Jest to co prawda lektura dla dzieci, ale jak najbardziej ktoś dorosły, kto jest otwarty na inne kultury, inny świat, jeśli ją przeczyta myślę, że uzna tą książkę za bardzo wartośćiową.

Autor opisuje w formie reportarzu swój pobyt na Grenlandii. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że książka została napisana w roku 1937. Tym bardziej jest ciekawym, ważnym dokumentem.

Głównym bohaterem jest chłopiec Anaruk. Stąd poznajemy bliżej samego chłopca, jego rodzinę, jego plemie oraz wiele przygód które go napotykają. Z drugiej strony, poznajemy dość dobrze kullturę eskimosów. I właśnie to wydaje się być niezmiernie interesującym, wartościowym aspektem książki.

Jak to jest możliwe, że ludzie, którzy żyją w bardzo trudnych warunkach zachowują niesamowitą harmonię społeczną, nie znają przemocy? Zjawiskiem obcym są dla Eskimosów takie rzeczy jak kradzieże, kłamstwa, oszukiwanie, a wartością wspólną dla wszystkich jest ciężka praca, wzajemne pomaganie sobie, uczciwość, sumienność? W momencie kiedy odwiedzjący Grenlandie Europejczyk się pojawia i oszukuje podczas transakcji handlowej, Eskimosi całkowiecie nie potrafią zrozumieć tego zachowania. Jest to dla nich obce, wręcz zastanawiają się, co oni zrobili temu Europejczykowi, że on ich oszukał. Doszukiwali się własnej winy w tym zdarzeniu, mimo, że tak naprawdę oni byli ofiarą perfidnego oszustwa.

Mogłoby się wydawać, że dorobek cywilizacyjny Europy jest wielki, ale co tak naprawdę jest miarą dorobku danej kultury?

Jest to co prawda lektura dla dzieci, ale jak najbardziej ktoś dorosły, kto jest otwarty na inne kultury, inny świat, jeśli ją przeczyta myślę, że uzna tą książkę za bardzo wartośćiową.

Autor opisuje w formie reportarzu swój pobyt na Grenlandii. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że książka została napisana w roku 1937. Tym bardziej jest ciekawym, ważnym dokumentem....