Podobało mi się, fajnie i klimatycznie, dobry kryminał, polecam!

Podobało mi się, fajnie i klimatycznie, dobry kryminał, polecam!

Czy zdarzyło Wam się, że okładka książki zadecydowała o wyborze lektury?
Przyznam, że u mnie tak czasem bywa, więc patrząc na tę okładkę a dodatkowo kiedy przeczytałam taki opis: "Zatopiony statek, zaginiona dziewczyna, pytania bez odpowiedzi...", byłam już kupiona. Czy jednak słusznie?

Kieran popełnił w młodości błąd, który zmienił jego życie a po latach wraz ze swoją rodziną wraca w miejsce, z którym łączą go trudne wspomnienia. Poczucie winy go nie opuszcza pomimo upływu czasu a wspomnienia wracają ze zdwojoną siłą kiedy na plaży zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny...

Początek książki zapowiadał się nieźle, natomiast po jakimś czasie tempo zwolniło i powieść z obiecującego thrillera przerodziła się w obyczajówkę. Trochę pogubiłam się w bohaterach, gdyż było ich dość sporo, więc co rusz przypominałam sobie kto jest kim. Fabuła toczy się w Tasmanii, w pięknym zakątku Australii co jest dużym plusem. Rzadko zdarza mi się czytać powieści, których akcja osadzona jest na tym kontynencie, więc oczyma wyobraźni widziałam piękne plaże i jaskinie, słyszałam przypływy i odpływy morza oraz fale rozbijające się o skały. Zważywszy, że za oknem u mnie jest prawie minus dwadzieścia stopni, sama myśl o ciepłym klimacie poprawia nastrój ale też wzmaga tęsknotę za latem.

W tym wszystkim zabrakło mi jednak aury tajemniczości czy niepokoju, natomiast fabuła ma wiele cech powieści psychologicznej a autorka w dużej mierze skupiła się na postaciach i ich wzajemnych relacjach. Dobrze mi się czytało ale raczej nie jest to pozycja, która na dłużej zagości w mojej pamięci. Nie czytałam wcześniejszych książek autorki a podobno są niezłe, więc przy czasie nie wykluczam ich nadrobienia.

Czy zdarzyło Wam się, że okładka książki zadecydowała o wyborze lektury?
Przyznam, że u mnie tak czasem bywa, więc patrząc na tę okładkę a dodatkowo kiedy przeczytałam taki opis: "Zatopiony statek, zaginiona dziewczyna, pytania bez odpowiedzi...", byłam już kupiona. Czy jednak słusznie?

Kieran popełnił w młodości błąd, który zmienił jego życie a po latach wraz ze swoją...

Przeczytałam, nawet się wciągnęłam, choć książka pozostawia bardzo nijakie odczucia po przerzuceniu ostatniej strony.

Liczba bohaterów do zapamiętania i połączenia między sobą już od pierwszych stron bardzo przytłacza, już nie mówiąc o imionach.

Czytając całą książkę miałam trochę wrażenie, że czytam thriller dla nastolatków, bardzo płaska fabuła i sztucznie kreowana tajemnica - miałam wrażenie że na co drugiej stronie pojawia się zdanie "poczuł niepokój". Akcja powolna, książka równie dobrze mogłaby mieć 100 stron mniej.

I dodatkowo - bardzo irytujące i wytrącające z rytmu -brak akapitów, tam gdzie powinny być. Zdarzało się że w jednym rozdziale bohaterowie pojawiali się w trzech różnych miejscach o różnych porach dnia i nie szło się w tym połapać. Wszystko było pisane tak samo, jakby działo się to w tym samym momencie. W jednym momencie są na plaży i chcą ubierać Briana, w kolejnym zdaniu Verity już zamyka drzwi do pokoju w środku mieszkania.

Generalnie fabuła była z pomysłem i czytało się lekko (może aż za lekko),siły natury były ciekawie opisane. Ale książka raczej do przeczytania i odłożenia na półkę do innych zapomnianych tytułów.

Przeczytałam, nawet się wciągnęłam, choć książka pozostawia bardzo nijakie odczucia po przerzuceniu ostatniej strony.

Liczba bohaterów do zapamiętania i połączenia między sobą już od pierwszych stron bardzo przytłacza, już nie mówiąc o imionach.

Czytając całą książkę miałam trochę wrażenie, że czytam thriller dla nastolatków, bardzo płaska fabuła i sztucznie kreowana...

Jak długo można żyć z ogromnymi wyrzutami sumienia? Kieran Elliott wie, że długo. Całe dorosłe życie obarczony jest winą za śmierć brata. Po wielu latach powraca do rodzinnego miasta z żoną i malutką córeczką, aby pomóc rodzicom w przeprowadzce. W tym samym czasie na plaży odkryte zostaje ciało młodej dziewczyny. Czy mordercą jest ktoś z niewielkiej społeczności miasteczka, czy może przybysz z zewnątrz? I co to wszystko ma wspólnego z Kieranem? Odpowiedzi na te i inne pytania odnajdziecie w książce „Ocaleni” Jane Harper.

