„Sztywniak” to reportaż, w którym Mary Roach pokazuje, jak nauka wykorzystuje ludzkie ciała po śmierci. Naukowcy rozczłonkowują je, otwierają, przerabiają, zrzucają z ogromnych wysokości i skazują na czołowe zderzenia ze ścianą. Wszystko po to, żeby rozwijać medycynę sądową, zapewnić bezpieczeństwo podróżujących samochodami i samolotami oraz tworzyć nowe możliwości w dziedzinie chirurgii. Niesamowita odporność zwłok czyni je superbohaterami, którym zawdzięczamy bezpieczeństwo i zdrowie.

Wbrew pozorom ta książka nie jest o śmierci, lecz o naukowym podejściu do zwłok i ich wykorzystaniu w celach medycznych i nie tylko. Dowiecie się z niej m.in. o wykradaniu ciał z grobów do ćwiczeń, o sposobie ustalania czasu zgonu, o cechach dawcy wpływających na biorcę, a także zobaczycie balsamowanie nieboszczyka. To tylko niektóre ciekawostki, o których możecie w tym reportażu przeczytać.

Myślę, że studenci medycyny i osoby związane z tą dziedziną będą się przy tej książce, prawdopodobnie, nudzić. Aczkolwiek ja z tym tematem nie jestem w żaden sposób związana i momentami mnie ta pozycja dość nużyła. Może spodziewałam się czegoś innego? Nie mam pojęcia. Styl pisania autorki (lekki, z poczuciem humoru) jest ogromnym plusem, bo dzięki temu tematyka popularnonaukowa została przedstawiona w interesujący sposób. Jeśli ten temat Was ciekawi to śmiało po nią sięgajcie. Ja natomiast pewnie szybko o niej zapomnę i raczej do tego tytułu nie wrócę.

„Sztywniak” to reportaż, w którym Mary Roach pokazuje, jak nauka wykorzystuje ludzkie ciała po śmierci. Naukowcy rozczłonkowują je, otwierają, przerabiają, zrzucają z ogromnych wysokości i skazują na czołowe zderzenia ze ścianą. Wszystko po to, żeby rozwijać medycynę sądową, zapewnić bezpieczeństwo podróżujących samochodami i samolotami oraz tworzyć nowe możliwości w...