Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki „Kruche życie”. Opisać ją można jednym słowem. CUDOWNA! Ale nie byłabym sobą gdybym na tym zakończyła ;)
Słuchajcie, nie wiem czy kiedykolwiek wzruszyłam się tyle razy podczas czytania jednej książki. Co kilka stron przechodził po mnie dreszcz (nawet w te upalne dni). To był dreszcz albo smutku, albo radości. Rozklejałam się zarówno na przypadkach, które kończyły się śmiercią pacjenta, jak i na tych gdzie doktor Westaby wydzierał człowieka śmierci. Dużo osób ostrzegało mnie, radzili by mieć chusteczki w pogotowiu ale nie sądziłam, że naprawdę się przydadzą!
Książka rewelacja! A sam autor – anioł nie człowiek! Powinien chodzić w stroju superbohatera, bo dla mnie ludzie ratujący czyjeś życie nimi właśnie są! Obyśmy wszyscy żyli jak najdłużej w zdrowiu, ale jeżeli przyszło by nam chorować – życzę nam trafienia na takiego lekarza jak Westaby. Ambitny, empatyczny, z sercem na dłoni. Albo w dłoni, bo krojenie i naprawiania serca to jego chleb powszedni. Nigdy nie interesowałam się kardiochirurgią, temat był mi totalnie obcy, ale ta książka nie wymaga znajomości medycyny w żadnym stopniu. Autor opisuje wszystkie przypadki w sposób klarowny i prosty. Tłumaczy czytelnikom pewne zagadnienia, ale tylko tyle, ile zwykły Kowalski jest w stanie przyswoić. Przyznaję, że o niektórych chorobach wolałam nie wiedzieć, jednak po przeczytaniu książki wzrosła moja świadomość o postępach medycyny. Schorzenia, które kilkadziesiąt lat temu były skazane na śmierć, dzisiaj z dużym powodzeniem są leczone a śmiertelność maleje z roku na rok.

Książkę polecam z czystym sumieniem, uczy, bawi, wzrusza, trzyma w napięciu. A przede wszystkim uczy szacunku do życia, zdrowia, a także do lekarzy, którzy nie rzadko poświęcają swoje życie prywatne dla medycyny.

Przychodzę do Was dzisiaj z recenzją książki „Kruche życie”. Opisać ją można jednym słowem. CUDOWNA! Ale nie byłabym sobą gdybym na tym zakończyła ;)
Słuchajcie, nie wiem czy kiedykolwiek wzruszyłam się tyle razy podczas czytania jednej książki. Co kilka stron przechodził po mnie dreszcz (nawet w te upalne dni). To był dreszcz albo smutku, albo radości. Rozklejałam się...