Powieść, mimo swej tematyki toczy się spokojnym tempem. Autorka nie raczy nas wieloma zwrotami akcji, ale książkę czyta się bardzo przyjemnie. Zdecydowanie pozycja warta uwagi, szczególnie dla fanów kryminałów, ale też powieści obyczajowych.

Jak długo można żyć z ogromnymi wyrzutami sumienia? Kieran Elliott wie, że długo. Całe dorosłe życie obarczony jest winą za śmierć brata. Po wielu latach powraca do rodzinnego miasta z żoną i malutką córeczką, aby pomóc rodzicom w przeprowadzce. W tym samym czasie na plaży odkryte zostaje ciało młodej dziewczyny. Czy mordercą jest ktoś z niewielkiej społeczności miasteczka,...

Refleksyjna opowieść o skutkach tragicznych zdarzeń, które swym mrocznym cieniem okryły mieszkańców małego miasteczka.Autorka doskonale oddaje surowy klimat Tasmanii . Dużo uwagi poświęca także psychice bohaterów, którzy nie radzą sobie z żałobą oraz relacjom międzyludzkim.

Refleksyjna opowieść o skutkach tragicznych zdarzeń, które swym mrocznym cieniem okryły mieszkańców małego miasteczka.Autorka doskonale oddaje surowy klimat Tasmanii . Dużo uwagi poświęca także psychice bohaterów, którzy nie radzą sobie z żałobą oraz relacjom międzyludzkim.

Zatopiony statek, zaginiona dziewczyna, pytania bez odpowiedzi…

Brzmi ciekawie, nieprawdaż?
Kilka lat temu czytałam „Suszę” autorstwa Jane Harper i pamiętam, że książka zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego bez większego zastanowienia sięgnęłam po najnowsze dzieło autorki. Jane Harper w swoim thrillerze „Ocaleni” ma do zaoferowania czytelnikom, oprócz pięknej pełnej tajemnic okładki, dość intrygująco zapowiadającą się treść. Lekturę rozpoczęłam pełna entuzjazmu, a jak wypadło finalnie?

Kieran Elliot w młodości popełnił błąd, który na zawsze zmienił jego życie. Po wielu latach wraz z żoną i córeczką wybiera się do niewielkiej nadmorskiej miejscowości, w której kiedyś mieszkał. Mimo iż minęło wiele lat, Kieran wciąż czuje się winny. Na domiar złego, podczas jego pobytu, na plaży zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny, a wszystkie mroczne tajemnice pomału, zaczynają wychodzić na światło dzienne.

„Ocaleni” to historia, która od pierwszych stron wciąga czytelnika, jednak im głębiej sięgamy w treść, tym nasz entuzjazm opada. Początek książki zapowiadał się obiecująco, jednak z każdym kolejnym rozdziałem odnosiłam wrażenie, że ta historia się wlecze, czytanie szło mi opornie i przyznaję, że w pewnym momencie miałam ochotę porzucić książkę i w ogóle do niej nie wracać. Jednak należę do osób, które zawsze wytrzymują do końca, choćby nie wiem, jak bardzo, nudziła mnie historia z kart powieści.
Ogromnym plusem książki „Ocaleni”, jest umiejscowienie fabuły. Uwielbiam powieści, których akcja rozgrywa się w małej miejscowości, a Harper, malując słowem pisanym, idealnie oddała klimat takich miejsc.
„Ocaleni” to historia, w której kipi od tajemnic mrocznych sekretów i gdyby nie fakt, że jest ona mocno przewidywalna, a jej zakończenie nie zaskakuje, to mogłabym przyznać, że byłaby to powieść naprawdę dobra. Niestety, zabrakło mi w niej cech typowych dla thrillera, w moim odczuciu to bardziej powieść obyczajowa, w której autorka w głównej mierze skupia się na psychologii postaci.
Podsumowując, choć zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło, a podczas lektury zamiast napięcia i dreszczyku emocji odczuwałam w większości znużenie, to jednak uważam, że warto jest sięgnąć po tę książkę, i wyrobić sobie własne zdanie. Myślę, że znajdą się osoby, których „Ocaleni” zaskoczą swoją fabułą i dostarczą odpowiednich emocji.

Zatopiony statek, zaginiona dziewczyna, pytania bez odpowiedzi…

Brzmi ciekawie, nieprawdaż?
Kilka lat temu czytałam „Suszę” autorstwa Jane Harper i pamiętam, że książka zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego bez większego zastanowienia sięgnęłam po najnowsze dzieło autorki. Jane Harper w swoim thrillerze „Ocaleni” ma do zaoferowania czytelnikom, oprócz pięknej pełnej...

Trochę nudnawa. wcześniejsze książki autorki były ciekawsze. Ale czytało się przyjemnie.

