Książka została napisana w specyficznym stylu. Dialogi odtwarzane w myślach bohaterki są pisane ciągiem... Jest mnóstwo retrospekcji... Trochę ciężko się to czyta. Ale: ta powieść ma coś takiego w sobie, że uzależnia. Po jej odłożeniu chciałam do niej szybko wrócić, żeby się dowiedzieć, jak bohaterka poradzi sobie z zaistniałymi problemami. Czy dojrzeje? Czy zobaczy że to, co jej matka i dziadkowie jej dają, to maksimum ich możliwości? Że chcą dla niej jak najlepiej? Że to ojciec, który nauczył ją patrzeć na życie w swój sposób, ma spaczone podejście do życia?
Czytałam i się zastanawiałam: "no młoda, dlaczego tego nie widzisz?", "kurcze, ciężko tacy nastolatkowie mają, gdy te wartości które przyjęli, są skierowane tylko na kasę; nawet nie wiedzą, że może być inaczej, trudniej, ale w zgodzie z innym człowiekiem".
Tak, ta książka skłania do refleksji. Zdecydowanie polecam.

Książka została napisana w specyficznym stylu. Dialogi odtwarzane w myślach bohaterki są pisane ciągiem... Jest mnóstwo retrospekcji... Trochę ciężko się to czyta. Ale: ta powieść ma coś takiego w sobie, że uzależnia. Po jej odłożeniu chciałam do niej szybko wrócić, żeby się dowiedzieć, jak bohaterka poradzi sobie z zaistniałymi problemami. Czy dojrzeje? Czy zobaczy że to,...

Bardzo fajna książką,. Bardzo podobało mi się opisanie myśli Agnieszki.

Bardzo fajna książką,. Bardzo podobało mi się opisanie myśli Agnieszki.

Książka, podczas której cały czas płakałam.
Chociaż...
Nie jestem pewna czy można to nazwać płakaniem.
Ja po prostu beczałam i wyłam na każdym rozdziale!
A może to dlatego, że czytałam ją wraz z moją mamą?
Ta książka ma bardzo prosty i popularny temat.
Fabuła również niczym się nie wyróżnia...
Ale sposób w jaki została napisana po prostu zwalił mnie z nóg!
Główna bohaterka zmaga się ze swoimi myślami i samą sobą, gdy jej rodzice się rozwodzą.
Dlatego właśnie, wraz z mamą wyjeżdża do dziadków.
Czas akcij ciągle się zmienia, bohaterka już sama nie wie kogo nienawidzi...
Książka zdecydowanie warta przeczytania!

Książka, podczas której cały czas płakałam.
Chociaż...
Nie jestem pewna czy można to nazwać płakaniem.
Ja po prostu beczałam i wyłam na każdym rozdziale!
A może to dlatego, że czytałam ją wraz z moją mamą?
Ta książka ma bardzo prosty i popularny temat.
Fabuła również niczym się nie wyróżnia...
Ale sposób w jaki została napisana po prostu zwalił mnie z nóg!
Główna bohaterka...

Wydawało mi się, że jestem troszkę za stara na tą powieść, ale się myliłam. Przeczytałam książkę błyskawicznie. Bez problemu wczułam się w sytuację Agnieszki, cierpiącej z powodu rozwodu rodziców. Jakby tego było mało, mama zabiera ją z dala od ,,życia na poziomie'', do jakiego nastolatka była przyzwyczajona i zawozi do swoich rodziców na wieś, gdzie los Agnieszki już nie jest taki kolorowy. Z biegiem czasu dziewczyna dorasta i dostrzega to, co jest naprawdę ważne w życiu. Mocno polecam, nie tylko najmłodszym!

Wydawało mi się, że jestem troszkę za stara na tą powieść, ale się myliłam. Przeczytałam książkę błyskawicznie. Bez problemu wczułam się w sytuację Agnieszki, cierpiącej z powodu rozwodu rodziców. Jakby tego było mało, mama zabiera ją z dala od ,,życia na poziomie'', do jakiego nastolatka była przyzwyczajona i zawozi do swoich rodziców na wieś, gdzie los Agnieszki już nie...

Literatura młodzieżowa, dziewczyńska nieco, ale nieprzesadnie, czasem upraszczająca, ale też zaskakująco dosadna. Trudne tematy, trudne emocje. Niby mamy lato (tym, co spędzali wakacje "u babci na wsi" powinno zapachnąć zbożem),i mamy też nastolatkę - spodziewać się więc można letniego zauroczenia, przygody, wakacyjnego anturażu w pełnej krasie. Ale nie u Ostrowskiej. Zamiast tego jest rozwód rodziców, gniew, bunt, złość, złe wspomnienia, walka, która toczy się w głowie, aż wreszcie nienawiść - żywa, straszna, przejmująca. Najpierw ledwie kiełkuje, a potem wybucha z impetem, uderza w bohaterów i czytelnika. Książka angażująca i drażniąca jednocześnie. Wciąż młodzieżowa, ale inaczej. Chętnie wrócę do tej autorki.

Literatura młodzieżowa, dziewczyńska nieco, ale nieprzesadnie, czasem upraszczająca, ale też zaskakująco dosadna. Trudne tematy, trudne emocje. Niby mamy lato (tym, co spędzali wakacje "u babci na wsi" powinno zapachnąć zbożem),i mamy też nastolatkę - spodziewać się więc można letniego zauroczenia, przygody, wakacyjnego anturażu w pełnej krasie. Ale nie u Ostrowskiej....

