Well written and engaging.

Well written and engaging.

Siła natury wciąga i nie chce puścić do końca. Polecam!

Siła natury wciąga i nie chce puścić do końca. Polecam!

Takie sobie. Głównie gadające głowy; kobiety niby są w buszu, ale gadają jakby były w pracy, czy na mieście. Gadają, gadają i gadają. Wypominają sobie wszystkie mozliwe winy i wzajemne pretensje, prawdziwe i wydumane. Z przewagą tych wydumanych.

Niby wszystko się dzieje w przyrodzie; sa drzewa, rosliny, woda, zwierzęta.Kobiety nie maja jedzenia -ale szukają go jedynie w swoich plecakach. nie zrywają żadnych jadalnych roślin. Nawet jak jednej jajko po prostu spada pod nogi to ona zamiast je zjeść rozmyśla nad swoim nieurodzonym dzieckiem.

Dwie kobiety, jak wynika z treści, odbyły roczny pobyt w buszu, w ramach szkoły, czyli, wydawałoby się, ze mają jakieś pojęcie o kierunkach świata, czy nawet zwyczajnie o jadalnych roślinach. Ale one sa tam jak w papierowych dekoracjach; niczego nie jedzą; sikać chodzą pojedynczo -chociaz to totalnie niebezpieczne. Nie wystawiają żadnych wart na czas spania. Zachowują się idiotycznie.

W recenzjach na Amazonie ktoś porównał ksiązkę do Władcy much, ale to totalne nieporozumienie. We Władcy much dzieci przypadkiem, wskutek niefortunnego zbiegu okoliczności, znajdują się same w lesie/ na dzikiej bezludnej wyspie/ I zachowują się dość normalnie -budują sobie schronienie, usiłują polować i czekają na ratunek.

Tutaj do buszu idą świadomie, w ramach jakiejś idiotycznej firmowej imprezy integracyjnej , bez żadnego zabezpieczenia w razie awarii, dorosłe kobiety i zachowują się jak idiotki. Nawet wybór akurat tych konkretnych pięciu kobiet przez firmę do wyprawy jest idiotyczny.
To już bardziej by to się kleiło, gdyby kobiety znalazły sie w buszu przez przypadek, w wyniku awarii samolotu -wtedy byłoby zrozumiałe, ze nie sa do tej wyprawy przygotowane, ich wybór byłby przypadkowy i brak wsparcia na wypadek awarii tez miałby sens.

Zaczyna się świetnie. 5 kobiet wchodzi do buszu, a 4 z niego wychodzą. Ruszają poszukiwania.
a potem już jest coraz gorzej i nudniej; zakończenie też jest rozczarowujące.

Bez porównywania do naprawdę ciekawej książce o zagubieniu sie w dżungli -"Dżungla. Marzenie, które stało się koszmarem"

Takie sobie. Głównie gadające głowy; kobiety niby są w buszu, ale gadają jakby były w pracy, czy na mieście. Gadają, gadają i gadają. Wypominają sobie wszystkie mozliwe winy i wzajemne pretensje, prawdziwe i wydumane. Z przewagą tych wydumanych.

Niby wszystko się dzieje w przyrodzie; sa drzewa, rosliny, woda, zwierzęta.Kobiety nie maja jedzenia -ale szukają go jedynie w...

Nie sposób czytając "Siłę natury" nie mieć na uwadze poprzednią część, w której poznajemy agenta Aarona Falka."Susza" jest inna ze względu na wprowadzone przez Harper większe zróżnicowanie poruszanych problemów. Nie tylko sprawa dotycząca śmierci znajomego, ale niewyjaśnione okoliczności z przeszłości bohatera powodowały złożoność fabuły. Mamy prawo odebrać "Suszę" jako treść bardziej zagadkową. Natomiast zarówno jedna jak i druga powieść jest thrillerem mocno osadzonym w prawa natury, gdzie często odczuwa się jej nadrzędność nad możliwościami człowieka.

"Siła natury" teoretycznie ukazuje Falka podczas zwykłych czynności jako agenta od przestępstw finansowych. Teoretycznie, bo przecież nie jest to zwyczajowe, by brał udział w poszukiwaniu swoich świadków, którzy akurat giną pośród australijskiego buszu. I zarówno w "Suszy", jak i tutaj mamy do czynienia z duszną atmosferą i stale utrzymującym się niepokojem. Tym razem zamiast palącego słońca jest myląca, bujna zieleń najczęściej ukazywana nocą, przy niższych temperaturach wśród opadów deszczu. To podsyca zaniepokojenie bohaterek gubiących się na ścieżkach, jak i czytelnika, który w każdej chwili może spodziewać się jakiegoś ataku.
A sam Aaron wraz z koleżanką nie angażuje się już tak w sprawy lokalnych władza, a tylko patrzy na poszukiwania z dystansu nawiązując kontakt z tymi z grupy, które wróciły, by uzyskać więcej informacji.

(...)

