Co jeśli prawda jest inna niż podają? Leora Flint, zostaje wysłana do Fe­ather­sto­ne, z pewną misją. Musi donosić burmistrzowi co planują nienaznaczeni. Jak żyją i funkcjonują. Oczywiście nie może im powiedzieć w jakim celu tu jest. Jeśli nie poslucha się burmistrza jej bliscy będą zagrożeni. Mieszkańcy Featherstone żyją ubogo. Nie mają dostępu do dóbr z Sa­int­sto­ne. Mimo tego muszą sobie radzić. Pożywienie, leki i ubrania zdobywają dzięki jeźdźcom i krukom. Gdyby nie oni już dawno byłoby po nich. Opowieści nienaznaczonych są bardzo podobne do tych które zna Leora. Jednak są różnice. Czasem bardzo drastyczne, a nawet krwawe. Która wersja legendy jest prawdziwa? A co jeśli obydwie wersje się mylą? Ich zwyczaje również się różnią. Jednak są pewne podobieństwa. Obydwa ludy szukają sposobu na oczyszczenie się z grzechu. Mieszkańcy Saintstone poprzez tatuowanie, a mieszkańcy Fe­ather­sto­ne dzięki zbieraniu kamieni i oczyszczeniu w wodzie w dzień swoich urodzin. Czy burmistrz rzeczywiście ma dobre zamiary? Kto jest dobry a kto zły? Przekonajcie się sami!

Co jeśli prawda jest inna niż podają? Leora Flint, zostaje wysłana do Fe­ather­sto­ne, z pewną misją. Musi donosić burmistrzowi co planują nienaznaczeni. Jak żyją i funkcjonują. Oczywiście nie może im powiedzieć w jakim celu tu jest. Jeśli nie poslucha się burmistrza jej bliscy będą zagrożeni. Mieszkańcy Featherstone żyją ubogo. Nie mają dostępu do dóbr z Sa­int­sto­ne....

Jak pierwsza część mi się podobało tak tu mogę powiedzieć, że jedyną zaletą było to, że szybko się ją czytało. Nielogiczna i niekonsekwentna, przedstawiająca banały jako wspaniałe prawdy objawione i ukrytą wiedzę i dość infantylna.

Jak pierwsza część mi się podobało tak tu mogę powiedzieć, że jedyną zaletą było to, że szybko się ją czytało. Nielogiczna i niekonsekwentna, przedstawiająca banały jako wspaniałe prawdy objawione i ukrytą wiedzę i dość infantylna.

Czy zwątpienie może prowadzić do czegoś dobrego?

Wszystko wskazuje na to, że Leora znalazła się właśnie na dobrej drodze, by krytycznie przyjrzeć się całemu swojemu życiu. Czy to czego uczą w szkołach ma sens, jeżeli to ludzie pokryci tatuażami okazują się bestiami?

Odpowiedzi brak, a coraz więcej pytań czeka na swoją kolej.

By uchronić rodzinę i przyjaciół przed konsekwencjami swoich wyborów zgadza się wykonać misję dla burmistrza. Z ciężkim brzemieniem na duszy wyrusza do miasteczka nienaznaczonych, by tam śledzić i szpiegować w imię dobra. Musi powstrzymać rzeź, do której dążą ci odmieńcy.

Ale... czy można przygotowywać się do czegokolwiek, gdy cierpi się głód i niedostatek?

Tak przerażający nienaznaczeni żyją w strasznych warunkach. Nie mają co liczyć na profesjonalną opiekę medyczną, a ziemie, które uprawiają, nie są zbyt urodzajne. Leorze wspólnie z mieszkańcami przyjdzie cierpieć w tym trudnym dla nich czasie.

A to uczucie potrafi łączyć ludzi jak nic innego.

"Iskra" Alice Broadway to kontynuacja trylogii Księgi skór. Przyznam że całkiem dobrze czytało mi się ten tom, choć moim zdaniem mocno różni się od poprzedniego.

Potępiani i wręcz ukazywani jako wrogowie nienaznaczeni w tym tomie odsłonią swoje prawdziwe oblicze. Na Leorę czekają wyzwania, każde trudniejsze od poprzedniego, które pomogą jej ukształtować charakter.

Tak samo jak pierwszy tom tak i ten czytało się przyjemnie, bardziej przemawia jednak do mnie treść "Iskry'. To co dzieje się z główną bohaterką jest naprawdę dobrze opisane, a niedopowiedzenia sprawiają, że ma się ochotę od razu sięgnąć po kolejną książkę.

