Cykl powieści z Davidem Rakerem jest moim zdaniem jednym z najlepszych i najrówniejszych pod względem poziomu, jakie w ostatnich latach znalazły się na półkach z literaturą kryminalno-sensacyjną.
Szósta pozycja z tej serii, “To co zostaje”, utwierdza mnie w tym przekonaniu, mimo że jest nieco słabsza od poprzednich.
Schemat pozostaje niezmienny, czyli Raker szukając zaginionych osób wpada na trop zbrodni o znacznie większych rozmiarach niż mógłby się spodziewać. Tym razem znaczący udział w jego śledztwie bierze jego dawny współpracownik, znany z wcześniejszych części, wydalony z policji detektyw Healy. Banalnie rozpoczęta fabuła rozwija się bardzo wolno, ale stopniowo przybywają coraz to nowe wątki, które Raker w swoim stylu drąży drobiazgowo i konsekwentnie.
Moje zastrzeżenia dotyczą właśnie środkowej części, kiedy tempo dramatycznie spada i trwa to niepokojąco długo. Później już jest normalnie, jak to u Weavera, wszystkie klocki stopniowo zaczynają wpadać na swoje miejsce, a wraz z rozwojem akcji rośnie również poziom emocji.
W powieści nie brak zaskakujących zwrotów akcji, których godnym zwieńczeniem jest spektakularny finał.
Niezależnie od fabuły Weavera zawsze świetnie się czyta, to bez wątpienia jeden z najlepiej piszących w tym gatunku.
Zachęcam do lektury zwłaszcza tych, którzy nie mieli okazji zetknąć się dotąd z książkami tego autora. Można go czytać w dowolnej kolejności.
Naprawdę warto.

Cykl powieści z Davidem Rakerem jest moim zdaniem jednym z najlepszych i najrówniejszych pod względem poziomu, jakie w ostatnich latach znalazły się na półkach z literaturą kryminalno-sensacyjną.
Szósta pozycja z tej serii, “To co zostaje”, utwierdza mnie w tym przekonaniu, mimo że jest nieco słabsza od poprzednich.
Schemat pozostaje niezmienny, czyli Raker szukając...