PRZYJACIELE, KOCHANKOWIE? KIM BYLI I KIM SĄ (DLA AUTORKI)?
Pisze Pisarka i pisze codzienność, historię przepełnioną niesprawiedliwością losu. Już sama otoczka tej powieści podpowiada, że będzie to lektura inna, niż wszystkie dotychczasowe. I faktycznie tak jest. Nie tylko pod względem świadomości ukrytej pomiędzy słowami prawdy, ale także jakości tekstu, w którym brakuje tego, na co fanom autorki czasami zdarza się narzekać. To nie jest książka o naiwnej, dobrotliwej i ślepej na istniejące realia dziewczynie. Weronika, moja imienniczka swoją drogą, owszem, jest uczynna, dobra, bardzo pracowita, ale nieirytująca. Bo na etapie jej tworzenia udało się uniknąć skrajnej słodyczy, podobnie jak i w przypadku Wiktora udało się wystrzec generalizowania, kolorowania czernią czy bielą. Są szarości! Przestępca, a jednocześnie człowiek, który chciałby kochać. Zapewniający o bezpieczeństwie, a jednak zdolny do ranienia. Zdemoralizowany, a może niesprawiedliwie oceniany? To mężczyzna, który może skraść serce poruszając przy tym morze wątpliwości.

PISARKA
Na początek czytelnik zapoznaje się z obrazem stojącej przed pewnym dylematem pisarki. Czy ukrywa się pod jej postacią sama Katarzyna Michalak? Na to pytanie starałam się odpowiedzieć sobie nieraz, ale jak radziła autorka, zbędne to, bo przecież nie znalazłam odpowiedzi. Rzeczywistość wyjęta z życia znanej pisarki, nadchodząca wena, próbujący się przypodobać wydawca, który – nie da się ukryć – liczy na spore zyski.

TRUDNE DZIECIŃSTWO I JESZCZE TRUDNIEJSZA DOROSŁOŚĆ
Potem przechodzimy do sedna sprawy zderzając się z obrazem smutnej rzeczywistości dzieci, które zamiast cieszyć się ciepłem rodzinnego domu przeżywają katusze w starciu z rodzicami. A ci karzą za wszystko i wszelakimi metodami. Takimi, które pozostawiają po sobie piętno na długie lata, na zawsze. Na tym etapie rodzi się dziecięca przyjaźń. Poruszone są kwestie rodzinnych patologii, konfrontacja ze szkolnym środowiskiem i wpływ kolejnych zdarzeń na psychikę. Na owoce, efekty tego wszystkiego nie trzeba długo czekać. Autorka zabiera nas ze sobą kilka lat w przód i to właśnie tutaj dramaty przeszłości urastają do rangi tragedii, dylematów, oczekiwań, zawodów i szarości.

PRAWDZIWIE
To na pewno nie jest słodka opowieść i na pewno nie ma też w niej naciąganych na potrzeby historii zbiegów okoliczności, które czasami w książkach Katarzyny Michalak dają nam popalić. To bardzo wiarygodna i emocjonująca powieść, kończąca się w takim momencie, że nie ma żadnych wątpliwości - będzie kolejny tom. A potem jeszcze jeden. Polecam fankom autorki, bo mając już jakieś pojęcie na temat jej prozy wyraźnie można dostrzec przełom jej twórczości i odmienność tej książki względem poprzedniczek. Polecam i tym, którzy zdążyli w autorkę zwątpić.

Co ukryło się w paczce wraz z książką? Zobaczcie - https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/01/pisarka-katarzyna-michalak.html

PRZYJACIELE, KOCHANKOWIE? KIM BYLI I KIM SĄ (DLA AUTORKI)?
Pisze Pisarka i pisze codzienność, historię przepełnioną niesprawiedliwością losu. Już sama otoczka tej powieści podpowiada, że będzie to lektura inna, niż wszystkie dotychczasowe. I faktycznie tak jest. Nie tylko pod względem świadomości ukrytej pomiędzy słowami prawdy, ale także jakości tekstu, w którym brakuje...