James Wesley, na którego byli koledzy z CIA i obecni we francuskim więzieniu wołają Wes, po trzech latach odsiadki dowiaduje się, że w zamachu terrorystycznym na kafejkę w Granadzie zginęła jego żona, Rachel, a synek, o którego istnieniu nie miał pojęcia, przepadł bez wieści. Żona rozwiodła się z nim, gdy po zestrzeleniu w Turcji helikoptera z cywilami trafił do więzienia. Wes nie ma wątpliwości, ze padł ofiarą celowej dezinformacji co do tożsamości pasażerów zestrzelonego śmigłowca, a teraz podejrzewa, że spośród kilku ofiar zamachu w Hiszpanii głównym celem była Rachel. Wie również, kto i dlaczego skutecznie pozbył się go z kierowania bliskowschodnią antyterrorystyczną placówką, ale jest świadom, że obecnie to opinia o nim jako zdrajcy jest obowiązująca. Po wypuszczeniu z więzienia rusza w drogę, której cel może być tylko jeden...

Kevin Wignall pisze książki o szpiegach, ale bardzo specyficzne. Są to opowieści o ludziach nieprzystosowanych, choć sami nie są pewni dlaczego, czy tacy się urodzili, czy to służba, zabijanie, bezwzględność, manipulacja i zdrada takimi ich uczyniły. Bohaterowie wcześniejszych powieści autora przynajmniej chcą wierzyć, że można przestać być szpiegiem. Natomiast Wes nie ma złudzeń. Jeśli ma zabijać to nie tylko w obrnie własnej i ewentualnie mszcząc się za śmierć żony, przede wszystkim wypełniając misję agenta, którego zadaniem jest pozbywanie się zdrajców. Jednocześnie w przedziwny sposób jest wyrozumiały w stosunku do tych, którzy na niego polują przekonani o jego winie. W świat Wesa doskonale wpasowuje się autystyczna towarzyszka jego podróży, Mia Pavić, córka kolegi z więzienia, chorwackiego generała sądzonego w Hadze za zbrodnie wojenne, która często powtarza: żołnierze czasami muszą zabijać.

Kevin Wignall jest bardzo dobrym pisarzem. Każdy etap życiowej drogi Wesa wnosi masę ciekawych szczegółów, o nim, o ludziach, znanych mu i nieznajomych, o miejscach i zdarzeniach, obecnych i minionych, a przy tym wszystkie epizody i motywy powieści przedstawione są w lapidarnej, a jednocześnie bogatej w treść formie, ładnym językiem. Jest to naprawdę wciągająca lektura, mimo jej smutnego wydźwięku.

James Wesley, na którego byli koledzy z CIA i obecni we francuskim więzieniu wołają Wes, po trzech latach odsiadki dowiaduje się, że w zamachu terrorystycznym na kafejkę w Granadzie zginęła jego żona, Rachel, a synek, o którego istnieniu nie miał pojęcia, przepadł bez wieści. Żona rozwiodła się z nim, gdy po zestrzeleniu w Turcji helikoptera z cywilami trafił do więzienia....