"Ludzie twojego pokroju zwykle tak kończą."

Kieszonkowiec, rzezimieszek, złodziej. Zero szacunku dla kogoś, kto wykorzystuje nieuwagę i pozbawia niewinnych pieniędzy, zegarków i innych dóbr. A co, jeśli kieszonkowiec to Robin Hood? Ktoś, kto ma serce, kto pochyla się nad nieszczęściem dziecka?
Nishimura taki jest. Zręczne palce i dobro w sercu (umiarkowane, żeby nie było). Wplątuje się jednak w śmierdzącą sprawę i jego życie wymyka się z tych zręcznych dłoni.
Czy ktoś kontroluje nasze przeznaczenie, czy naszym przeznaczeniem jest znaleźć się pod czyjąś kontrolą? O tym jest ta zgrabnie napisana książka, której ekranizację chętnie bym obejrzała.

"Ludzie twojego pokroju zwykle tak kończą."

Kieszonkowiec, rzezimieszek, złodziej. Zero szacunku dla kogoś, kto wykorzystuje nieuwagę i pozbawia niewinnych pieniędzy, zegarków i innych dóbr. A co, jeśli kieszonkowiec to Robin Hood? Ktoś, kto ma serce, kto pochyla się nad nieszczęściem dziecka?
Nishimura taki jest. Zręczne palce i dobro w sercu (umiarkowane, żeby nie było)....

Udało mi się przeczytać tę książkę, ponieważ była krótka. Gdyby była dłuższa odpuściłbym. Tylko wracająca we wspomnieniach bohatera, jego dawna kochanka Saeko oraz ich związek są dla mnie ciekawi. To jest raptem kilka zdań. Reszta książki jest poprawna, ale nic więcej.

Udało mi się przeczytać tę książkę, ponieważ była krótka. Gdyby była dłuższa odpuściłbym. Tylko wracająca we wspomnieniach bohatera, jego dawna kochanka Saeko oraz ich związek są dla mnie ciekawi. To jest raptem kilka zdań. Reszta książki jest poprawna, ale nic więcej.

Znający już specyfikę literatury japońskiej z łatwością zaakceptują konwencję tej pierwszoosobowej narracji. . Mimo działań, które podnoszą adrenalinę u narratora i ocierają się o zagrożenie życia opis jest prowadzony jakby z dystansu i beznamiętnie. Wchodzimy w świat przestępczy i patologiczny a jednak najważniejsze jest nie to co się dzieje, ale pytania,które są w tle. Na ile bohaterowie sami o czymkolwiek decydują ?, na ile prowadzi ich jakieś nieokreślone przeznaczenie? i czy ci, którym wydaje się , ze żądzą swoim i innych losem maja rację?

Znający już specyfikę literatury japońskiej z łatwością zaakceptują konwencję tej pierwszoosobowej narracji. . Mimo działań, które podnoszą adrenalinę u narratora i ocierają się o zagrożenie życia opis jest prowadzony jakby z dystansu i beznamiętnie. Wchodzimy w świat przestępczy i patologiczny a jednak najważniejsze jest nie to co się dzieje, ale pytania,które są w...

W czasie lektury byłam dość wciągnięta, ale sam przebieg akcji raczej nie zostanie na długo w mojej pamięci. Intrygujący bohater - niby kieszonkowiec, a czytelnik kibicuje jego poczynaniom (a przynajmniej ja tak miałam). Mieszane uczucia odnośnie otwartego zakończenia, ale rozumiem ten zabieg.

W czasie lektury byłam dość wciągnięta, ale sam przebieg akcji raczej nie zostanie na długo w mojej pamięci. Intrygujący bohater - niby kieszonkowiec, a czytelnik kibicuje jego poczynaniom (a przynajmniej ja tak miałam). Mieszane uczucia odnośnie otwartego zakończenia, ale rozumiem ten zabieg.

Lubię literaturę japońską za taką prostotę, ale i finezję przekazu. Każdy temat potrafi nabrać niezwykłości w swojej zwykłości.

Dość łatwo idzie się domyśleć, że w „Kieszonkowcu” obracamy się w klimacie kradzieży, którą nasz bohater opanował do perfekcji. Oprócz opisów początków złodziejskiej drogi bohatera zostaje on wplątany w sprawę kryminalną, która mimo upływu lat daje o sobie znać, a to za sprawą szantażu, który zmusza kieszonkowca do wykorzystania swoich umiejętności.

Wszystko to brzmi naprawdę dobrze i powinno takie być w odbiorze, ale niestety dla mnie takie nie było. Ciężko mi było wczuć się w ten klimat, a wszystkie opisy, które miały mnie zachwycać swoją formą przekazu wjątkowo mnie nużyły. W samej sprawie kryminalnej nie było dreszczyka emocji. Książka jest krótka, a przez swój mały format i dużą czcionkę jeszcze bardziej się skraca, a mimo to czytałam ją przez trzy dni, bo w żadnym momencie nie mogłam powiedzieć, że mnie wciągnęła. Spodobała mi się jedynie relacja bohatera z małym chłopcem, którego matka wysyłała do sklepów, by kradł, ale nawet ona nie potrafiła osadzić mnie w tej książce.

