Drugi set przygód Wang Era, który teraz opowiada o sobie naprzemiennie w pierwszej i trzeciej osobie i ta szalona narracja, mimo pewnej dosadności a nawet turpizmu nie traci nic z liryki, którą tak polubiliśmy w "Złotych czasach".
I byłaby to pewnie jedna z wielu (choć z pewnością wyjątkowo naszym zdaniem urocza) nostalgicznych historii młodzieńczych miłości gdyby nie fakt osadzenia jej w samym środku zupełnie szalonych czasów wielkiego chaosu chińskiej rewolucji kulturalnej. Jednak wspaniały, prawdziwie szwejkowski dystans głównego bohatera do siebie i swoich nieszczęsnych czasów stanowi unikalną instrukcję przetrwania i zachowania godności w warunkach ekstremalnych.

Drugi set przygód Wang Era, który teraz opowiada o sobie naprzemiennie w pierwszej i trzeciej osobie i ta szalona narracja, mimo pewnej dosadności a nawet turpizmu nie traci nic z liryki, którą tak polubiliśmy w "Złotych czasach".
I byłaby to pewnie jedna z wielu (choć z pewnością wyjątkowo naszym zdaniem urocza) nostalgicznych historii młodzieńczych miłości gdyby nie fakt...

Książka mi się absolutnie NIE podobała. Chyba nie znalazłem w niej nic godnego uwagi. I to jest Chyba pierwsza książka w mojej biblioteczne której daje 1 gwiazdkę. Nie czytajcie tego! Chociaż jest w miej trochę sexu.

Książka mi się absolutnie NIE podobała. Chyba nie znalazłem w niej nic godnego uwagi. I to jest Chyba pierwsza książka w mojej biblioteczne której daje 1 gwiazdkę. Nie czytajcie tego! Chociaż jest w miej trochę sexu.

Podeszłam do tej książki jak do jeża. Rewolucja Kulturalna to okres przerażający w historii Chin i świata. Autor jednak mnie zaskoczył. Po paru stronach skojarzyłam tytuł „Miłość w czasach rewolucji” z „Miłością w czasach zarazy”. Czyżby rewolucja i zaraza to synonimy? W dalszej części sam autor napisał, że jego ulubionym pisarzem był Marquez, a utworem właśnie „Miłość w czasach zarazy”. W całej powieści autor odwołuje się do literatury i kultury zachodniej, co ułatwia nam zrozumienie jej. Główny bohater Wang Er jest alter ego autora. Ciekawe jest, że narracja trzecioosobowa miesza się z narracją pierwszoosobową, a czasami bezpośrednio autor przemawia do nas. Sam autor wyjaśnia, że niektóre wydarzenia efektywniej opisać z punktu widzenia obserwatora, o innych musi wypowiedzieć się ten, kto ich empirycznie doświadczył. Ponad czterdziestoletni Wang Er wraca do lat swojej młodości i stara się zrozumieć siebie. Mówi: „Moim zdaniem rewolucja to czas przegranych losów. Czułeś się szczęśliwy jedynie patrząc na innych, którzy mieli jeszcze większego pecha". Widzimy i przeżywamy rewolucję kulturalną i lata późniejsze wraz z dorastającym chłopcem. Wang opisuje wydarzenia z tego okresu, „których wynikiem dla części społeczeństwa była śmierć, dla części – uwięzienie, dla części – bycie pod obserwacją.”. Wang urodził się w 1952 roku w miasteczku uniwersyteckim. Jego ojciec był profesorem literatury, specjalizował się w literaturze dawnej. Rewolucja kulturalna obeszła się z ojcem dość łagodnie. Mimo ogólnie panującego głodu, maltretowania przez ojca Wang był bardzo oczytanym chłopcem, interesującym się inżynierią. Największą wartością tej książki jest język, przerysowany, karykaturalny, kipiący od ironii, ocierający się o groteskę. Autor zastanawia się nad „ czy braki w jedzeniu, odzieży i małe rozmiary ptaszków sprawiły, że związane z nim aspekty życia uznano za podrzędne, czy też to do nich przywiązywano mniejszą wagę i dlatego powstały niedobory w jedzeniu, ubraniu i ptaszki się zmniejszyły”. Akcja swobodnie przenosi się w czasie i w przestrzeni. Książka jest zbudowana na zasadzie spirali. Poruszamy się między najważniejszymi wydarzeniami z życia Wanga, za każdym razem dostrzegając nowe szczegóły. Zaczyna od 1958 roku, przymusowemu wytapianiu stali z całym kraju, Szara rzeczywistości jest absurdalna dla małego chłopca. Później przenosimy się do roku 1967 i walk studentów na terenie miasteczka. Wang mimo młodego wieku wspomaga studentów i spotyka swoją pierwszą miłość studentkę He. Najważniejszym okresem jest przymusowa praca w fabryce tofu. Jako element niepewny, aby uniknąć kursów dla chuliganów podaje się „koleżeńskiej edukacji”. Edukację tą przeprowadza X Haiying, z którą łączą go dość skomplikowane relacje. Spotkania z nią przypominają parodię freudowską psychoanalizę. Autor nawiązuje do „Paragrafu 22”. Porównuje się do małpy, gdyż „Zarządzane przez władze zabijanie kur, aby wystraszyć małpy, też miało na to duży wpływ.”.Małpami byli wszyscy, którzy musieli uczestniczyć w publicznych procesach, które skazywały na śmierć, lub obozy pracy. Jeszcze bardziej skomplikowane relacje łączą go ze Starą Lu, przed którą uciekał. Udaje mu się dostać na studia matematyczne. Tematem jego pracy magisterskiej z matematyki było wyjaśnienie rękopisów matematycznych Karola Marksa. Przenosimy się jeszcze do USA, gdzie w wieku 35 lat wyjeżdża wraz z żoną, uczy się tam i pracuje, obserwując tamtejszą rzeczywistość. Najważniejsze są w tej powieści postacie kobiece, dynamiczne i barwne. We wstępie autor pisze, że jest to książka o pożądaniu, która ma własną siłę napędową. Niestety niekiedy jednak swobodne zachowanie jest zabronione, co niezwykle komplikuje sprawy w sprawach męsko-damskich, ale też codzienne życie.
Jest to jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w tym roku, świetnie się bawiłam, chociaż czasami był to śmiech przez łzy.

