Willa jest bierna i to bierność determinuje jej życie. Czyni je nie tylko przewidywalnym, ale też w jakiś sposób przypadkowym. Przypadkowy jest mąż, bo to pierwszy facet, który się nią zainteresował. Przypadkowe jest życie kury domowej, rozpoczęte nieplanowaną ciążą. Willa jest nie tylko bierna, ale miła (dzieci mówią: "za miła"). Zgadza się na wszystko, nie ujawnia ze złością, nie potrafi odmawiać, o nic nie prosi, a jeśli już to zaraz za to przeprasza. Nie reaguje nawet w momentach, w których ktoś inny zacząłby krzyczeć. Co wcale nie znaczy, że wszystko jej obojętne.

„Taniec zegara” to historia budowana taktownie, subtelnościami i bez pośpiechu. Autorka oszczędza słowa, nie narzuca się. Czasem coś sugeruje, częściej jednak wierzy w empatię czytelnika, który samodzielnie spróbuje rozwikłać motywacje bohaterki – niepewnej, dryfującej, niewidzialnej. Być może ten czytelnik znajdzie w niej kawałek siebie. Ja znalazłam. W niej i w jej cichym przebudzeniu. To powieść łagodnie emancypacyjna, której finał – prosty i mocny – ma zdolność wyzwalania.

http://www.zmoichust.pl/problem-z-biernoscia-o-ksiazce-taniec-zegara-anne-tyler/

Willa jest bierna i to bierność determinuje jej życie. Czyni je nie tylko przewidywalnym, ale też w jakiś sposób przypadkowym. Przypadkowy jest mąż, bo to pierwszy facet, który się nią zainteresował. Przypadkowe jest życie kury domowej, rozpoczęte nieplanowaną ciążą. Willa jest nie tylko bierna, ale miła (dzieci mówią: "za miła"). Zgadza się na wszystko, nie ujawnia ze...