Liczyłam chociaż na dobre zakończenie i zamknięcie tej historii, a zostałam się z urwaną sceną i to w bardzo kluczowym momencie. Raczej nie jest to zapowiedź kolejnej części, a taki pomysł autora, ale tym bardziej jeszcze pogrążył w moich oczach tę historię.

Lubię literaturę japońską za taką prostotę, ale i finezję przekazu. Każdy temat potrafi nabrać niezwykłości w swojej zwykłości.

Dość łatwo idzie się domyśleć, że w „Kieszonkowcu” obracamy się w klimacie kradzieży, którą nasz bohater opanował do perfekcji. Oprócz opisów początków złodziejskiej drogi bohatera zostaje on wplątany w sprawę kryminalną, która mimo upływu lat...

Historia przestępcy uzależnionego od kradzieży kieszonkowych, człowieka zupełnie samotnego, o niejasnej przeszłości. Ciekawsza jest w książce sylwetka bossa mafijnego, który się otwarcie chwali, że jest panem życia i śmierci swoich podwładnych, pan Bóg z półświatka... Ciekawa literatura.

Na pozór to książka sensacyjna, ale w czasie lektury odniosłem inne wrażenie, to raczej dość subtelna literatura psychologiczna. Główny bohater i narrator, zwany Nishimurą, jest kieszonkowcem, który kradnie portfele bogatym ludziom. Książka zaczyna się od szczegółowo opisanej sceny kradzieży, w której bohater delikatnie wyciąga portfel, doznając w czasie tych paru sekund dosyć silnych uczuć: „Chwyciłem brzeg portfela między palce i wyciągnąłem go. Poczułem, jak drżenie wędruje od opuszków do ramienia, a ciepło stopniowo rozlewa się po całym moim ciele. Niezliczone, przecinające się spojrzenia wszystkich okolicznych osób pozostawiały nietkniętą tylko przestrzeń wokół mnie.” Dosyć szybko zdajemy sobie sprawę, że bohater jest uzależniony od kradzieży, nie może żyć bez dreszczu napięcia towarzyszącego wyciąganiu portfela. 

Z drugiej strony Nishimura jest zupełnie sam, nic nie wiemy o jego przeszłości, korzeniach, to człowiek znikąd. Takie bycie nikim bardzo ułatwia aktywność kryminalną, bo bohater nie jest uwiązany, w każdej chwili może wyjechać do innego miasta, a nawet kraju. 

Niemniej w przeszłości nasz Nishimura pracował z innymi złodziejami i właśnie koledzy doprowadzają go mafijnych bossów, którzy zlecają mu kryminalne zadanie, a potem już się kompletnie uzależnia od wpływowych gangsterów. 

Dla mnie najciekawsza w książce jest postać bossa z półświatka zwanego Kizaki. To człowiek o wielkiej przenikliwości i inteligencji, ale także pysze. Kizaki uzurpuje sobie prawo do całkowitego kontrolowania życia i śmierci innych ludzi. Mówi: „Będę zdalnie projektował życie innych. Posiadanie takiej władzy przypomina bycie bogiem, nie uważasz? To bóg, jeśli istnieje, najpełniej cieszy się tym światem. Ja, sterując życiem wielu ludzi, czuję czasem, jakbym tworzył z nimi jedność. Ich myśli i uczucia wnikają we mnie. Emocje całej rzeszy jednostek wdzierają się do mojego umysłu wszystkie naraz.” I w książce rzeczywiście tak się dzieje: Kizaki staje się panem życia i śmierci Nishimury, wie o wszystkich jego ruchach. Ot taki Pan Bóg z półświatka. Widać fascynację autora książki tą postacią. Dla mnie Kizaki jest odrażający, to gangster zabijający ludzi bez zmrużenia oka, a jego rojenia o wszechmocy są jakieś chore, okropne. Nie pierwsza to książka, w której gangsterski boss robi z siebie pana Boga, ale tutaj autor się kompletnie temu poddaje, co mi się średnio podoba. 

Niezła proza, ale bez przepychu.  

Historia przestępcy uzależnionego od kradzieży kieszonkowych, człowieka zupełnie samotnego, o niejasnej przeszłości. Ciekawsza jest w książce sylwetka bossa mafijnego, który się otwarcie chwali, że jest panem życia i śmierci swoich podwładnych, pan Bóg z półświatka... Ciekawa literatura.

Na pozór to książka sensacyjna, ale w czasie lektury odniosłem inne wrażenie, to...

W sam raz na zasypianie

W sam raz na zasypianie

181 / 2021

181 / 2021

Najprzeciętniejsza książka na świecie. Nic ciekawego ani oryginalnego.

Najprzeciętniejsza książka na świecie. Nic ciekawego ani oryginalnego.

https://taktoczytam.blogspot.com/2021/03/kieszonkowiec-fuminori-nakamura.html

https://taktoczytam.blogspot.com/2021/03/kieszonkowiec-fuminori-nakamura.html