Podeszłam do tej książki jak do jeża. Rewolucja Kulturalna to okres przerażający w historii Chin i świata. Autor jednak mnie zaskoczył. Po paru stronach skojarzyłam tytuł „Miłość w czasach rewolucji” z „Miłością w czasach zarazy”. Czyżby rewolucja i zaraza to synonimy? W dalszej części sam autor napisał, że jego ulubionym pisarzem był Marquez, a utworem właśnie „Miłość w...

Tytuł książki w całkowicie zamierzony sposób nawiązuje do "Miłości w czasach zarazy", zaś chiński autor swą niesamowitą opowieść czyni bliską klimatem realizmowi magicznemu. Matematyczna precyzja, z jaką szatkuje on chronologię dzieła, wydaje się jednak dokładnie przemyślana i zamierzona. Dzięki swoistej perfidii pisarza historia życia Wang Era, która jest nostalgiczna i sprośna zarazem, nie wstrząsa natychmiast, ale działa z lekkim opóźnieniem. I, choć czasem czułam się powieścią znużona, to wynagradzały mi owe znużenie znakomite momenty, takie jak spotkanie bohatera ze zniewalającym uśmiechem Mona Lizy. Być może nie wszyscy w "Miłości w czasach rewolucji" się zakochają, lecz jest to zaprawdę pozycja godna poznania.

Tytuł książki w całkowicie zamierzony sposób nawiązuje do "Miłości w czasach zarazy", zaś chiński autor swą niesamowitą opowieść czyni bliską klimatem realizmowi magicznemu. Matematyczna precyzja, z jaką szatkuje on chronologię dzieła, wydaje się jednak dokładnie przemyślana i zamierzona. Dzięki swoistej perfidii pisarza historia życia Wang Era, która jest nostalgiczna i...