Po drugiej książce mam już pewność, że Harper nie pisze tylko thrillerów, ale książki, których treści sięgają głębiej, prowokują do przemyśleń. Czy drugi tom jest w jakimś stopniu słabszy? Nie sądzę. Nasze odczucia są uzależnione od naszych oczekiwań, a ja w "Sile natury" znalazłam ponownie doskonale skrojoną atmosferę i kolejny raz mogłam wędrować ścieżkami ludzkich zachowań.

Całość: https://nakanapie.pl/recenzje/sila-natury-a-sila-czlowieka-sila-natury

Nie sposób czytając "Siłę natury" nie mieć na uwadze poprzednią część, w której poznajemy agenta Aarona Falka."Susza" jest inna ze względu na wprowadzone przez Harper większe zróżnicowanie poruszanych problemów. Nie tylko sprawa dotycząca śmierci znajomego, ale niewyjaśnione okoliczności z przeszłości bohatera powodowały złożoność fabuły. Mamy prawo odebrać...

Czasem lubię wrócić do kryminałów w stylu: dużo osób na małej przestrzeni, każda zeznaje co innego, bo co innego widziała i co innego myśli...Tyle, że tym razem ta "mała przestrzeń" to australijski busz :D
Lekki i przyjemny kryminalik.

Czasem lubię wrócić do kryminałów w stylu: dużo osób na małej przestrzeni, każda zeznaje co innego, bo co innego widziała i co innego myśli...Tyle, że tym razem ta "mała przestrzeń" to australijski busz :D
Lekki i przyjemny kryminalik.

Poprzednia część bardziej przypadła mi do gustu. Seria niestety dosyć szybko traci impet.

Poprzednia część bardziej przypadła mi do gustu. Seria niestety dosyć szybko traci impet.

Bardzo dobry kryminał, taki prawdopodobny. Ta historia mogła się przydarzyć każdemu. Chyba w końcu znalazłam autorkę, która pisze kryminały pod mój gust :-)

Bardzo dobry kryminał, taki prawdopodobny. Ta historia mogła się przydarzyć każdemu. Chyba w końcu znalazłam autorkę, która pisze kryminały pod mój gust :-)

Któż nie pamięta swoich wyjazdów integracyjnych, no może się zdarzyć...;)

Bohaterki tej książki z pewnością swój zapamiętają... Do buszu australijskiego wyruszyły dwie grupy: damska i męska. Pięć kobiet weszło w dzicz, wróciły cztery.
Czy agent Falk znany z "Suszy", tym razem ze współpracownicą Carmen wydrą z buszu wszystkie tajemnice? Czy dowiemy się co się rozegrało między kobietami w oszałamiającym i niebezpiecznym krajobrazie?

Dzięki dwutorowej opowieści poprzebywamy wśród dzikiej natury z błądzącymi I przerażonymi kobietami oraz weźmiemy udział w interesującym śledztwie. Historia wciąga od pierwszych stron, świetnie napisana, a busz australijski, mimo że niedaleko od cywilizacji tworzy klimat kawałka dziczy na końcu świata.

"(...) w buszu człowiek dostaje paranoi, umysł zaczyna płatać figle". Napięcia i sytuacja między kobietami tworzy ciekawy obraz psychologiczny podszyty tajemnicą, strachem, walką o przetrwanie. W tej otwartej przestrzeni, w cieniu wysokich drzew, mimo nieba nad głowami ogarnie Was klaustrofobia. "Co zdarza się w buszu zostaje w buszu". Ale nie tym razem...

Któż nie pamięta swoich wyjazdów integracyjnych, no może się zdarzyć...;)

Bohaterki tej książki z pewnością swój zapamiętają... Do buszu australijskiego wyruszyły dwie grupy: damska i męska. Pięć kobiet weszło w dzicz, wróciły cztery.
Czy agent Falk znany z "Suszy", tym razem ze współpracownicą Carmen wydrą z buszu wszystkie tajemnice? Czy dowiemy się co się rozegrało...

Mistrzyni stopniowania napięcia...
Polecam!

Mistrzyni stopniowania napięcia...
Polecam!

Od zawsze trwa zmaganie się człowieka z naturą.Raz jesteśmy na górze, innym razem to natura pokazuje kto tu rządzi.
Wyjazd integracyjny miał być sprawdzianem,zabawą jak przetrwać w buszu.
Tym razem jednak coś poszło nie tak. Zaginęła jedna z uczestniczek wyprawy.
Trwa wyścig z czasem. Atmosfera staje się mroczna i ten nieustająco padający deszcz zacierający wszelkie ślady.
To moje drugie spotkanie z autorką i ponownie udane. Australia czaruje. Sprawia że mam ochotę na jeszcze. Chętnie sięgnę po kolejną książkę autorstwa Jane Harper.

Od zawsze trwa zmaganie się człowieka z naturą.Raz jesteśmy na górze, innym razem to natura pokazuje kto tu rządzi.
Wyjazd integracyjny miał być sprawdzianem,zabawą jak przetrwać w buszu.
Tym razem jednak coś poszło nie tak. Zaginęła jedna z uczestniczek wyprawy.
Trwa wyścig z czasem. Atmosfera staje się mroczna i ten nieustająco padający deszcz zacierający wszelkie...