Jak dla mnie z tą serią jest tak, że jak poprzednia mi się podobała to raczej pewne, że kolejna udana nie będzie. I tak właśnie mam przy okazji "Umorzenia", które dla mnie wypadło średnio chociażby przyrównując je do "Kontratypu".

Wracamy do naszej dwójki głównych bohaterów i... i jak dla mnie za dużo jest ich tutaj, głównie mamy wymiany zdań miedzy Chyłką i Zordonem - kłótnie, docinki, refleksje, wymiany zdań - czasami aż komiczne i niekoniecznie śmieszne. Wątek poboczny czyli w tle prawnicza zagadka, której obrony podejmuje się Chyłka - był nawet ciekawy, ale właśnie potraktowany tak pobocznie, byle jak. Odniosłam wrażenie, że w tej części autor skupił się na rozgrywkach głównych postaci pomiędzy sobą, a pozostałe wątki historii pozostawił w tle.

Muszę nawiązać, do tego, że podobała mi się postać Tesy, która była jedną z postaci "Hastagu", ja akurat jego nie czytałam, ale tutejsze losy fajnie się wkomponowały w całość.

Koniec jak to koniec, Mróz lubi dawkować największe emocje pozostawiając je na koniec i tak jest w tej części. Ja dzięki mojej opieszałości mogę szybko sięgnąć po kolejny tom i zobaczyć jak potoczą się dalsze losy... Nie mniej jednak z każdym tomem obiecuje sobie, że może mi wystarczy już Chyłki i Zordona - to i tak pewnie przez jakąś nić sympatii zawsze do nich wracam.

Jak dla mnie z tą serią jest tak, że jak poprzednia mi się podobała to raczej pewne, że kolejna udana nie będzie. I tak właśnie mam przy okazji "Umorzenia", które dla mnie wypadło średnio chociażby przyrównując je do "Kontratypu".

Wracamy do naszej dwójki głównych bohaterów i... i jak dla mnie za dużo jest ich tutaj, głównie mamy wymiany zdań miedzy Chyłką i Zordonem -...