Najnowsze artykuły
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant10
- ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
François Schuiten
Źródło: http://www.ebbs.net/about/about-schuiten-peeters
13
7,2/10
Pisze książki: komiksy, czasopisma
Urodzony: 26.04.1956
Baron François Schuiten jest belgijskim artystą tworzącym komiksy. Najszerzej znany jako twórca serii "Les Cités Obscures".
Jego ojciec Robert Schuiten oraz jego matka Marie-Madeleine De Maeyer byli architektami. Ma pięcioro braci i sióstr, z których jedno jest również architektem. Podczas studiów w Saint-Luc Institute w Brukselii (1975–1977) poznał Claude'a Renarda, który kierował wydziałem komiksu w szkole. Wspólnie stworzyli kilka książek. Brat Schuitena Luc również pracował z nim kilkakrotnie jako pisarz (scenarzysta) serii "Terres Creuses". Schuiten opublikował swój pierwszy komiks 3 maja 1973r.. Było to 5 czarno-białych stron we francuskim magazynie "Pilote"; cztery lata później publikował już w bardziej eksperymentalnym magazynie "Métal Hurlant". Jego miłość do architektury uwidoczniła się w serii "Cities of the Fantastic", kreacji fantastycznych, częściowo wyimaginowanych miast, które tworzył z przyjacielem Benoît Peetersem od 1983r. dla belgijskiego miesięcznika komiksowego "À Suivre". Każda opowieść koncentrowała się w jednym mieście lub budynku, a później rozszerzała na świat gdzie architekci, urbaniści i w końcu "urbatekci", mieli rolę przywódczą a architektura była siła dominująca w społeczeństwie. Style zawarte w serii odwoływały się do stalinowskiej i faszystowskiej architektury w La Fièvre d'Urbicande, drapaczy chmur w Brukselii ale również gotyckich katedr w La Tour. Fascynacja architekturą oraz możliwymi i niemożliwymi miastami zaowocowała w dalszych poszukiwaniach w "The Gates of the Possible", tygodniowej serii stworzonej przez Schuitena dla czasopisma "Le Soir and De Morgen" w 2005r. Inspirowane zarówno przez artystów jak i naukowców prace Schuitena moga być określane jako miks tajemniczych światów René Magritte'a, wczesnych fantazji naukowych Julesa Verne'a, graficznych światów M. C. Eschera i Gustave'a Doré'a oraz wizji architektonicznych Victora Horty i Étienne-Louis Boullée. Twórcza synergia pomiędzy pracami Schuitena a książkami Julesa Verne'a osiągnęła kulminację w 1994r., gdy został poproszony o zilustrowanie i zaprojektowanie okładki przygotowywanej do publikacji książki Verne'a odkrytej ponownie w Paryżu w XX wieku. Współpracował również z Maurice Benayoun w grafice komputerowej serii "Quarxs" i pracował przy kilku filmach: "Gwendoline" reż. Just Jaeckin, "Toto le héros" reż. Jaco Van Dormael, "Taxandria" reż. Raoul Servais, "The Golden Compass" reż. Chris Weitz i "Mr. Nobody" reż. Jaco Van Dormael. Pracował również przy innych filmach, np. "Mars et Avril" reż. Martin Villeneuve oraz przy animacji komputerowej, gdzie pełnił rolę współreżysera ze swoim kolegą Benoît Sokal. Jako grafik zaprojektował stację metra Porte de Hal w Brukseli oraz Arts et Métiers w Paryżu, a także murial w Brukseli. W 2000r. zaprojektował scenografię dla "A planet of visions" jednego z głónych pawilonów na Międzynarodowe Targi w Hannomerze, które przyciągnęły ponad 5 milionów odwiedzających. W 2004-2005r., odbyła się wielka wystawa w Leuven - "The Gates of Utopia", prezentujące różne aspekty jego pracy. Zaprojektował również wnętrze belgijskiego pawilonu na Expo 2005 w Aichi w Japan wspólnie z malarzem Alexandrem Obolensky'm. François Schuiten zaprojektował 15 belgijskich znaczków pocztowych. Schuiten wspólnie z Peetersem pomógł w utrzymaniu i renowacji Maison Autrique - pierwszego budynku zaprojektowanego przez architekta stylu Art Nouveau - Victora Horty. Ożenił się z Monique Toussaint w 1980r. Para ma 4 dzieci.