Jeżeli świat ukazany w książkach Alice Broadway jest dla Was tajemnicą zapraszam do zapoznania się z twórczością Autorki. Będziecie zadowoleni!

Czy zwątpienie może prowadzić do czegoś dobrego?

Wszystko wskazuje na to, że Leora znalazła się właśnie na dobrej drodze, by krytycznie przyjrzeć się całemu swojemu życiu. Czy to czego uczą w szkołach ma sens, jeżeli to ludzie pokryci tatuażami okazują się bestiami?

Odpowiedzi brak, a coraz więcej pytań czeka na swoją kolej.

By uchronić rodzinę i przyjaciół przed...

Sytuacja zmusza Leorę do stawienia czoła przeszłości swojej rodziny i ludzkim uprzedzeniom. Dziewczyna, poszukująca własnej przynależności, przekona się, że prawda może mieć dwie strony w zależności od opowiadającego, oraz że nie wszystko jest takie, jakie się na pierwszy rzut oka wydaje.

Sytuacja zmusza Leorę do stawienia czoła przeszłości swojej rodziny i ludzkim uprzedzeniom. Dziewczyna, poszukująca własnej przynależności, przekona się, że prawda może mieć dwie strony w zależności od opowiadającego, oraz że nie wszystko jest takie, jakie się na pierwszy rzut oka wydaje.

Świetna kontynuacja serii <3
Tym razem przebywamy wśród Nienaznaczonych, lepiej ich poznajemy, zaczynamy więcej rozumieć...
Razem z bohaterką odkrywamy kolejne elementy całej historii.
Kto jest naszym wrogiem, a kto przyjacielem?
Co mnie najbardziej zaskoczyło – mamy tutaj zestawienie dwóch światów. I nic nie jest czarno-białe.
Uwielbiam te zwroty akcji ^^ i bohaterów (choć przyznam, że Leora jest czasami irytująca)
Wciąż nie wiemy wszystkiego.
Jestem bardzo ciekawa jak skończy się ta trylogia :3

Świetna kontynuacja serii <3
Tym razem przebywamy wśród Nienaznaczonych, lepiej ich poznajemy, zaczynamy więcej rozumieć...
Razem z bohaterką odkrywamy kolejne elementy całej historii.
Kto jest naszym wrogiem, a kto przyjacielem?
Co mnie najbardziej zaskoczyło – mamy tutaj zestawienie dwóch światów. I nic nie jest czarno-białe.
Uwielbiam te zwroty akcji ^^ i bohaterów (choć...

Z początku nie byłam przekonana do tej części, jednak im dłużej czytałam, tym coraz bardziej się zachwycałam. Naprawdę polecam.

Z początku nie byłam przekonana do tej części, jednak im dłużej czytałam, tym coraz bardziej się zachwycałam. Naprawdę polecam.

Kontynuacja "Tuszu".

"Iskra" to drugi tom "Skór Księgi", który opowiada o historii Leory Flint.

W "Tuszu" poznaliśmy świat Naznaczonych, którzy utrwalają swoje życie na skórze w formie tatuaży. W "Iskrze" po wydarzeniach z "Tuszu" Leora zostaje wysłana jako szpieg do Featherstone. To tam żyją Nienaznaczeni, którzy przyjmują Leorę do siebie. Żyje ona pomiędzy nimi, słyszy ich historie, które zna, ale z innej perspektywy. Te Naznaczonych są pięknymi bajkami, a te Nieznaczonych są bardziej mroczniejsze.

Leora dowiaduje się, że Nienaznaczeni wcale nie są aż tacy źli a wprost przeciwnie - są słabi, bez żywności, nie mają armii tak jak wmawia im to burmistrz. Dziewczyna poznaje ich sposób życia, troski, podziela z nimi szczęścia i smutki...

Było tu więcej akcji, niż w "Tuszu" (chociaż to zależy od gustu) dla mnie ta część była bardziej... realistyczna, mroczna, cięższa, co wcale nie znaczy, że była zła. Poziom "Tuszu" jest trochę zachowany. Seria jest generalnie godna uwagi, ale przyznam rację tym, że główna bohaterka jest taka ... nijaka, niezdecydowana. Czekam na wątek miłosny Leory i Oscara.

