Nic nowego

Nic nowego

Warto było przeczytać, zwłaszcza, że jest napisana przystępnym językiem. Przyjemna i szybka lektura z wieloma przykładami. Zwraca również uwagę na własne, nierozwiązane problemy rodziców i przestawia strategie jak sobie z nimi radzić.

Jedyne, co mi przeszkadzało, to częstość odwołań do poprzednich książek autorów.

Warto było przeczytać, zwłaszcza, że jest napisana przystępnym językiem. Przyjemna i szybka lektura z wieloma przykładami. Zwraca również uwagę na własne, nierozwiązane problemy rodziców i przestawia strategie jak sobie z nimi radzić.

Jedyne, co mi przeszkadzało, to częstość odwołań do poprzednich książek autorów.

Bardzo informatywna książka, tak jak i inne tego autora. Polecam dla wszystkich rodziców, którzy pragną poszerzyć swoją rodzicielską wiedzę.

Bardzo informatywna książka, tak jak i inne tego autora. Polecam dla wszystkich rodziców, którzy pragną poszerzyć swoją rodzicielską wiedzę.

Bardzo dobra książka. Pokazuje jak nasza obecność (oraz/lub głównie jej jakość) wpływa na obecne i przyszłe życie naszych dzieci oraz naszą relację z nimi.

Książka jest podzielona na cztery filary obecności: bezpieczeństwo, dostrzeżenie, ukojenie, pewność. Każdy z filarów jest opisany, objaśniony oraz podparty przykładami.

Lektura zachęca do analizy naszego dzieciństwa i pewnych schematów. Podnosi na duchu, wspiera w rodzicielstwie, daje pomysły i wskazówki.

Bardzo dobra książka. Pokazuje jak nasza obecność (oraz/lub głównie jej jakość) wpływa na obecne i przyszłe życie naszych dzieci oraz naszą relację z nimi.

Książka jest podzielona na cztery filary obecności: bezpieczeństwo, dostrzeżenie, ukojenie, pewność. Każdy z filarów jest opisany, objaśniony oraz podparty przykładami.

Lektura zachęca do analizy naszego dzieciństwa i...

Książka pozwala zrozumieć pewne sprawy, pomaga zwrócić uwagę na proste błędy, które popełnia się na co dzień (chociażby zmiana tonu głosu czy dobór słów w rozmowach, nie tylko z dziećmi). Ogólnie przydatny przekaz. Męczące jest jednak to, że (szczególnie przez pierwsze kilkadziesiąt stron) często powtarzane jest to co juz było napisane wcześniej albo zapowiadane po kilka razy co będzie napisane później. Chwilami dość nieznośny język, przywołujacy na myśl wykłady coachingowe typu: zrób to i to bo przecież możesz i koniec. Bez tych wszystkich (moim zdaniem) mankamentów można by skrócić tę książkę o dobre 100 stron. Ogólnie jednak oceniam pozytywnie.

Książka pozwala zrozumieć pewne sprawy, pomaga zwrócić uwagę na proste błędy, które popełnia się na co dzień (chociażby zmiana tonu głosu czy dobór słów w rozmowach, nie tylko z dziećmi). Ogólnie przydatny przekaz. Męczące jest jednak to, że (szczególnie przez pierwsze kilkadziesiąt stron) często powtarzane jest to co juz było napisane wcześniej albo zapowiadane po kilka...

Obowiązkowy poradnik dla przyszłych rodziców, szczególnie tych którzy borykają się z nieprzepracowanymi wzorcami z dzieciństwa. Książka w prosty sposób pokazuje, co zrobić kiedy wykazujemy pewne cechy unikającego, ambiwalentnego lub zdezorganizowanego stylu przywiązania oraz przede wszystkim - jak się zachować, aby nie przełożyć tych wzorców na własne dzieci. Książka przekonuje, że można wypracować poczucie bezpieczeństwa i pewności, ucząc się bycia w pewnych, bezpiecznych relacjach oraz pokazuje jak bardzo istotne jest, by poświęcić czas na pełniejsze zrozumienie własnej przeszłości i jej wpływu na nasze interakcje z dziećmi.

Poznamy cztery ważne filary– dawania dzieciom poczucia, że są bezpieczne, dostrzeżone, ukojone i pewne.

Pierwszy filar dotyczy dawania dzieciom poczucia bezpieczeństwa, w wymiarze zarówno fizycznym, jak i emocjonalnym i relacyjnym. Pokazuje przykłady zaburzenia poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie w sytuacjach wyręczania czy ratowania z opresji czy przekładania na nie własnych lęków. Podaje strategie, dzięki których wzmocnimy poczucie bezpieczeństwa u swoich dzieci. Odnosi się także do odwrotnych strategii jakie często stosowane są w chwilach zdenerwowania, jak klapsy, groźby, upokarzanie, poniżanie.

W rozdziale tym przytoczony został fragment badań nad ACE, czyli sytuacjami wywołującymi największy stres u dzieci i zakłócającymi ich zdrowy rozwój i poczucie bezpieczeństwa.