Jestem tą książką zachwycony, z wielu względów. Niebywała błyskotliwość autora, zabawa słowem. W książce jest mnóstwo akapitów, które same w sobie starczyłyby już, żeby książkę uznać za świetną. Historia ChRL opowiadana niby mimochodem, tak jakby była wyłącznie tłem, a nie ważnym tematem. Wreszcie, również niby w ramach luźnych dygresji, rozważania o ludzkości. A to wszystko napisane przez pisarza mieszkającego w komunistycznych Chinach...

Jestem tą książką zachwycony, z wielu względów. Niebywała błyskotliwość autora, zabawa słowem. W książce jest mnóstwo akapitów, które same w sobie starczyłyby już, żeby książkę uznać za świetną. Historia ChRL opowiadana niby mimochodem, tak jakby była wyłącznie tłem, a nie ważnym tematem. Wreszcie, również niby w ramach luźnych dygresji, rozważania o ludzkości. A to...

OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Kim jest Wang Er?, No właśnie to pytanie cały czas krążyło w mej głowie, gdy czytałem powieść „MIŁOŚĆ W CZASACH REWOLUCJI”. Ostatecznie myślę, że za tym bohaterem, kryje się sam autor, Wang Xiaobo, który miał przyjemność żyć, doświadczyć i uczestniczyć w wielkiej rewolucji kulturalnej w Chinach w czasach, kiedy u władzy był przewodniczący Komunistycznej Partii Chin Mao Zedong.

Będąc szczerym nie spodziewałem się takiego dzieła, powieść zaskakuje i jest bardzo dobra. Rewolucja Kulturalna to burzliwy i krwawy okres w historii Chin zainicjowana została przez Mao Zedonga, którego celem było wyeliminowanie politycznych rywali i wprowadzenie w życie własnych koncepcji ideologicznych. Z racji poważnego tematu, myślałem, że powieść będzie obfitowała wyłącznie w poważne przemyślenia o rewolucji, co w konsekwencji może, lecz nie musi przełożyć się na mniejsze zainteresowanie lekturą. Tak się jednak nie stało, autor pozytywnie mnie zaskoczył, zyskując w moich oczach sympatię a nawet podziw.

Powieść wręcz kipi ironią, język użyty przez autora bawi i śmieszy, choć poruszą trudne tematy, autor ociera się o groteskę, kpi z otaczającej rzeczywistości, tak jest niemal od pierwszej do ostatniej strony. Ciekawa narracja przykuwa uwagę, niezwykła wyobraźnia, skojarzenia oraz dystans autora zmusza czytelnika do uśmiechu, polubiłem taki obraz niemal od razu i dobrze się bawiłem. Mocną stroną powieści są dobrze wykreowani bohaterowie, którzy tworzą mieszkankę wybuchową, powoduje to napięcia w relacjach damsko – męskich ukazując jednocześnie, że rewolucja nie sprzyjała prawdziwej miłości. Polecam książkę tym niezdecydowanym, Ci, którzy po nią sięgną z pewnością zostaną mile zaskoczeni. Pozdrawiam. Jack_

OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Kim jest Wang Er?, No właśnie to pytanie cały czas krążyło w mej głowie, gdy czytałem powieść „MIŁOŚĆ W CZASACH REWOLUCJI”. Ostatecznie myślę, że za tym bohaterem, kryje się sam autor, Wang Xiaobo, który miał przyjemność żyć, doświadczyć i uczestniczyć w wielkiej rewolucji kulturalnej w Chinach w czasach, kiedy u władzy był przewodniczący...

Chińska Republika Ludowa i jej mrok, lata 60 i 70. w obrazie Wang Xiaobo.
Upiorność czasów z życiem osobistym, bez pardonu zostają obnażone przeżycia, poszukiwania, pragnienia, fascynacje i traumy. A przedstawia to narrator lub jako „wypuszczony” do roli pierwszoplanowej Wang Er. Prowokując, ironizując i filozofując, a nawet irytując: o komunizmie oraz o ludzkich oczekiwaniach, pokusach i hemoroidach.
Specyficznie, należy załapać rytm wywodów, wejść w opowieść oczekiwania i niespełnienia, a Wang Er chyba myśli, że jest zabawny, taka gra z czytelnikiem.
•
„Miłość w czasach rewolucji” to pierwsza książka Wang Xiaobo przetłumaczona na język polski, bo autora można poznać jeszcze tylko z opowiadania „Trzydzieści lat, wiek samodzielności” w zbiorze Antologii literatury chińskiej XX i XXI wieku pt. „Kamień lustrze”.

