bardzo dobre, szkoda ze w LO tego nie miałam, bardzo by mi sie wtedy podobało.

bardzo dobre, szkoda ze w LO tego nie miałam, bardzo by mi sie wtedy podobało.

Są pewni autorzy, których "postępowy świat" nienawidzi. Przypadek Andrzeja Pilipiuka na konwencie fantastyki, kiedy usłyszał "paszoł won", Jacka Komudy opowiadanie NF za które "postępowe elity" kalały się oraz wyroki dla naszego autora za wypowiedzi. Jeśli oni ich nienawidzą, to warto ich czytać. Za komuny najlepszą reklamą była krytyka Trybuny Ludu (dziś GW).
No więc czytam. Z Pilipiukiem jestem na bieżąco, Komudę zacząłem czytać. Teraz Piekara.
Arivalda dobrze się czy czytało, choć zdobyłem ebook bez polskich liter, ale dało się.
Wesołe (klimaty Johna Morressy'a - Kedrigern lub Scotta Martina - Thraxas) i przyjemne.

Są pewni autorzy, których "postępowy świat" nienawidzi. Przypadek Andrzeja Pilipiuka na konwencie fantastyki, kiedy usłyszał "paszoł won", Jacka Komudy opowiadanie NF za które "postępowe elity" kalały się oraz wyroki dla naszego autora za wypowiedzi. Jeśli oni ich nienawidzą, to warto ich czytać. Za komuny najlepszą reklamą była krytyka Trybuny Ludu (dziś GW).
No więc...

Sympatyczny zbiór opowiadań, bezpretensjonalna fantasy bez wielkiego zadęcia.

Sympatyczny zbiór opowiadań, bezpretensjonalna fantasy bez wielkiego zadęcia.

Odczucia po przeczytaniu pierwszej części? Trąci parodią lub naśladownictwem Mistrza Tolkiena. Po przeczytaniu drugiej części ocenie całość.

Odczucia po przeczytaniu pierwszej części? Trąci parodią lub naśladownictwem Mistrza Tolkiena. Po przeczytaniu drugiej części ocenie całość.

Chyba jedyna książka którą panu Jackowi udało się skończyć.

Chyba jedyna książka którą panu Jackowi udało się skończyć.

Bardzo sympatyczne czytadełko.
Główny bohater, nietypowy czarodziej, budzi we mnie sentymenta bliskie tym towarzyszącym pierwszym lekturom cyklu wiedźmińskiego - choć to, oczywiście, nie ta półka. Nawiązań i wtórności jest mnóstwo, ale niektóre naprawdę zabawne (vide: wiedźmin właśnie...),a reszta nie wadzi mi zbytnio.
Gdyby były jakieś kolejne części, pewnie bym przeczytała, bo niewymagająca rozrywka jest od czasu do czasu nader zdrową. :)

Bardzo sympatyczne czytadełko.
Główny bohater, nietypowy czarodziej, budzi we mnie sentymenta bliskie tym towarzyszącym pierwszym lekturom cyklu wiedźmińskiego - choć to, oczywiście, nie ta półka. Nawiązań i wtórności jest mnóstwo, ale niektóre naprawdę zabawne (vide: wiedźmin właśnie...),a reszta nie wadzi mi zbytnio.
Gdyby były jakieś kolejne części, pewnie bym...

Nie jestem wielką fanką twórczości pana Jacka Piekary, chociaż doceniam ironię, którą zawiera w swojej prozie.
Najbardziej drażniąca dla mnie jest odtwórczość; czerpanie pełnymi garściami z dzieł znanych i lubianych. A niestety tych nawiązań jest sporo i w gorszym wydaniu niż u np. T. Pratchett'a.
Jednak bohater budzi sympatię i dzięki temu książkę czyta się z przyjemnością. Zakończenia historii są ciekawe, i mimo, że nie są bardzo zaskakujące, to czytając zastanawiałam się jak to się wszystko skończy.

Nie jestem wielką fanką twórczości pana Jacka Piekary, chociaż doceniam ironię, którą zawiera w swojej prozie.
Najbardziej drażniąca dla mnie jest odtwórczość; czerpanie pełnymi garściami z dzieł znanych i lubianych. A niestety tych nawiązań jest sporo i w gorszym wydaniu niż u np. T. Pratchett'a.
Jednak bohater budzi sympatię i dzięki temu książkę czyta się z...

Dla mnie jedna z najsłabszych powieści Piekary. Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie klasowe średnio zdolnego ucznia. Na myśli przychodziły mi tanie filmy kostiumowe z lat 70 tych ;) Mam wrażenie, że można było lepiej napisać tę historię.

Dla mnie jedna z najsłabszych powieści Piekary. Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie klasowe średnio zdolnego ucznia. Na myśli przychodziły mi tanie filmy kostiumowe z lat 70 tych ;) Mam wrażenie, że można było lepiej napisać tę historię.

Ciekawa, lekka i pełna przygód powieść.

Ciekawa, lekka i pełna przygód powieść.

Cykl o Arivaldzie należy do dawnej twórczości Piekary i to niestety pozostaje widoczne. Protagonista jest magiem awanturnikiem, czyli bardzo standardową postacią. Jego przygody oscylują wokół prostych intryg jak potyczki z koboldami czy wiedźmiarzami. Ich wydźwięk brzmi bardziej jak proste zadania z gier komputerowych, niż właściwe opowiadania. Nie twierdzę, że książka jest absolutnie zła. Może się podobać przy początkach styczności z gatunkiem. Później nie ma sensu jej ruszać.

Cykl o Arivaldzie należy do dawnej twórczości Piekary i to niestety pozostaje widoczne. Protagonista jest magiem awanturnikiem, czyli bardzo standardową postacią. Jego przygody oscylują wokół prostych intryg jak potyczki z koboldami czy wiedźmiarzami. Ich wydźwięk brzmi bardziej jak proste zadania z gier komputerowych, niż właściwe opowiadania. Nie twierdzę, że książka jest...