Dawno, dawno temu, za górami za lasami… na pewno bardzo dobrze znany jest Wam ten zwrot rozpoczynający baśnie. Czy Wy też, jako małe dzieci, z pasją oglądaliście bajki Disneya o Królewnie Śnieżce, Śpiącej Królewnie czy o Syrence Ariel? Zapewne też bardzo dobrze znacie zakończenia tych bajek. A czy zastanawialiście się kiedyś, jak do tego doszło, że czarny charakter stał się złą postacią? Będziecie mieli okazje się przekonać czytając książkę Sarah Henning „Wiedźma morska”.

W królestwie na terenie obecnej Danii mieszkała trójka przyjaciół – chłopiec miał zostać w przyszłości królem, jedna z dziewczynek pochodziła z rodziny szlacheckiej, druga zaś wzbudzała strach. Wszystko byłoby pięknie, gdyby pewnego dnia jedna dziewczynka — Anna — nie utonęła i nie odnaleziono jej ciała. Tak tragicznie skończyło się wyzwanie rzucone morzu. Od tej pory Eve stała się w miasteczku wyrzutkiem. Określano ją też mianem dziwoląga, przekleństwa, a nawet wyzywano od wiedźm. Pewnego dnia przy brzegu pojawi się dziewczyna, która wygląda jak Anna. Czy to możliwe, żeby przyjaciółka przeżyła? Tajemnicza dziewczyna jednak zaprzecza. Wyznaje nowej przyjaciółce, że jest syreną, która na lądzie może zostać jedynie cztery dni. Po tym czasie nie będzie mogła już zostać w Havnestadzie ani poruszać się na dwóch nogach. Jedynie Evie może znaleźć sposób, by ją ocalić. Gdy obydwie dziewczyny wpadają w oko i skradają serca dwóm książętom, Evie wierzy, że szczęśliwe zakończenie jest możliwe, aby do tego doszło, wystarczy pocałunek prawdziwej miłości. Czy Evie uda się uratować człowieczeństwo jej przyjaciółki, nawet za cenę zawartą z morzem umowy?

Bardzo, bardzo niecierpliwie oczekiwałam momentu, gdy „Wiedźma morska” znajdzie się w moich rękach i zacznę ją czytać. Od kilku lat jestem pod ogromnym wpływem serialu o magicznych i baśniowych bohaterach „Once upon a time” i poznawanie ich historii jest moją pasją. Zaczęłam się zastanawiać nad tym, kim było bohaterowie, zanim stali się „tymi złymi postaciami” i dlaczego w ogóle do tego doszło. Sarah Henning skupiła się na historii Małej syrenki, jej książkę możemy nazywać prequelem. Dlaczego syrenom zależało na tym, by pod ludzką postaciom wrócić na ląd? Trzeba pamiętać o jednym, że magia zawsze ma swoją cenę. Książka skusiła mnie nie tylko interesującą fabułą, ale także samą okładką. Nie można oderwać od niej wzroku, brawo!

Narratorką powieści jest Evie, nastolatka obdarzona magicznymi mocami. Dziewczyna musi ukrywać swój sekret, nawet przed przyjacielem Niklasem, bo w jej miasteczku nie wielbi się wiedźm, na nie się poluje. Mieszkańcom nie podoba się, że dziewczyna pochodząca z tak biednej rodziny przyjaźni się z przyszłym królem. Jeszcze gorzej, że wpada w oko jego kuzynowi Ikerowi. Do ich grona dołączy wyglądająca jak zmarła przyjaciółka nowa dziewczyna. Wszystko wskazuje na to, że Evie znajdzie sposób, na szczęśliwe zakończenie nie tylko dla nowej przyjaciółki. Zapomina jednak, że nie wolno igrać z magią, do głosu dojdzie gniew i nienawiść i na ratunek może być już za późno.

Wydarzenia, które śledzimy za pośrednictwem Evie, dotyczą teraźniejszości. O przeszłości zaś opowiedzą nam inni bohaterowie, poznamy m.in. szczegóły utonięcia Anny. Fabuła jest tak skonstruowana, że autorka dawkuje nam po malutkim kawałeczku historię bohaterów. To, co najlepsze, zostawiła na sam koniec. A trzeba przyznać, że ostatnie strony książki to ogromne „wow”. Henning najpierw powoli wprowadzała mnie w historię, intrygowała, podsycała ciekawość, by na sam koniec zaserwować ogromną niespodziankę. Zakończenie jest szokujące i aż się prosi o kontynuację.
Chciałabym napisać o nim i ogólnie o fabule jeszcze więcej, ale nie chcę Wam zdradzać za wiele szczegółów i odbierać przyjemności odkrywania sekretów. Przekonajcie się sami, kim jest tajemnicza Wiedźma morska i w jakich okolicznościach się nią stała.

Zaczynając „Wiedźmę morską” obawiałam się, że będzie to książka dobra tylko dla młodzieży. Jednak książka wciągnęła mnie do samego końca, rozbudziła ciekawość, by na koniec zaskoczyć pozytywnie. To książka o poszukiwaniu szczęśliwego zakończenia, o poszukiwaniu samego siebie, o miłości i nienawiści, a także o wierze w prawdziwy pocałunek. Nie mogło tu zabraknąć także i magii, co mnie ogromnie cieszy. Miłośnicy baśni nie powinni być zawiedzeni. Polecam.

Dawno, dawno temu, za górami za lasami… na pewno bardzo dobrze znany jest Wam ten zwrot rozpoczynający baśnie. Czy Wy też, jako małe dzieci, z pasją oglądaliście bajki Disneya o Królewnie Śnieżce, Śpiącej Królewnie czy o Syrence Ariel? Zapewne też bardzo dobrze znacie zakończenia tych bajek. A czy zastanawialiście się kiedyś, jak do tego doszło, że czarny charakter stał się...