Trochę nudnawa. wcześniejsze książki autorki były ciekawsze. Ale czytało się przyjemnie.

Po dwunastu latach spędzonych poza rodzinnym Evelyn Bay, Kieran zmuszony jest powrócić by wraz z żoną i córeczką pomóc swojej mamie i choremu na demencję ojcu. Mężczyzna od lat żyje z ogromnym poczuciem winy, które nasila się, gdy tylko przybywa do miasta. Stosunki z niektórymi mieszkańcami są napięte, pojawiają się podejrzenia, a gdy na plaży zostaje znalezione ciało, policja także zagłębia się w przeszłość, przez co na światło dzienne wychodzą długo skrywane tajemnice. Czy śmierć młodej kobiety była wypadkiem? A co wydarzyło się tego pamiętnego dnia podczas burzy?

Jane Harper doskonale potrafi stworzyć w swoich książkach złowieszczy klimat, co udało jej się również znakomicie w przypadku „Ocalonych”. Bezlitosne morze, wybrzeże, jaskinie i skały, przypływy i odpływy, wrak statku i dzieło sztuki na środku morza tworzą intrygujące tło, na którym rozgrywa się ta historia. Środowisko i postacie ożywają w tej mrocznej, przytłaczającej, klimatycznej książce. Choć brakowało mi prawdziwego napięcia i odbieram to bardziej jako kryminał i dramat niż mrożący krew w żyłach thriller, to jednak fabuła jest dobrze skonstruowana i mocno trzyma w napięciu.

Niektóre postacie są bardzo dobrze rozwinięte i czasami odczuwa się ich rozpacz, wzburzenie, przygnębienie i poczucie winy. Długo zastanawiałam się, co dokładnie się wydarzyło, kto odegrał jaką rolę, kto mówi prawdę, czy poczucie winy jest uzasadnione i czy tragiczne wydarzenia z przeszłości mają związek z bieżącymi wydarzeniami. Harper przygotowała mocny punkt kulminacyjny, który zapewnia zaskakujący zwrot akcji, dzięki czemu ta powolna, ale interesująca i świetnie napisana historia wchodzi głęboko w skórę.

Po dwunastu latach spędzonych poza rodzinnym Evelyn Bay, Kieran zmuszony jest powrócić by wraz z żoną i córeczką pomóc swojej mamie i choremu na demencję ojcu. Mężczyzna od lat żyje z ogromnym poczuciem winy, które nasila się, gdy tylko przybywa do miasta. Stosunki z niektórymi mieszkańcami są napięte, pojawiają się podejrzenia, a gdy na plaży zostaje znalezione ciało,...

Tasmania, Evelyn Bay miasteczko żyjące z turystyki doświadczyło 12 lat temu wielkich strat z powodu ogromnego sztormu.
Kieran Elliot po latach wraca do Evelyn Bay ze swą żoną i maleńką córeczką. Powrót do domu budzi wspomnienia i wzmaga poczucie winy. Niedługo po ich powrocie na plaży zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny, która niedawno przybyła na wyspę. Wydarzenia przypominają te z czasów wielkiego sztormu, więc dawne sprawy wypływają na powierzchnię i budzą drzemiące w mieszkańcach od lat pytania.
Klimat małego miasteczka i zamkniętej wyspiarskiej społeczności to coś co cenię w kryminałach i thrillerach. A gdy pojawiają się osoby z zewnątrz wzmacniają moją ciekawość. Klimat w powieści był dobrze nakreślony, a cała fabuła i akcja stosunkowo równa. To nie jest zła książka, nie jest także porywająca i trzymająca w napięciu. Autorka skupia się na atmosferze, emocjach i tajemnicach a nie na dynamice. Historia ciągnie się nieśpiesznie, stawiane są pytania, by czytelnik pragnął odpowiedzi. Książka, by przeczytać i zapomnieć. Nie odradzam, bo i takie powieści są dobre na jesienne wieczory pod kocem.
Największym plusem jest okładka. Zachwyciła mnie na zdjeciu, a gdy książka trafiła w moje ręce nie mogłam wyjść z podziwu. Szkoda tylko, że wnętrze nie zrobiło tego samego wrażenia.
Współpraca reklamowa

Tasmania, Evelyn Bay miasteczko żyjące z turystyki doświadczyło 12 lat temu wielkich strat z powodu ogromnego sztormu.
Kieran Elliot po latach wraca do Evelyn Bay ze swą żoną i maleńką córeczką. Powrót do domu budzi wspomnienia i wzmaga poczucie winy. Niedługo po ich powrocie na plaży zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny, która niedawno przybyła na wyspę. Wydarzenia...

Jane Harper jest mistrzynią wyciągania tajemnic sprzed lat. Każdy je ma, ale nie każdy chce by ujrzały światło dzienne :-) Polecam!

Jane Harper jest mistrzynią wyciągania tajemnic sprzed lat. Każdy je ma, ale nie każdy chce by ujrzały światło dzienne :-) Polecam!