo ważna... i bardzo dobrze napisana.

"Wilczy totem" to ewenement w Chinach, w których wciąż wielu "niepokornych" pisarzy ma problemy przez to, co i jak piszą o swym kraju. Rong wyraźnie krytykuje wiele elementów politycznych i społecznych, którymi kierowały się i kierują Chiny Ludowe... a mimo to jego książka sprzedała się w niemałych nakładach. Być może dlatego, że pisze o Mongolii Wewnętrznej? Kontrowersje dotyczące książki to z kolei przede wszystkim rola samego wilka w kulturze mongolskiej (wilk był niezwykle ważnym zwierzęciem, i totemem, ale wśród stepowych Turków, co i przewija się nawet w cytatach poprzedzających rozdziały książki),jak i w przyrodzie.

"Wilczy totem" to jednak książka z dzisiejszej perspektywy niesamowicie ważna. Niewiele popularnych powieści pokazuje dobitnie, jak delikatnym systemem jest przyroda, jak wiele szkody może wyrządzić wytrącenie z równowagi jednego elementu ekosystemu, jak usunięcie czegoś, co "przeszkadza" człowiekowi, niespodziewanie - dla niego - wywraca całość do góry nogami. Doświadczyliśmy tego jako ludzkość wielokrotnie i wciąż chyba zbyt mało lekcji odrobiliśmy.

Rozumienie mechanizmów natury, krytyka "nieomylnego" postępu, nostalgia, ginące kultury tradycyjne, żal za tym, co odchodzi w przeszłość, mądrość ludowa przekazywana z pokolenia na pokolenie oraz krytyka "nowoczesności" w wersji komunistycznej, to tematyka przewijająca się w tle przygód młodego Chińczyka "rzuconego" na step, wychowywanego przez niego wilczka oraz Mongołów, ostatnich strażników stepowej tradycji. Powieść jest dość obszerna, ale nie zawiera dłużyzn; jest miejsce na refleksję i przemyślenia, i na wartką akcję, momenty trzymające w napięciu. Napisana świetnie - tutaj ważna jest też znakomita praca tłumacza. Czyta się jednym tchem, a poruszana tematyka skłania do refleksji nad tym, co robimy przyrodzie jako ludzkość w ogóle, i jak głupota nielicznych potrafi doprowadzić do katastrofy, którą trudno później odkręcić.

Książka dość kontrowersyjna, ale mimo to bardzo ważna... i bardzo dobrze napisana.

"Wilczy totem" to ewenement w Chinach, w których wciąż wielu "niepokornych" pisarzy ma problemy przez to, co i jak piszą o swym kraju. Rong wyraźnie krytykuje wiele elementów politycznych i społecznych, którymi kierowały się i kierują Chiny Ludowe... a mimo to jego książka sprzedała się w...