Komentarz z dnia 1.08.2009: Jednak Terry potrafi świetnie pisać, nawet największą katastrofę potrafi na swój własny sposób sparodiować do wielkiego widowiska, gdzie ludzie przenoszą się w góry, aby mieć lepszy widok. No i oczywiście potwory, które tradycyjnie szukają przejścia do naszej rzeczywistości.

Edit. 8.04.2019
Niesamowite, że pierwszy raz czytałam tę książkę 10 lat temu. I przyznam się, że przed ponownym sięgnięciem po książkę, nic z niej nie pamiętałam! Jednak teraz czytam książki ze Świata Dysku w porządku chronologicznym i wiele daje najpierw sięgnięcie po "Kolor magii", a dopiero potem po "Blask Fantastyczny". Dzięki temu mamy możliwość jeszcze lepiej poznać postać Rincewinda i Dwukwiata, poznać ich przygody z tomu pierwszego. Bo mniej więcej tam, gdzie kończy się tom pierwszy, tam zaczyna tom drugi. I jasne, oba tomy mają odrębne wątki.
Pierwszy to swoisty misz-masz wydarzeń, na zasadzie "wszystko może się zdarzyć". Drugi tom jest zbudowany na pewnym wydarzeniu w tle, na niechybnej katastrofie, końcu świata. I jasne, przez pierwszą połowę książki, to widmo armagedonu jest tylko w tle, a znajomi nam Rincewind i Dwukwiat przeżywają swoje własne przygody. A dopiero później i na sam koniec muszą stawić czoła niebezpieczeństwu. Wszystko jak zwykle napisane rewelacyjnym językiem Terry'ego, który bawi się kulturą, archetypami, postaciami, miejscami i wydarzeniami. Który w naprawdę prześmiewczy sposób pokazuje ludzką naturę, aż chce się powiedzieć "no w sumie...".
Naprawdę godna polecenia lektura. I ciesze się, że zdecydowałam się na jej zakup!

Komentarz z dnia 1.08.2009: Jednak Terry potrafi świetnie pisać, nawet największą katastrofę potrafi na swój własny sposób sparodiować do wielkiego widowiska, gdzie ludzie przenoszą się w góry, aby mieć lepszy widok. No i oczywiście potwory, które tradycyjnie szukają przejścia do naszej rzeczywistości.

Edit. 8.04.2019
Niesamowite, że pierwszy raz czytałam tę książkę 10 lat...