„Bociany zawsze wracają do gniazd” to książka kipiąca wieloma skrajnymi emocjami…

Wśród tych negatywnych prym wiodą złość, niechęć oraz pogarda – wszystkie spowodowane wielką bezradnością głównej bohaterki, Agnieszki Miłobędzkiej wobec zaistniałej sytuacji, którą trudno zaakceptować, bo burzy cały dotychczasowy porządek.

A jeśli do tej mieszanki emocji dołożona zostanie jeszcze bujna wyobraźnia układająca zawiłe scenariusze w głowie zbuntowanej i bardzo zranionej nastolatki, skutki mogą być opłakane…

Trudno przecież pogodzić się z rozstaniem rodziców - poprzedzonym nieustannymi kłótniami, a skutkującym przeprowadzką z wielkiego miasta na wieś do skromnego domu dziadków. Oczy zaczynają być ślepe, dostrzega się tylko to, co uroi i podpowie nieposkromiona w porę złość…

Na szczęście „bociany zawsze wracają do gniazd”…

„Bociany zawsze wracają do gniazd” to książka kipiąca wieloma skrajnymi emocjami…

Wśród tych negatywnych prym wiodą złość, niechęć oraz pogarda – wszystkie spowodowane wielką bezradnością głównej bohaterki, Agnieszki Miłobędzkiej wobec zaistniałej sytuacji, którą trudno zaakceptować, bo burzy cały dotychczasowy porządek.

A jeśli do tej mieszanki emocji dołożona...

kolejna ciekawa pozycja o młodzieży , buncie, rozwodzie, wartościowaniu ludzi. CZytana z pozycji rodzica pozwala wyciągnąć wnioski i poznać na nowo umysł nastolatka. Pouczające.

kolejna ciekawa pozycja o młodzieży , buncie, rozwodzie, wartościowaniu ludzi. CZytana z pozycji rodzica pozwala wyciągnąć wnioski i poznać na nowo umysł nastolatka. Pouczające.

Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenia, wywołała mnóstwo emocji pozytywnych, wzruszeń.
Historia opowiada o nastoletniej Agnieszce, którzy rodzice się rozstali i nie mieszkają już razem, dziewczynie brakuje bardzo ojca tęskni strasznie, cierpi z powodu rozstania rodziców.
Razem z matką musi się wyprowadzić z miasta na wieś do swoich dziadków, przywyknąć do wiejskiego życia, zamieszkać tam, lecz Agnieszka przyzwyczajona jest do luksusów, wygód i wygodnego życia jakie miała.
Pragnie żeby ojciec przyjechał zabrał ją do siebie, pisze do niego długie listy koresponduje z nim w stałym kontakcie jest.
Bardzo zachwyciła, poruszyła mnie ta powieść, pełna ciepła i miłości.
Najważniejsze wartości to rodzina, miłość trzeba zawsze pielęgnować, dbać o to.
Przepiękna, ciepła I poruszająca historia czytałam z zapartym tchem, spodobała mi się od pierwszej strony ta powieść przeczytałam z przyjemnością.

Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenia, wywołała mnóstwo emocji pozytywnych, wzruszeń.
Historia opowiada o nastoletniej Agnieszce, którzy rodzice się rozstali i nie mieszkają już razem, dziewczynie brakuje bardzo ojca tęskni strasznie, cierpi z powodu rozstania rodziców.
Razem z matką musi się wyprowadzić z miasta na wieś do swoich dziadków, przywyknąć do wiejskiego...

Książkę tę trzymałam na półce długie miesiące a nawet lata. Nie mogłam się do niej przemóc. I tytuł i okładka nie zachwycały. Głupia ja poddałam się pierwszemu, jak się okazało mylnemu wrażeniu. Otworzyłam ją na pierwszej stronie; przeczytałam kartkę i zamknęłam ją z powrotem.
Zamknęłam, bo poczułam łzy w oczach. Pomyślicie 'już?', pierwsza strona a ona już ma zamiar płakać jak dziecko? Tylko, że poczułam się jak u dziadka. Mojego ukochanego dziadzia, którego już kilka lat nie mam. Ckliwie, prawda?
Ta książka wywołuje różne, czasem bardzo sprzeczne emocje. Wściekłość na ojca, podziw dla matki, miłość do dziadków i litość dla Agnieszki. Przynajmniej dla mnie. Agnieszka nie była zagubiona. Ona chyba bała się zrozumieć. Wtedy przecież wszystko miałoby sens.. Miałoby sens ględzenie dziadka, popłakiwanie po kątach babki i ciągłe reprymendy matki.
Dziadek. Kochany, troskliwy, bardzo cierpliwy. Kwintesencja dobrego ducha. Miłość w czystej postaci. Cudowny człowiek..
Agnieszka. Trochę jak Holden z "Buszującego w zbożu". Nie mogłam uniknąć tego porównania. Mieli w sobie coś podobnego, nieodgadnionego a zarazem różnili się jak woda i ogień.
Popłakałam się i to tak szczerze. W tej książce było coś takiego prostego a zarazem pięknego. Zrozumiałam dzięki niej, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Polecam z całego serducha :)

Książkę tę trzymałam na półce długie miesiące a nawet lata. Nie mogłam się do niej przemóc. I tytuł i okładka nie zachwycały. Głupia ja poddałam się pierwszemu, jak się okazało mylnemu wrażeniu. Otworzyłam ją na pierwszej stronie; przeczytałam kartkę i zamknęłam ją z powrotem.
Zamknęłam, bo poczułam łzy w oczach. Pomyślicie 'już?', pierwsza strona a ona już ma zamiar...

Bardzo korzystna książka.

Bardzo korzystna książka.