Chińska Republika Ludowa i jej mrok, lata 60 i 70. w obrazie Wang Xiaobo.
Upiorność czasów z życiem osobistym, bez pardonu zostają obnażone przeżycia, poszukiwania, pragnienia, fascynacje i traumy. A przedstawia to narrator lub jako „wypuszczony” do roli pierwszoplanowej Wang Er. Prowokując, ironizując i filozofując, a nawet irytując: o komunizmie oraz o ludzkich...

Wanga Er oskarżono o namalowanie porno rysunku w toalecie w fabryce tofu. To początek historii, dalej jest - wierzcie mi - tylko bardziej absurdalnie.

Wang Xiaobo to podobno czarny koń literatury chińskiej. Już go lubię!

Wanga Er oskarżono o namalowanie porno rysunku w toalecie w fabryce tofu. To początek historii, dalej jest - wierzcie mi - tylko bardziej absurdalnie.

Wang Xiaobo to podobno czarny koń literatury chińskiej. Już go lubię!

Już szybki rzut oka na tytuł książki Wang Xiaobo (pierwszej tłumaczonej na język polski) sugeruje trzy rzeczy. Po pierwsze będzie to książka poruszająca temat miłości. Po drugie w tle dostrzeżemy silnie zarysowane otoczenie polityczne. Po trzecie nad wszystkim unosić się będzie duch realizmu magicznego, ze stylem jednego z ojców gatunku na czele (Gabriel Garcia Marquez). I tak jak czasami pierwsze skojarzenia bywają chybione, tak „Miłość w czasach rewolucji” daje dokładnie to, co obiecuje, choć forma w jakiej to czyni, może zaskoczyć nawet najbardziej oczytane osoby.

Bohaterem powieści jest Wang Er – człowiek symbol, pojawiający się w wielu dziełach pisarza (znany polskiemu czytelnikowi z opowiadania „Trzydzieści lat, wiek samodzielności”, zamieszczonego w niedawno wydanym zbiorze „Kamień w lustrze. Antologia literatury chińskiej XX i XXI wieku”). Wang Er to niedoszły malarz i matematyk, wynalazca nikomu niepotrzebnych urządzeń, robotnik zajmujący się udrażnianiem rur służących do transportu mleka sojowego w fabryce tofu, a ostatecznie inżynier. Bohater dorasta w okresie wielkich przemian dziejowych. Rękę przewodniczącego Mao czuć tu na każdym kroku. Szczególnie silny nacisk na sferę politycznego ograniczenia Xiaobo kładzie w pierwszej części książki (później skupia się na jej następstwach). Jego opisy ucieczek głównego bohatera, przed złą i niesprawiedliwą Starą Lu (szefową fabryki i przewodnicząca komitetu rewolucyjnego) są tu zresztą metaforyczne. Chiński pisarz daje nam do zrozumienia, że postawa strachu i ukrywania jest bezużyteczna. Dopiero w momencie przejścia obok represyjnej zmory, spojrzenia jej prosto w oczy, Wang Er zrzuca z siebie przebranie ofiary i staje się autentycznym obywatelem („Jeśli chcesz być szczęśliwy, musisz jedynie bez przerwy wbiegać w wielkie gnojowisko i wybiegać z niego”).

