,,Coś się kończy, coś się zaczyna” to zbiór ośmiu opowiadań Andrzeja Sapkowskiego, w większości utrzymanych w klimatach fantasy. Pozwolę sobie przybliżyć Wam je wszystkie.

1 ,,Droga z której się nie wraca” – opowiadanie o druidce Visennie i spotkanym przypadkowo przez nią Korinie, których Sapkowski później przyjął do cyklu wiedźmińskiego jako rodziców Geralta z Rivii. Jak na opowiadanie o rodzicach Geralta było dla mnie za mało magiczne i porywające. Pojawia się kilka ciekawych wątków, które mogłyby zostać fajnie rozwinięte w powieści, a nie w tak krótkim opowiadaniu. Jak dla mnie przeciętne. Ocena: 5/10
2 ,,Muzykanci” – opowiadanie nawiązujące do znanej bajki o muzykantach z Bremy. Nigdy nie byłam jej wielką fanką, ale miałam ją jako dziecko na kasecie, więc pewien sentyment pozostał. Opowiadanie jest klasyfikowane jako horror, ale specjalnie mnie nie przestraszyło. Utrzymane w ponurym, lekko gotyckim klimacie, zwraca uwagę na problem krzywdzenia zwierząt. Cel szczytny, akcja dość ciekawa, dobry klimat, ale to za mało by stanąć w moim serduszku obok cyklu o wiedźminie czy ,,Maladie”. Ocena: 6/10
3 ,,Tandaradei!” – drugie opowiadanie ze zbioru klasyfikowane jako horror. Dla mnie to bardziej mroczne, lekko baśniowe, lekko legendarno - średniowieczne(co uwielbiam!) fantasy. Niemniej, wzbudziło we mnie większy dreszczyk niż ,,Muzykanci”. Fabuła zaczyna się jak typowa obyczajówka – młoda kobieta Monika, nieśmiała i nieatrakcyjna, jedzie ze znajomymi na wycieczkę. Poznaje tam Jacka, który zwraca na nią uwagę i wydaje się być zafascynowany jej skłonnościami do samotności i nietypowymi zainteresowaniami, wspólnie czytają średniowieczną poezję. Jednak szybko opowiadanie staje się dużo bardziej fantastyczne, średniowieczny wiersz znacząco wpływa na życie bohaterów, a Monika odkrywa w sobie coś, o czym nie miała pojęcia. Opowiadanie jest ciekawe, trzyma w napięciu, motywy fantastyczne wywodzące się z miejscowych legend są niesamowite i tworzą fantastyczny klimat. Szkoda tylko, że sporo tajemnic zostało niewyjaśnionych, chętnie przeczytałabym powieść na podstawie tego opowiadania. Ocena: 7/10
4 ,,W leju po bombie” – jedyne opowiadanie ze zbioru nie będące fantastyką. To ciekawy, ironicznie przedstawiony obraz Polski po przemianach ustrojowych w latach dziewięćdziesiątych. Sporo humoru i trafnych uwag. Przy okazji postacie dwójki nastolatków i ich problemów wynikających z nowej rzeczywistości, ale nie tylko. Ocena: 7/10
5 ,,Coś się kończy, coś się zaczyna” – zdecydowanie moje ulubione opowiadanie ze zbioru! Chociaż sam Sapkowski twierdzi, że jest ono rodzaje żartu i nie należy go traktować jako alternatywnego zakończenia sagi o wiedźminie, ja mówię z uśmiechem – chciałabym, że to było zakończenie Wiedźmina! ,,Coś się kończy, coś się zaczyna” opisuje ślub Geralta i Yennefer. Mozolne przygotowania, zgubienie listy przez Jaskra, a na dokładkę kilka drugoplanowych wątków miłosnych. Opowiadanie jest lekkie i zabawne, ale w pewnym momencie pojawia się w nich nawiązanie do tej gorzkiej, dramatycznej aury znanej z oryginalnej sagi. Było tu prawie wszystko za co pokochałam sagę – humor, świetne nawiązania, fantastyczny styl, barwne postacie, urocza rodzina tworzona przez Geralta, Yennefer i Ciri oraz wątek miłosny wiedźmina i czarodziejki opisany przez Sapkowskiego wyjątkowo pięknie, ale nie cukierkowo. Niektóre sceny między parą młodą mnie rozczulały, a inne rozwalały. No, i ta rozmowa Jaskra i Galahada pod koniec… Genialna opowieść(i nie tylko dlatego, że jestem fanką happy endów)! Ocena: 10/10