Podsumowując: Nie jest źle, poziom jest zachowany, ale mam wrażenie, że problem jest z bohaterką. Nikt nie mówi, że odrzucenie tego co się wyznaje, a przyjąć coś nowego nie jest takie proste. Zacznę czytać trzecią część cyklu, może tam będzie jeszcze lepiej.

Kontynuacja "Tuszu".

"Iskra" to drugi tom "Skór Księgi", który opowiada o historii Leory Flint.

W "Tuszu" poznaliśmy świat Naznaczonych, którzy utrwalają swoje życie na skórze w formie tatuaży. W "Iskrze" po wydarzeniach z "Tuszu" Leora zostaje wysłana jako szpieg do Featherstone. To tam żyją Nienaznaczeni, którzy przyjmują Leorę do siebie. Żyje ona pomiędzy nimi, słyszy...

Lepsza niż pierwsza część, ale ciągle mam poczucie niewykorzystanego potencjału. Pomysł super, tylko wykonanie... Mam wrażenie, że historia pisana jest na kolanie, na szybko, jakby autorkę gonił termin wydania książki. Albo jakby były pisane scenki, które potem autorka zlepiła w jedną całość. Bohaterów też nie jesteśmy w stanie dobrze poznać, bo w ogóle nie są scharakteryzowani. A taki świetny pomysł na książkę był... Ale okładka jest piękna :)

Lepsza niż pierwsza część, ale ciągle mam poczucie niewykorzystanego potencjału. Pomysł super, tylko wykonanie... Mam wrażenie, że historia pisana jest na kolanie, na szybko, jakby autorkę gonił termin wydania książki. Albo jakby były pisane scenki, które potem autorka zlepiła w jedną całość. Bohaterów też nie jesteśmy w stanie dobrze poznać, bo w ogóle nie są...

Iskra to drugi tom księgi skór, która wpłata nas w historie buntowników, wciąga świat nienaznaczonych i stara się nas wprowadzić w świat pełen legend opowiedzianych w sposób całkowicie nowy i nieznany dla Leory. To dla niej najlepszy moment by poznać przeszłość swojej matki i dowiedzieć się prawdy o swoim pochodzeniu za cenę szpiegowania dla rządu. Sprawy komplikują się na tyle, że Leora staje przed poważnymi wyborami, które określa jej przynależność do jednej ze stron. Musi zdecydować jak napisać swoją historię i jak uratować wiele istnień. Miałam problem z tym tomem pod kątem dynamiki, spójności i opisowosci. Brakowało mi tutaj szczegółów, emocji i umiejętności przekonywania do realizmu. Nie czułam żeby fabuła mnie pochłaniała a wręcz przeciwnie - często czułam się wybijana z rytmu i ze świata Leory. Mało dynamiczna i pogmatwana opowieść. Najbardziej ratowały sytuację legendy, opowieśći opowiadane całkowicie inaczej niż w poprzednim tomie. Niemniej jednak nie można uznać to za słaba książkę, bo motyw zostaje mocno utrzymany chociaż zatraciła się główna idea z pierwszego. Podobał mi się tam wykreowany świat, który tutaj został przyćmiony. Aczkolwiek to nadal bardzo dobrze utrzymana seria, która posiada również trzeci tom i całe szczęście czeka na półce. 😊
.
Ig: @szept.slow ❄️

Iskra to drugi tom księgi skór, która wpłata nas w historie buntowników, wciąga świat nienaznaczonych i stara się nas wprowadzić w świat pełen legend opowiedzianych w sposób całkowicie nowy i nieznany dla Leory. To dla niej najlepszy moment by poznać przeszłość swojej matki i dowiedzieć się prawdy o swoim pochodzeniu za cenę szpiegowania dla rządu. Sprawy komplikują się na...

Druga część trylogii trochę brakuje mi w niej opisów. Akcja dzieje się poklatkowo nie ma nawiązań miedzy sytuacjami, jakby autorka spisała sobie plan pisania książki i odhaczała podpunkty a między nimi nic nie było oraz na koniec wlepia wszystko co jej zostało.

Druga część trylogii trochę brakuje mi w niej opisów. Akcja dzieje się poklatkowo nie ma nawiązań miedzy sytuacjami, jakby autorka spisała sobie plan pisania książki i odhaczała podpunkty a między nimi nic nie było oraz na koniec wlepia wszystko co jej zostało.