Wang Xiaobo pisząc o społecznym chaosie, nie zapomina o jednostkowym poszukiwaniu tożsamości. W jednym ze zdań pisze „Rewolucja była jak las, bardzo łatwo można się było w niej zgubić”. Wang Er jest właśnie takim płochliwym ogniwem. Nie wie komu może wierzyć, jaki ruch będzie odebrany negatywnie, co może, a czego nie powinien mówić. Tak oto płynnie wchodzimy w drugie dno powieści – analizę relacji interpersonalnych. Wang Xiaobo na przykładzie jednostkowej ofiary Chińskiej Republiki Ludowej, ukazuje proces powstawania deficytów, z którymi chiński naród boryka się do dziś. Jego bohater nie jest zdolny do okazywania szczerych uczuć. I nie można się temu dziwić, bo otoczenie jest wyjątkowo wymagające. Mały defekt, nawet ten nieoczywisty (tę rolę pełni u Xiaobo mały penis czy hemoroidy),są powodem społecznego ostracyzmu i odtrącenia. Powstające w ten sposób braki zaufania i niepewność będą silnie oddziaływać zarówno na relacje damsko-męskie, jak i powstawanie konfliktów przyjacielskich, a nawet pokoleniowych. Na wierzch wyjdą pokręcone relacje Wang Era z ukochaną i znienawidzoną jednocześnie X Haiying, która prowadząc reedukację, przekonuje Era do obrania „właściwej” postawy. Ostatecznie rewolucja nie jest dobrym czasem dla miłości. Powoduje zatarcie się jej definicji i kształtu. Przybiera ona różne formy, każdorazowo w jakiś sposób pokręcone.

Książka Wanga Xiaobo nie byłaby może tak wyrazista (książek mówiących o tematyce rewolucji i jej efektów powstało całkiem sporo),gdyby nie styl w jakim została napisana. Chiński pisarz stawia na ironię, od której skrzy się praktycznie każda strona. Poważny temat kontrastuje tu z potocznym i bezlitosnym słownictwem („W czasach rewolucji moja wyobraźnia niezwykle się rozwinęła, wyobrażałem sobie często, że z głowy Starej Lu robię nocnik i do niego sikam”). Lektura „Miłości w czasach rewolucji” wywołuje permanentny uśmiech. Nie przeszkadzają nawet częste porównania i opowieści z pogranicza kloaki – są przedstawione jako wypadkowa niedojrzałości i zagubienia głównego bohatera, któremu niecodzienne wnioski po prostu przystoją („Jesienią, kiedy nasza rodzina kopała dół do przechowywania kapusty na zimę, brałem łopatę i niosłem ją za ogrodzenie uniwersyteckiego rozsadnika. Tam drążyłem własne sekretne jamy. Później jednak moje tajemne pieczary stawały się sraczami dla miejscowych uliczników, a ponieważ byłem dość wymagający, jeśli chodzi o czystość, nie chciałem dziur, do których ktoś się załatwił”).

Jeszcze istotniejsze niż język, jest tu samo podanie historii. Xiaobo tworzy wybuchową mieszankę, w której narracja trzecioosobowa miesza się z bezpośrednim odwoływaniem się do czytelnika („Kimkolwiek jesteś, wiercenie się z pewnością nie jest ci obce”),a także z relacją pierwszoosobową. Autor wyjaśnia nam także, że te ciągłe zmiany perspektywy mają swoje istotne uzasadnienie – niektóre wydarzenia efektywniej opisać z punktu widzenia obserwatora, o innych musi wypowiedzieć się ten, kto ich empirycznie doświadczył. Meandrowanie między tymi zmiennymi perspektywami jest bardzo interesujące i samo w sobie stanowi wartość dodaną do tej niezwykle absurdalnej groteski ludzkiego żywota. Wang Xiaobo mówi wiele o historii, o wpływie otoczenia na jednostkę, o pożądaniu, strachu i wielkim oszustwie, w które brniemy od pokoleń. Przerażająca dekonstrukcja rzeczywistości.

Recenzja ukazała się na stronie http://melancholiacodziennosci.blogspot.com/2019/12/recenzja-miosc-w-czasach-rewolucji-wang.html

Już szybki rzut oka na tytuł książki Wang Xiaobo (pierwszej tłumaczonej na język polski) sugeruje trzy rzeczy. Po pierwsze będzie to książka poruszająca temat miłości. Po drugie w tle dostrzeżemy silnie zarysowane otoczenie polityczne. Po trzecie nad wszystkim unosić się będzie duch realizmu magicznego, ze stylem jednego z ojców gatunku na czele (Gabriel Garcia Marquez). I...