Filar drugi pośrednio łączy się z pierwszym, bo dotyczy dostrzegania emocji naszych dzieci. Bez dostrzegania ich emocji, nie możemy mówić o kształtowaniu się prawidłowego wzorca poczucia bezpieczeństwa. Pokazuje przykłady zachowań, które są najtrudniejsze do przyjęcia przez rodziców i wspierania u dzieci, czyli smutek, złość i strach czy nawet ekscytacja. Wymienia strategie do jakich uciekają się rodzice, aby je w dzieciach stłumić, czyli odrzucenie, poniżenie, zawstydzenie i obwinianie. Wspomina o pośrednich i bezpośrednich formach zawstydzania, które mogą rzutować na dalsze życie małego człowieka, prowadząc to stanów depresyjnych i poczucia niedostosowania społecznego. Książka udziela również strategii w jaki sposób możemy -dostrzec- nasze dziecko.
Książka jest pełna praktycznych zastosowań w życiu rodzinnym czy szkolnym. Pokazuje rodzicom/nauczycielom jak nauczyć dziecko przejścia ze stanu reaktywności w receptywność.

Trzeci filar dotyczący ukojenia uczy rozmowy z dzieckiem w sposób "kojenia proaktywnego". I co najważniejsze- uświadamia jak zmiana zachowania dorosłych w obliczu intensywnych reakcji dziecka, może zmienić zachowanie dziecka.
W książce użyto schematu 3 sfer emocjonalnych - czerwonej (silne emocje),zielonej i niebieskiej (wycofanie). Uczy co zrobić, aby przywrócić dziecko do strefy zielonej, gdzie emocje są wyrównane. Poznamy zarówno strategie wewnętrznego (kojąca muzyka, jaskinia spokoju, ruch) jak i interaktywnego ukojenia (sygnał/znak "sos"). Zachęca do dawania dzieciom 5 ważnych rzeczy w obliczu trudności emocjonalnych: - obecności (zwłaszcza w obliczu cierpienia),- zaangażowania (aktywne słuchanie bez oceniania, pouczania i lekceważenia; komunikaty niewerbalne),
- czułości (dawanie akceptacji i bezwarunkowej miłości),
spokoju i empatii (przyjmowania czyjejś perspektywy).

Zachęca do dostrzegania dzieci takimi, jakie są i uczy 7 sposobów komunikacji niewerbalnej, dzięki którym zobaczymy jak mowa ciała może zmieniać nasze relacje i nasz przekaz.
Ostatni filar z ang. "safety", przetłumaczony jako poczucie wewnętrznej pewności, to filar budujący odporność psychiczną dziecka na całe życie. W tym aspekcie autorzy przekonują do dawania dziecku, temu małemu jak i starszemu wsparcie emocjonalne, które w przyszłości uczyni go silnym i niezależnym od opinii innych i losowych zdarzeń. Książka dzieli stres na 3 grupy: stres pozytywny, znośny i toksyczny. Uwrażliwia tutaj na fakt, że w zależności od wypracowanego stylu przywiązania, reakcje nasze i dzieci na stres mogą być różne. Zachęca w tym miejscu również do ośmielania dzieci przy jednoczesnym wsparciu i obecności. Bardzo obrazowo została pokazana relacja rodzic-dziecko na przykładzie bycia dla wychowanka zarówno platformą startową, jak i bezpieczną przystanią. Wspierać bezpieczną bazę można w różny sposób, książka podaje kilka strategii, takich jak: budowanie zaufania i przewidywalnych zachowań już od wieku niemowlęcego (reagowanie na potrzeby, noszenie, przytulanie). Dawanie wsparcia nie jest tutaj tożsame z rozwiązywaniem problemów za dziecko, czy z wyręczaniem go. Zaś psychozwroczność (czyli wgląd w siebie),która działa w momencie bycia dostępnym emocjonalnie dla swojego dziecka uczy go na przyszłość jak dostrzegać swoje potrzeby samemu i obsiebie dbać.


Cytat: Jednak kiedy zbierzemy się na odwagę, by przeanalizować swoją przeszłość, i wyrobimy sobie umiejętność refleksji nad nią, a potem ułożymy swoją opowieść w jasny i spójny sposób – ani nie uciekając przed przeszłością, ani się w niej nie zatracając – będziemy mogli zacząć leczyć swoje dawne rany. W ten sposób przekształcimy swój mózg tak, by móc lepiej wspierać własne dzieci w tworzeniu z nami bezpiecznej więzi, a ta solidna relacja stanie się dla nich źródłem odporności psychicznej na całe życie.

Cytat: Niektóre dzieci radośnie rzucają się w ogień wyzwań i czerpią przyjemność nawet z trudnych i nowych zadań. Inne natomiast nie lubią ryzyka i czują się naprawdę niekomfortowo, stykając się z czymś nieznanym i niepewnym. Pamiętaj, że każde dziecko jest inne. W każdej sytuacji decyduj, co będzie najlepsze dla twojego wyjątkowego dziecka, tak by było bezpieczne, a jednocześnie miało możliwość rozwoju i przekonania się, że potrafi więcej i może być lepszym człowiekiem, niż wcześniej sądziło.