6 ,,Bitewny pył” – Sapkowski w wydaniu s-f. W moim odczuciu najgorsze opowiadanie ze zbioru. Praktycznie nie pamiętam fabuły. Na plus kilka ciekawych cytatów i dobry styl. Ocena: 4/10
7 ,,Złote popołudnie” – drugie moje ulubione opowiadanie ze zbioru. Nic dziwnego, bo inspirowane jedną z książek mojego dzieciństwa czyli ,,Alicją w Krainie Czarów”. Jest to zarazem historia opowiedziana w oryginale pokazana z punktu widzenia kota z Cheshire, a jednocześnie opowieść o tym, co skłoniła Carolla do napisania ,,Alicji”. Opowiadanie zachowuje klimat oryginału, wielokrotnie do niego nawiązuje, ale też próbuje przeanalizować powieść Carolla. Pojawia się tu motyw fascynacji Lewisa Carolla młodymi, niedojrzałymi dziewczętami i fotografowania ich, jednak nie jest opisane to w sposób skandaliczny czy szokujący. Jako ciekawostkę powiem, że Lewis Caroll prosił rodziców prawdziwej Alicji o rękę ich córki, ale ci odmówili, i to nie dlatego, że ich córka była za młoda czy niewłaściwości takiego związku, ale dlatego że… Lewis Caroll był za biedny by uchodzić za dobrą partię! Ocena: 9/10
8 ,,Zdarzenie w Mischief Creek” – opowiadanie, które w moim rankingu zajmuje trzecie miejsce. To opowieść fantasy nawiązująca do procesu czarownic z Salem. Początkowo wydaje się to typowe opowiadanie historyczne osadzone w Nowej Anglii i zwracające uwagę na fanatyzm religijny purytanów, jednak wkrótce zaczyna się robić bardziej tajemniczo… Opowiadanie jest świetnie napisane, bardzo trzyma w napięciu, wiele wątków znakomicie łączy się w całość, a zakończenie wbija w podłogę. Powiedziałabym, że jest to opowiadanie nieco dziwne, ale w sposób który fascynuje. Ukryte namiętności, fanatyzm religijny, problem Indian, magia, nawiązania do historii i pogańskich wierzeń. Wszystko to wystarczy, by stworzyć porywające opowiadanie. Ocena: 8/10

Zbiory opowiadań zazwyczaj są nierówne i ten też taki jest. Znajdą się tu opowiadanie słabe, przeciętne, ale i znakomite. Od siebie polecam ,,Coś się kończy, coś się zaczyna” jako zbiór. Ciekawie było poznać Sapkowskiego w nieco innej odsłonie.

,, – Czy coś się zaczyna, czy coś się kończy?(…)
- Nie wiem(…) Ale jeśli ja tego nie wiem, to nikt tego nie wie. Wniosek: nic nigdy się nie kończy i nic się nie zaczyna.”

,,Coś się kończy, coś się zaczyna” to zbiór ośmiu opowiadań Andrzeja Sapkowskiego, w większości utrzymanych w klimatach fantasy. Pozwolę sobie przybliżyć Wam je wszystkie.

1 ,,Droga z której się nie wraca” – opowiadanie o druidce Visennie i spotkanym przypadkowo przez nią Korinie, których Sapkowski później przyjął do cyklu wiedźmińskiego jako rodziców Geralta z Rivii. Jak...