Ciekawa historia, czasem można zaplątać czyjeś życie .

Ciekawa historia, czasem można zaplątać czyjeś życie .

Wspaniała opowieść z historią w tle oraz rodzinnymi sekretami. Doskonała lektura dla miłośników powieści obyczajowych. Polecam!

Wspaniała opowieść z historią w tle oraz rodzinnymi sekretami. Doskonała lektura dla miłośników powieści obyczajowych. Polecam!

Książka bardzo mi się podobała i mocno mnie wciągnęła. Jest jednak nieco zagmawana, bardzo dużo jest w niej różnych wątków, powrotów do przeszłości, podobnych do siebie imion - tak, że łatwo można, zwłaszcza na początku, nie znając jeszcze dobrze wszystkich bohaterów - pogubić się w tym wszystkim. Mimo to, z każdą kolejną stroną wciąga coraz mocniej, a historia rodziny staje się coraz bardziej tajemnicza i ciekawa. Polecam !

Książka bardzo mi się podobała i mocno mnie wciągnęła. Jest jednak nieco zagmawana, bardzo dużo jest w niej różnych wątków, powrotów do przeszłości, podobnych do siebie imion - tak, że łatwo można, zwłaszcza na początku, nie znając jeszcze dobrze wszystkich bohaterów - pogubić się w tym wszystkim. Mimo to, z każdą kolejną stroną wciąga coraz mocniej, a historia rodziny...

„Dom po drugiej stronie jeziora” to drugi tom przepięknej i klimatycznej powieści Anny Bichalskiej.

W pierwszej części poznaliśmy historię Leny i jej babci, tym razem ten wątek również jest kontynuowany, jednak główną bohaterką jest Małgorzata. To pisarka, którą zainteresowały ilustracje Leny i od tej pory kobiety się zaprzyjaźniły. Łączy ich więcej niż by się wydawało...

Małgosia przybywa do Błękitnych Brzegów niby w odwiedziny do przyjaciółki, a tak naprawdę celem jest dom pani Matyldy. Kobieta odnawia stare lalki i zabawki i z taką sprawą przyjeżdża nasza bohaterka. Oczywiście jest też drugie dno tej wizyty. Jakie? Polecam przeczytać i dowiedzieć się samemu.

Małgorzata nie miała w życiu lekko – osiem lat temu straciła męża, a teraz jej ukochana córka Ida znajduje się w śpiączce po wypadku. Zajmuje się kilkumiesięczną wnuczką. Wierzy jednak, że wszystko będzie dobrze. Może nawet odnajdzie miłość?

Autorka po raz kolejny mocno mnie zaskoczyła. Wątek tajemnic sprzed lat jest mocno rozbudowany i wprost niesamowity. Z każdą stroną wychodzą na jaw nowe fakty, które spójnie łączą się w historię tej rodziny. Poza tym to tak klimatyczna powieść, że aż chciałabym pojechać i poznać bohaterów.
Polecam 🥰

„Dom po drugiej stronie jeziora” to drugi tom przepięknej i klimatycznej powieści Anny Bichalskiej.

W pierwszej części poznaliśmy historię Leny i jej babci, tym razem ten wątek również jest kontynuowany, jednak główną bohaterką jest Małgorzata. To pisarka, którą zainteresowały ilustracje Leny i od tej pory kobiety się zaprzyjaźniły. Łączy ich więcej niż by się...

Trochę pogmatwane losy rodziny, wiele tajemnic, jest miejsce na uczucia, a to wszystko w dwóch wymiarach czasowych.
Polecam, fajna obyczajówka .

Trochę pogmatwane losy rodziny, wiele tajemnic, jest miejsce na uczucia, a to wszystko w dwóch wymiarach czasowych.
Polecam, fajna obyczajówka .

Jest 1928 rok. Do willi nad jeziorem w Błękitnych Brzegach przyjeżdża Maria, która ma zostać gówernantką dwóch sióstr - Matyldy i Adeli. Jest to jedynie przykrywka, bo przyjechała tu w innym celu. Pragnie rozwikłać zagadkę z przeszłości, która dotyczy jej samej i w jakiś sposób wiąże ją z tym miejscem. Nie wie jednak, że poznanie prawdy może być niebezpieczne i to nie tylko dla niej.
Jest 2017 rok. Stary dom nad jeziorem nadal stoi i mieszka w nim Matylda. Zajmuje się naprawianiem starych lalek. Pewnego dnia do jej drzwi puka Małgorzata z kilkumiesięcznym dzieckiem na rękach. Kobieta ma ze sobą bagaż doświadczeń, tajemnice i zepsutą lalkę, która jest w rodzinie od pokoleń...
Drugi tom o niebo lepszy od poprzedniego? Czy to możliwe? Tak, jak najbardziej. Szczególnie, kiedy autorką jest Anna Bichalska. Ta kobieta wyczarowuje cuda swoim piórem. Poprzedni tom bardzo mi się podobał, ale tym jestem wprost oczarowana. Te przeplatające się wątki i historie, które dzieli tyle czasu, a okazuje się, że są ze sobą tak mocno splecione... Przyznam szczerze, że sama nie wiem, która z nich była bliższa moijemu sercu, bo zarówno tu jak i tu było dużo tajemnic i wspaniałe silne kobiety, które je dźwigały, bo nie były to lekkie tajemnice, a takie, które często nie dają człowiekowi spać po nocach i nie raz wyciskają łzy. Nie zabrakło tu także ciepła, słodyczy i wzruszeń. Jak zwykle zakończenie zrobiło na mnie piorunujące wrażenie, po którym przez dłuższy czas nie mogłam się otrząsnąć.