Jego ojciec Robert Schuiten oraz jego matka Marie-Madeleine De Maeyer byli architektami. Ma pięcioro braci i sióstr, z których jedno jest również architektem. Podczas studiów w Saint-Luc Institute w Brukselii (1975–1977) poznał Claude'a Renarda, który kierował wydziałem komiksu w szkole. Wspólnie stworzyli kilka książek. Brat Schuitena Luc również pracował z nim kilkakrotnie jako pisarz (scenarzysta) serii "Terres Creuses". Schuiten opublikował swój pierwszy komiks 3 maja 1973r.. Było to 5 czarno-białych stron we francuskim magazynie "Pilote"; cztery lata później publikował już w bardziej eksperymentalnym magazynie "Métal Hurlant". Jego miłość do architektury uwidoczniła się w serii "Cities of the Fantastic", kreacji fantastycznych, częściowo wyimaginowanych miast, które tworzył z przyjacielem Benoît Peetersem od 1983r. dla belgijskiego miesięcznika komiksowego "À Suivre". Każda opowieść koncentrowała się w jednym mieście lub budynku, a później rozszerzała na świat gdzie architekci, urbaniści i w końcu "urbatekci", mieli rolę przywódczą a architektura była siła dominująca w społeczeństwie. Style zawarte w serii odwoływały się do stalinowskiej i faszystowskiej architektury w La Fièvre d'Urbicande, drapaczy chmur w Brukselii ale również gotyckich katedr w La Tour. Fascynacja architekturą oraz możliwymi i niemożliwymi miastami zaowocowała w dalszych poszukiwaniach w "The Gates of the Possible", tygodniowej serii stworzonej przez Schuitena dla czasopisma "Le Soir and De Morgen" w 2005r. Inspirowane zarówno przez artystów jak i naukowców prace Schuitena moga być określane jako miks tajemniczych światów René Magritte'a, wczesnych fantazji naukowych Julesa Verne'a, graficznych światów M. C. Eschera i Gustave'a Doré'a oraz wizji architektonicznych Victora Horty i Étienne-Louis Boullée. Twórcza synergia pomiędzy pracami Schuitena a książkami Julesa Verne'a osiągnęła kulminację w 1994r., gdy został poproszony o zilustrowanie i zaprojektowanie okładki przygotowywanej do publikacji książki Verne'a odkrytej ponownie w Paryżu w XX wieku. Współpracował również z Maurice Benayoun w grafice komputerowej serii "Quarxs" i pracował przy kilku filmach: "Gwendoline" reż. Just Jaeckin, "Toto le héros" reż. Jaco Van Dormael, "Taxandria" reż. Raoul Servais, "The Golden Compass" reż. Chris Weitz i "Mr. Nobody" reż. Jaco Van Dormael. Pracował również przy innych filmach, np. "Mars et Avril" reż. Martin Villeneuve oraz przy animacji komputerowej, gdzie pełnił rolę współreżysera ze swoim kolegą Benoît Sokal. Jako grafik zaprojektował stację metra Porte de Hal w Brukseli oraz Arts et Métiers w Paryżu, a także murial w Brukseli. W 2000r. zaprojektował scenografię dla "A planet of visions" jednego z głónych pawilonów na Międzynarodowe Targi w Hannomerze, które przyciągnęły ponad 5 milionów odwiedzających. W 2004-2005r., odbyła się wielka wystawa w Leuven - "The Gates of Utopia", prezentujące różne aspekty jego pracy. Zaprojektował również wnętrze belgijskiego pawilonu na Expo 2005 w Aichi w Japan wspólnie z malarzem Alexandrem Obolensky'm. François Schuiten zaprojektował 15 belgijskich znaczków pocztowych. Schuiten wspólnie z Peetersem pomógł w utrzymaniu i renowacji Maison Autrique - pierwszego budynku zaprojektowanego przez architekta stylu Art Nouveau - Victora Horty. Ożenił się z Monique Toussaint w 1980r. Para ma 4 dzieci.
