"Tusz", czyli pierwszą część opowieści o Naznaczonych oceniłam na 6 punktów z 10 możliwych. "Iskra" jest moim zdaniem o jeden stopień wyżej. Akcja na początku jest bardzo dynamiczna i interesująca, jednakże później zwalnia i niestety, miałam wrażenie, że Autorka gdzieś po drodze się zagubiła. Co prawda, końcówka zasługuje na ogromne brawa to środek bywał nudny.

Leora dostaje zadanie od burmistrza, aby udać się do Nienaznaczonych i szpiegować dla swojego ludu. Innym powodem jest chęć poznania fragmentu swojego życiorysu, który jest dla niej obcy i niezrozumiały. Bardzo podobał mi się motyw podwójnego życia i kłamstw w jakie musiała wpakować się główna bohaterka, jednakże akcja zaczęła się rozmywać. Nie wiedziałam kto jest dobry, a kto zły i komu powinnam ufać. Wprowadzonych zostało kilka sprytnych zabiegów, które wywróciły do góry nogami opinię czytelnika. Miałam wrażenie, że siedzę na szybkiej kolejce w parku rozrywki i pędzę ku zderzeniu z wydarzeniami o jakich nawet nie śniłam. Zabolało mnie jednak to, iż Leora uwierzyła niemal we wszystko co zostało jej powiedziane w obcym obozie, odwróciła się od swoich obywateli i swojej historii. Dlaczego? Być może znajdę odpowiedź na to pytanie w kolejnej części.

Czekam na rozwój wydarzeń.

"Tusz", czyli pierwszą część opowieści o Naznaczonych oceniłam na 6 punktów z 10 możliwych. "Iskra" jest moim zdaniem o jeden stopień wyżej. Akcja na początku jest bardzo dynamiczna i interesująca, jednakże później zwalnia i niestety, miałam wrażenie, że Autorka gdzieś po drodze się zagubiła. Co prawda, końcówka zasługuje na ogromne brawa to środek bywał nudny.

Leora...