Jest 1928 rok. Do willi nad jeziorem w Błękitnych Brzegach przyjeżdża Maria, która ma zostać gówernantką dwóch sióstr - Matyldy i Adeli. Jest to jedynie przykrywka, bo przyjechała tu w innym celu. Pragnie rozwikłać zagadkę z przeszłości, która dotyczy jej samej i w jakiś sposób wiąże ją z tym miejscem. Nie wie jednak, że poznanie prawdy może być niebezpieczne i to nie tylko...

To jedna z lepszych książek na popołudnia i wieczory, jakie ostatnio przeczytałam. Ciepła, a jednocześnie mroczna i brutalna. Realistyczna, choć osadzona we współczesności i historii. Rodzinna i pełna nieoczekiwanych zbiegów okoliczności. Zdecydowanie lubię takie powieści :)

To jedna z lepszych książek na popołudnia i wieczory, jakie ostatnio przeczytałam. Ciepła, a jednocześnie mroczna i brutalna. Realistyczna, choć osadzona we współczesności i historii. Rodzinna i pełna nieoczekiwanych zbiegów okoliczności. Zdecydowanie lubię takie powieści :)

Tak jak wspominałam już przy ostatnim spotkaniu, udało mi się w końcu zdobyć początek serii pt.: „Błękitne brzegi”. „Wzgórze niezapominajek” krótko omówiłam Wam parę dni temu, a dziś przyszła pora na „Dom po drugiej stronie jeziora”, czyli drugi tom wcześniej wymienionego cyklu.

Tym razem główną bohaterką jest Małgorzata, która wraz z małym dzieckiem przyjeżdża do Błękitnych Brzegów, aby jednej z mieszkanek – Pani Matyldzie, zlecić naprawę starej lalki. Jak się okazuje, kobieta odwiedziła już tę okolicę będąc jeszcze dzieckiem. Od słowa do słowa na jaw wychodzą pewne dość ciekawe kwestie, np. zagadkowa śmierć starszej siostry Pani Matyldy – Adeli. A jaki związek ma zmarła kobieta z Małgorzatą? Cóż, tego Wam nie mogę powiedzieć, inaczej uraczyłabym Was spoilerem.

Historia do przeczytania w ciągu jednego dnia. Podobało mi się stopniowe budowanie opowieści. Bardzo się wczułam w rozwiązywanie zagadek wraz z bohaterką. Miejscami jest uroczo i szczęśliwie, miejscami trochę smutno, czyli tak, jak niekiedy bywa w życiu. Czytelnik poznaje bieżące wydarzenia z perspektywy Małgorzaty, które są przeplatane opowieściami z dawnych lat. One uzupełniają całą historię. No i nie sposób nie wspomnieć tutaj o kolejnej rodzinnej tajemnicy, która jest bardzo interesująca. Chociaż muszę przyznać, że podczas zapoznawania się z lekturą zaczęłam się zastanawiać nad sekretami niektórych postaci. Doszłam do wniosku, że części z nich nie potrafiłabym trzymać w tajemnicy przez tyle lat i w zasadzie nie wiem, jakbym zachowała się na ich miejscu.

Przy tej serii warto się trzymać kolejności tytułów, ponieważ w „Domu po drugiej stronie jeziora” występują postacie ze „Wzgórza niezapominajek”. Jeżeli lubicie książki obyczajowe z niebanalną fabułą, to zachęcam do sięgnięcia po tę serię.

Tak jak wspominałam już przy ostatnim spotkaniu, udało mi się w końcu zdobyć początek serii pt.: „Błękitne brzegi”. „Wzgórze niezapominajek” krótko omówiłam Wam parę dni temu, a dziś przyszła pora na „Dom po drugiej stronie jeziora”, czyli drugi tom wcześniej wymienionego cyklu.

Tym razem główną bohaterką jest Małgorzata, która wraz z małym dzieckiem przyjeżdża do...