7,2/10średnia ocena książek autora
216 przeczytało książki autora
279 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Mroczne Miasta - Wspomnienia Wiecznej Teraźniejszości
François Schuiten, Benoît Peeters
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
2024
Mroczne Miasta - Mury Samaris
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 1)
6,4 z 46 ocen
86 czytelników 8 opinii
2023
Mroczne Miasta - Cień Mężczyzny
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 8)
7,9 z 16 ocen
29 czytelników 1 opinia
2022
Mroczne Miasta. Brüsel
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 5)
7,6 z 17 ocen
38 czytelników 3 opinie
2022
Mroczne Miasta - Niewidzialna Granica
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 7)
7,6 z 20 ocen
35 czytelników 5 opinii
2022
Mroczne Miasta - Pochyłe dziecko
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 6)
8,1 z 19 ocen
36 czytelników 3 opinie
2021
Mroczne Miasta - Droga do Armilii
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 4)
6,5 z 21 ocen
34 czytelników 6 opinii
2021
Mroczne Miasta - Wieża
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 3)
7,7 z 26 ocen
47 czytelników 6 opinii
2021
Mroczne Miasta - Gorączka Urbikandyjska
François Schuiten, Benoît Peeters
Cykl: Mroczne Miasta (tom 2)
7,8 z 25 ocen
53 czytelników 6 opinii
2019
Najnowsze opinie o książkach autora
Mroczne Miasta - Mury Samaris François Schuiten
6,4
Czytany po (podobno) najlepszych odsłonach cyklu, nie robi takiego wrażenie jak tamte. To pierwsza część "Mrocznych miast" i może dlatego momentami czułem, że autorzy dali się ponieść improwizacji. Z drugiej strony jest to nieodłączny element kapitalnej serii, którą kupuję w każdym wydaniu, więc traktuję go jak wstęp do bardziej błyskotliwych tomów. Oczywiście warto
Mroczne Miasta - Droga do Armilii François Schuiten
6,5
"Droga do Armili" jest podróżą dosłownie i w przenośni. Azymut można wyznaczyć tylko w odniesieniu, ocenić komiks w serii można tylko w odniesieniu do poprzednich części. A "Wieża" ustawiła poprzeczkę wysoko. Niech zatem - mimo pozytywnej opinii - nie zdziwi nieco niższa ocena.
Uwielbiam kiedy twórcy komiksowi imają się różnych środków wyrazu. Pracują z kadrem, jego układem, dynamiką na planszach. Kiedy tworzą przepiękne ilustracje na całe plansze. Pod tym względem "Droga" ma to wszystko... i więcej. Jest to wspaniałe połączenie noweli i komiksu.Urzeka pięknymi planszami w stonowanych kolorach, kolosalnymi budowlami, architekturą. To bardzo przypomina ilustracje Andreasa Martensa ale jest w nich większa delikatność i monumentalizm. Mamy również andreasowskie poczucie niesamowitości. Ta historia powstała po to by artyści mogli wyrazić siebie jako architekci "Mrocznych Miast".
Mamy też kolejną cegiełkę budującą wizję świata, kolejny fragment kontynentu i Mrocznych Miast. Odwiedzamy szereg miast a każde zaskakuje... autorzy jeszcze nie dają wyjaśnień, czego jesteśmy świadkami ale wszystko zachwyca i zastanawia. Każde z miast ma swój niepowtarzalny charakter architektoniczny. Świat zmierzony, zważony i zaprojektowany. Zastanawiam się czy autorzy znali manifest Filippo Tommaso Marinetti albo naszego awangardzisty Tadeusza Peipera, bowiem ich komiksy są realizacją tych manifestów.
Mroczne Miasta skrywają mroczne tajemnice. Mylos wydaje się najmroczniejsze z nich, przypominając Londyn z połowy XIX wieku. Z takiego miejsca chce się uciec... niestety wyobraźnia i marzenia są jedyną drogą. Piękna i smutna historia... której słońcem jest pragnienie wolności i zakończenie samotności.
"Droga do Armalii" jest polskim wydaniem zbiorku wydanego przez wydawnictwo Casterman z 2010 roku, w którym otrzymujemy dodatkowe nowele "Pochyła Mary", "Księżycowe konie" i "Perła". Dlatego podtytuł mówi o legendach mrocznego świata. Najpiękniejsza z nich to cudownie narysowane i pełne symboliki "Księżycowe konie". Ileż cudownych obrazów do interpretacji! "Pochyła Mary" jest historią o inności i oderwaniu od korzeni. To bardziej nowela graficzna niż komiks. Najsłabsza jest "Perła" będąca adaptacją "Księżniczki na ziarnku grochu". Ale nawet ta słaba nowela potrafi zainteresować, dać przyczynek do Mrocznych Miast, zbudować klimat.
Przez połączenie "Drogi" i legend album wyszedł dość nierówno. Jest też zaskoczeniem w swojej formie bo "Gorączce Urbikandyjskiej" i "Wieży". Nie potrafi przebić "Wieży" z jej niesamowitym klimatem, ilustracjami i symboliką. Świetny album ale w odniesieniu do "Wieży" (hmmm... jak axis mundi) słabsza.