Miałem przyjemność przeczytać dwie książki tej autorki, utkwiły mi one w pamięci jako lektury warte przeczytania. Marzenie Łucji oraz Obietnica Łucji, były powieściami, które pozwoliły mi na poznanie pióra pani Doroty. Pamiętam dokładnie talent autorki do opisywania otaczającego bohaterów świata.
Najnowsza i można śmiało powiedzieć, że ciepła jeszcze powieść Gąsiorowskiej urzeka swoim klimatem, językiem i bogatym zasobem słownictwa. To była niesamowita przygoda, która przeniosła mnie aż do Rosji. Zobaczyłem z Kaliną, główną bohaterką kawałek historycznego Petersburga. Z zachwytem przyglądałem się Błękitnemu Oku Syberii.
„Wszechświat daje nam dokładnie to, czego potrzebujemy. Trzeba tylko umieć to odczytać”. Osoby wrażliwe na opis przyrody poczują zapewne smaganie syberyjskiego wiatru. Popadną w zadumę nad słowami Rosjanki, która uświadomi nas, że centrum naszego dowodzenia to serce. Rozum potrafi błądzić jak mówi Marina „będzie kusił wyimaginowanymi rozwiązaniami, które mogą przysporzyć ci mnóstwo kłopotów i oddalić od celu”. Ważne, by kierować się głosem serca ono nie zawiedzie.
Czy Kalina pójdzie za głosem serca? Czy znajdzie wspólny język z Sergiuszem, który zarządza wytwórnią porcelany należącą do jej babci?
„Właściwi ludzie pojawiają się obok nas po coś i zwykle są naszym odbiciem”.
Skrywane tajemnice, kalectwo Asi, głód miłości i roztargniony listonosz Florek to tylko niektóre zdarzenia, które przyciągają niczym magnez do kart tej powieści.
Wszystko jest idealnie poukładane, fabuła przemyślana i nawet ta ogromna otchłań przykrej przeszłości dzieląca Sergiusza z Kaliną ma swoje racjonalne wytłumaczenie.
„…dumanie nad przeszłością już nic nie zmieni, ale na to co wydarzy się jutro, wciąż mamy wpływ”.

Miałem przyjemność przeczytać dwie książki tej autorki, utkwiły mi one w pamięci jako lektury warte przeczytania. Marzenie Łucji oraz Obietnica Łucji, były powieściami, które pozwoliły mi na poznanie pióra pani Doroty. Pamiętam dokładnie talent autorki do opisywania otaczającego bohaterów świata.
Najnowsza i można śmiało powiedzieć, że ciepła jeszcze powieść Gąsiorowskiej...