Cytat: Dzięki zrozumieniu przez kogoś innego możemy poznać samych siebie i żyć autentycznie, wyrażając swoje wewnętrzne doświadczenia.
Cytat: To, na ile żyjemy na powierzchni, bez głębszego zrozumienia samych siebie, naszych partnerów, naszych dzieci i najbliższych przyjaciół, często skorelowane jest z tym, do jakiego stopnia czuliśmy się dostrzeżeni przez nasze figury przywiązania.Wielu ludzi dorastało w rodzinach, gdzie dorośli zwracali uwagę niemal wyłącznie na ich zewnętrzne doświadczenia: zachowanie, łamanie zasad i osiągnięcia. Takie rodziny mogą się razem bawić i przyjemnie spędzać wspólny czas, ale świat wewnętrzny jest w nich w dużej mierze ignorowany.

Cytat: Pamiętaj, że nikt nie jest idealny i każdy rodzic na pewno przegapi wiele okazji na dostrzeżenie swoich dzieci. Poza tym nie da się w pełni dostrzec i zrozumieć drugiego człowieka, również swoich dzieci. Nie powinieneś zatem czuć presji dążenia do poziomu rodzicielskiej świętości. Po prostu zrób jeden mały krok, by twoje dzieci czuły się bardziej dostrzeżone i zrozumiane niż obecnie. Ciesz się satysfakcją, którą da ci ten krok, a potem wykonaj następny. Każdy nowy krok pogłębia i wzmacnia kontakt, a także przygotowuje twoje dzieci, by robiły to samo w swoich relacjach.

Obowiązkowy poradnik dla przyszłych rodziców, szczególnie tych którzy borykają się z nieprzepracowanymi wzorcami z dzieciństwa. Książka w prosty sposób pokazuje, co zrobić kiedy wykazujemy pewne cechy unikającego, ambiwalentnego lub zdezorganizowanego stylu przywiązania oraz przede wszystkim - jak się zachować, aby nie przełożyć tych wzorców na własne dzieci. Książka...

Z jednej strony - wałkowanie tego samego tematu, ale z drugiej, może to są tak ważne sprawy że trzeba do nich podejść z kilku stron? Otworzyła mi oczy na kilka błędów, które popełnili moi rodzice, może uda mi się uda ich uniknąć.

Z jednej strony - wałkowanie tego samego tematu, ale z drugiej, może to są tak ważne sprawy że trzeba do nich podejść z kilku stron? Otworzyła mi oczy na kilka błędów, które popełnili moi rodzice, może uda mi się uda ich uniknąć.

Bardzo mądra i przydatna książka. Cieszę się, że trafiłam na nią kiedy moja córka miała kilka miesięcy. Bardzo dużo przydatnych wskazówek potwierdzonych badaniami i zgodnymi z budową mózgu. Autorzy przytaczają dużo przykładów z własnego i zawodowego doświadczenia, przez co książka nie jest nudna czy skomplikowana. Bardzo podoba mi sie, że nie oceniają rodziców, podkreślają, że błędy są wpisane w sztukę wychowania. Podsuwane rozwiązania przystępnie tłumaczą i traktują jako wskazówkę, nie wymadrzajq się przy tym. Język jest bardzo przystępny, często nawet zabawny.

Bardzo mądra i przydatna książka. Cieszę się, że trafiłam na nią kiedy moja córka miała kilka miesięcy. Bardzo dużo przydatnych wskazówek potwierdzonych badaniami i zgodnymi z budową mózgu. Autorzy przytaczają dużo przykładów z własnego i zawodowego doświadczenia, przez co książka nie jest nudna czy skomplikowana. Bardzo podoba mi sie, że nie oceniają rodziców, podkreślają,...

Kolejna pozycja w której w koło to samo jest pisane co 10 stron a przykładów praktycznych jak na lekarstwo.

Kolejna pozycja w której w koło to samo jest pisane co 10 stron a przykładów praktycznych jak na lekarstwo.

Moim zdaniem najlepsza książka tych autorów która czytałam
Warto żeby przeczytał ja każdy rodzic
Mogłoby być jeszcze więcej przykładów dobrze rozumianej obecności i złe rozumianej obecności , żeby więcej sprowadzić do konkretubo myślę że większość rodziców może uważać że jest przy dziecku obecna w dobry sposób , a na konkretach okazałoby się że jednak nie

Moim zdaniem najlepsza książka tych autorów która czytałam
Warto żeby przeczytał ja każdy rodzic
Mogłoby być jeszcze więcej przykładów dobrze rozumianej obecności i złe rozumianej obecności , żeby więcej sprowadzić do konkretubo myślę że większość rodziców może uważać że jest przy dziecku obecna w dobry sposób , a na konkretach okazałoby się że jednak nie