Cudownie napisana, dająca wspaniały relaks i będąca takim plasterkiem na duszę opowieść.
Dom po drugiej stronie jeziora to drugi tom cyklu Błękitne Brzegi. Pierwszego tomu nie znam. Jednak już za moment go zamawiam. Ten tom, który właśnie skończyłam czytać był wspaniałą lekturą. Muszę poznać wcześniejszą część.
Wielowątkowa z akcją tocząca się na dwóch płaszczyznach czasowy. Mimo z pozoru sporej sieci różnych wątków, problemów, radości, smutków, romansów i tajemnic, autorce udało się wszystko tak połączyć, że nic nam się nie gubi, nic nie ucieka, wszystko jest doprowadzone do końca.
Chociaż nie, stop. Co nieco pozostaje w zawieszeniu i daje nadzieję na kolejne wspaniałe tomy serii.
Akcja głównie rozgrywa się w willi nad jeziorem w Błękitnych Brzegach. To tam przyjeżdżają dojrzałe bohaterki, Maria i Małgorzata, które chcą zaprowadzić porządek w swoim życiu i odkryć pewne skrywane dotąd sprawy. Chcą to zrobić w tajemnicy przed najbliższymi.
Co z tego wyniknie? Cały galimatias, który niezwykle barwnie opowiada i rozsupłuje prze dnami autorka.
Rok 1928 przeplata się z 2017 rokiem. To samo miejsce, inni a jakby ci sami bohaterowie, a może to ktoś zupełnie inny...co łączy tak odległe od siebie czasy, wydarzenia? Sami się tego dowiecie zatracając się w lekturze tej bardzo ciekawej i doskonale napisanej książki. Idealna lektura na jesień i nadchodzącą zimę. Ogrzeje was, wasze wnętrze i duszę. Jestem tego pewna. A sekrety bohaterów, ich zagadki, tajemnice, dzieje rodziny z pewnością was zaciekawią.
To powieść pełna sekretów, tajemnic, uczuć, bardzo życiowa i realistyczna. Autorka ma lekki, ale nie infantylny styl, czyta się z wielką przyjemnością. Zachęcam do lektury.

Cudownie napisana, dająca wspaniały relaks i będąca takim plasterkiem na duszę opowieść.
Dom po drugiej stronie jeziora to drugi tom cyklu Błękitne Brzegi. Pierwszego tomu nie znam. Jednak już za moment go zamawiam. Ten tom, który właśnie skończyłam czytać był wspaniałą lekturą. Muszę poznać wcześniejszą część.
Wielowątkowa z akcją tocząca się na dwóch płaszczyznach...

Ależ to się świetnie czytało. „Dom po drugiej stronie jeziora” to drugi tom serii „Błękitne Brzegi” i śmiało mogę powiedzieć, że jest to najlepsza część. Moja przygoda z tą serią zaczęła się trochę od tyłu, ale nie uznaje tego za błąd, bo doświadczyłam trochę retrospekcji czytelniczej.

Od samego początku, z całej trójcy „wiekowych” przyjaciółek polubiłam panią Matyldę. To typ osobowości, która mi najbardziej odpowiada i z która chciałabym się zaprzyjaźnić. Introwertyczka, stonowana, ciepła i życzliwa. Nie ma w niej nachalności, a jej towarzystwo zwyczajnie uspokaja. I wcale nie dziwię się Małgorzacie, że gdy tylko mogła, pojawiała się w domku nad jeziorem. Ciężko doświadczona przez życie, trafiła do Błękitnych Brzegów z konkretnego powodu, a została na dłużej, by wyjaśnić wielką tajemnicę.


Uwielbiam gdy akcja powieści toczy się w dwóch czasach. I zazwyczaj wolę czytać czasy przeszłe. Tym razem też tak było. Historia życia małej Matyldy, zagadka śmierci Adeli i Anieli, kim była Maria i z jakimi tajemnicami borykali się starsi członkowie rodziny Konarskich?

Mimo że czasy zamierzchłe bardziej przypadły mi do gustu, wątek współczesny jest równie intrygujący. To, z czym borykała się Małgorzata, odsłaniano bardzo stopniowo, pozwalając czytelnikowi snuć wiele domysłów. Stawiałam wiele teorii, z których właściwie nic się nie potwierdziło, a to dla mnie ogromny plus, bo miałam okazje poczuć się zaskoczona.


Fajnie, że w tej części spotkałam się też z bohaterami z części pierwszej. Generalnie polubiłam każdego bohatera i z każdym w jakiś sposób się zaprzyjaźniłam. Żałuję nawet, że nie ma informacji, czy ta sera będzie kontynuowana. Nie miałabym nic przeciwko.


Dodając do całości świetny styl pisarski autorki, z przyjemnością mogę napisać, że seria „Błękitne Brzegi” wskakuje na półkę książek ulubionych. Autorkę też zapisuję w pamięci i chętnie przeczytam kolejne powieści.

Ależ to się świetnie czytało. „Dom po drugiej stronie jeziora” to drugi tom serii „Błękitne Brzegi” i śmiało mogę powiedzieć, że jest to najlepsza część. Moja przygoda z tą serią zaczęła się trochę od tyłu, ale nie uznaje tego za błąd, bo doświadczyłam trochę retrospekcji czytelniczej.

Od samego początku, z całej trójcy „wiekowych” przyjaciółek polubiłam panią Matyldę. To...