Jestem oczarowana tą serią. Druga część jest jeszcze lepsza niż Mury Samaris. Począwszy od przepięknej nazwy – Urbikanda, przez świetne elektryzujące rysunki, genialny styl, na rewelacyjnej fabule skończywszy. Pomysł zachwyca, tajemniczy rozrastający się sześcian, wprowadza niepokój w mieszkańcach, ingeruje w świat każdego, drażni, irytuje, ale staje się wreszcie niezbędny do życia. Czy porównamy Sieć do współczesnej sieci czy do bóstwa (które jednak poddaje się w pewien sposób woli człowieka) – jedno jest pewne… w ludziach wywołuje niezwykłą gorączkę i staje się nie do zastąpienia, staje się tak bardzo pożądany – nic dziwnego, uwielbiamy się przecież uzależniać ;)

Jestem oczarowana tą serią. Druga część jest jeszcze lepsza niż Mury Samaris. Począwszy od przepięknej nazwy – Urbikanda, przez świetne elektryzujące rysunki, genialny styl, na rewelacyjnej fabule skończywszy. Pomysł zachwyca, tajemniczy rozrastający się sześcian, wprowadza niepokój w mieszkańcach, ingeruje w świat każdego, drażni, irytuje, ale staje się wreszcie niezbędny...

Gdy do - zdawało się - idealnego świata wkracza coś nowego, obcego i trudnego do zbadania, pojawia się fascynacja, potem przerażenie, wreszcie próba układania się w nowej rzeczywistości, a gdy zdarzenia stają się przeszłością - legenda i mit. Ta historia jest tak wdzięczna do interpretacji, że nawet autorzy w zamieszczonym na końcu tekście "Legenda sieci" (który nie jest posłowiem, a raczej tekstem stylizowanym na naukową analizę wydarzeń w Urbikandzie) podsuwają kilka ciekawych pomysłów na to czym "sieć" jest. Nie psując zabawy napiszę tylko, że te zeszyt przyozdobiono bardzo staranną, szczegółową i sprawiającą wrażenie szalenie "symetrycznej" kreską w stylu Andreasa, a całość - mimo przedstawienia dramatycznych wydarzeń - ma raczej refleksyjny charakter. "Gorączka" nie jest trudna jako tekst, ale jest jednocześnie eleganckim zaproszeniem do główkowania; jest łamigłówką dla ludzi, którzy o tym co właśnie przeczytali, lubią jeszcze chwilę po lekturze pomyśleć. Kapitalna seria

Gdy do - zdawało się - idealnego świata wkracza coś nowego, obcego i trudnego do zbadania, pojawia się fascynacja, potem przerażenie, wreszcie próba układania się w nowej rzeczywistości, a gdy zdarzenia stają się przeszłością - legenda i mit. Ta historia jest tak wdzięczna do interpretacji, że nawet autorzy w zamieszczonym na końcu tekście "Legenda sieci" (który nie jest...

Na ogół po lekturze tomów "Mrocznych Miast " mam poczucie niewykorzystanego do końca potencjału. Tak jest i w tym przypadku. Ciekawy pomysł na zawiązanie fabuły pozostawia po sobie uczucie niedosytu po zakończeniu lektury. Jednak ta seria ma sobie jakiś nieuchwytny magnetyzm, który zachęca do sięgania po kolejne części.

Na ogół po lekturze tomów "Mrocznych Miast " mam poczucie niewykorzystanego do końca potencjału. Tak jest i w tym przypadku. Ciekawy pomysł na zawiązanie fabuły pozostawia po sobie uczucie niedosytu po zakończeniu lektury. Jednak ta seria ma sobie jakiś nieuchwytny magnetyzm, który zachęca do sięgania po kolejne części.

Lepszy niż Mury Samaris. A trzeci tom podobno jeszcze półkę wyżej.

Lepszy niż Mury Samaris. A trzeci tom podobno jeszcze półkę wyżej.

Intrygujący pomysł na fabułę, który mi się spodobał.
Przyszłość. Na biurko jednego z architektów podzielonego miasta (niczym "Miasto i Miasto" Mieville) trafia sześcian, który z czasem zaczyna rosnąć ...

Intrygujący pomysł na fabułę, który mi się spodobał.
Przyszłość. Na biurko jednego z architektów podzielonego miasta (niczym "Miasto i Miasto" Mieville) trafia sześcian, który z czasem zaczyna rosnąć ...

Genialne! Bardzo mi przypomina dokonania Andreasa Martensa (Rork, Koziorożec). Podobieństwo jest niesamowite. Może postacie są bardziej ludzkie (twarze) niż u Andreasa ale ten rozmach, ta kreska. W tym komiksie to nie ludzie są bohaterami ale miasto... masa... maszyna! Doskonała i czysta forma, głębia Jestem zachwycony!

Fabuła też jest niezgorsza chociaż IMO jest tylko pretekstem by pokazać miasto i SIEĆ. Czytając przypominały mi się przypadki Bernarda Wright'a (Andreas - Rork)... oraz jakość dziwnie "Malutki mastrurbator umysłu" :) Nie wiem dlaczego.

W każdym bądź razie jestem zakochany w Urbikandzie. I niech zostanie czarno biała. Takie komiksowe zen (czysta forma, czerń i ostre linie) z horror vacui... ha ha, wiem, brzmi paradoksalnie ale takie mam skojarzenia.

Gorąco polecam to arcydzieło!

Genialne! Bardzo mi przypomina dokonania Andreasa Martensa (Rork, Koziorożec). Podobieństwo jest niesamowite. Może postacie są bardziej ludzkie (twarze) niż u Andreasa ale ten rozmach, ta kreska. W tym komiksie to nie ludzie są bohaterami ale miasto... masa... maszyna! Doskonała i czysta forma, głębia Jestem zachwycony!

Fabuła też jest niezgorsza chociaż IMO jest tylko...