Wzorowa!

Wzorowa!

Do pewnego momentu ciekawa opowieść o mierzeniu się z trudami, z własną psychiką, ze sprzętem i nieprzewidywalnością natury Syberii. Nieco razi wypełniająca gdzieniegdzie rusofilia. Ale i tak nieźle się czyta.

Do pewnego momentu ciekawa opowieść o mierzeniu się z trudami, z własną psychiką, ze sprzętem i nieprzewidywalnością natury Syberii. Nieco razi wypełniająca gdzieniegdzie rusofilia. Ale i tak nieźle się czyta.

Czy możliwe jest pokonanie autem Syberii i dotarcie do Nowego Jorku???Okazuje się, że tak i dokonał tego Romuald Koperski bez pomocy słynnego biura podróży "ZESŁANIE-BILET W JEDNĄ STRONĘ"
"Pojedynek z.... to ciekawa pełna przygód relacja z podróży po dziewiczych enigmatycznych zakątkach Syberii które mimo swojego ogromu bezdroży pokazują swoje ukryte piękno w przyrodzie, krajobrazie czy też w ludziach różnych nacji którzy tam zamieszkują. Ludziach dla których bezinteresowna pomoc to CHLEB POWSZEDNI...Smaczkowi książce dodają jeszcze fotografie które uzupełniają ciekawą treść.

Czy możliwe jest pokonanie autem Syberii i dotarcie do Nowego Jorku???Okazuje się, że tak i dokonał tego Romuald Koperski bez pomocy słynnego biura podróży "ZESŁANIE-BILET W JEDNĄ STRONĘ"
"Pojedynek z.... to ciekawa pełna przygód relacja z podróży po dziewiczych enigmatycznych zakątkach Syberii które mimo swojego ogromu bezdroży pokazują swoje ukryte piękno w przyrodzie,...

Uwielbiam Koperskiego. Wielka strata, że już Go nie ma.

Uwielbiam Koperskiego. Wielka strata, że już Go nie ma.

Tematem tej książki jest podróż z Europy, przez Syberię, prosto do Ameryki. Napisana została w taki sposób, że nudy tu nie zaznałam. Spotkani ludzie, ich tradycje, syberyjskie krajobrazy, niekiedy przeciwności losu, ale i też szczęście – to wszystko połączone w jedną całość, tworzy całkiem ciekawą opowieść o przygodzie naszego podróżnika. Po przeżyciu tego wszystkiego, bohaterowi trudno jest się dostosować do życia w "nowoczesnym" świecie. Żal opuścić tak miłych ludzi i wrócić do smutnej rzeczywistości, w której liczy się tylko pieniądz.

Tematem tej książki jest podróż z Europy, przez Syberię, prosto do Ameryki. Napisana została w taki sposób, że nudy tu nie zaznałam. Spotkani ludzie, ich tradycje, syberyjskie krajobrazy, niekiedy przeciwności losu, ale i też szczęście – to wszystko połączone w jedną całość, tworzy całkiem ciekawą opowieść o przygodzie naszego podróżnika. Po przeżyciu tego wszystkiego,...

Kolejny podróżnik, który odczarowuje medialny wizerunek Rosjii, a może raczej Rosjan, co uważam za bardzo cenne. Nie sądzę, żeby wpłynęło to na zmianę postrzegania Rosjan jako ludzi, bo jednak stereotypy u większości Polaków są nie do wyplenienia. Ogólnie bardzo przyjemna lektura, miejscami nieco buńczuczna i zawadiacka. Pan Koperski lubi trochę ''przycwaniaczyć'', ale nie rzutuje to negatywnie na całość.
Lektura ''Pojedynku z Syberią'' otworzyła moją ciekawość na dwie kolejne części Tryptyku Syberyjskiego.

Kolejny podróżnik, który odczarowuje medialny wizerunek Rosjii, a może raczej Rosjan, co uważam za bardzo cenne. Nie sądzę, żeby wpłynęło to na zmianę postrzegania Rosjan jako ludzi, bo jednak stereotypy u większości Polaków są nie do wyplenienia. Ogólnie bardzo przyjemna lektura, miejscami nieco buńczuczna i zawadiacka. Pan Koperski lubi trochę ''przycwaniaczyć'', ale nie...

O ile aspekt podróżniczy da się jeszcze jakoś przełknąć, o tyle gdy autor wchodzi w swoje chłopskorozumowe wywody, w których sprawia wrażenie człowieka, który zjadł wszystkie rozumy, to absolutnie nie da się tego zdzierżyć. Nazywanie Szwajcarów głupkami dlatego, że są narodem, który nie mówi jednym językiem. Przedstawianie Rosjan jako idealnych, bezinteresownych ludzi (to nic, że z każdym spotkanym wypił przynajmniej po butelce wódki - najwyraźniej alkoholizm nie jest takim problemem jak naród bez wspólnego języka),a następnie płacz, że w USA nikt mu nie dał jedzenia za darmo.
Być może w latach 90' takie farmazony mogły przejść i dobrze się czytać, ale w erze powszechnego weryfikowania faktów nie da się polecić tej pozycji z czystym sumieniem.

O ile aspekt podróżniczy da się jeszcze jakoś przełknąć, o tyle gdy autor wchodzi w swoje chłopskorozumowe wywody, w których sprawia wrażenie człowieka, który zjadł wszystkie rozumy, to absolutnie nie da się tego zdzierżyć. Nazywanie Szwajcarów głupkami dlatego, że są narodem, który nie mówi jednym językiem. Przedstawianie Rosjan jako idealnych, bezinteresownych ludzi (to...

Solidna wyprawa. Autor do "miękkich" nie należy.
Z jednej strony obraz dalekiej Rosji i walki z naturą, który wciąga, a z drugiej sporo detali dotyczących wyprawy i rozciąganie tekstu popijawami z miejscowymi. Książka nierówna.
Jeżeli ktoś się wybiera za Ural to zdecydowanie polecam. Jeżeli nie to dobrze się czyta, ale bez zachwytu.

Solidna wyprawa. Autor do "miękkich" nie należy.
Z jednej strony obraz dalekiej Rosji i walki z naturą, który wciąga, a z drugiej sporo detali dotyczących wyprawy i rozciąganie tekstu popijawami z miejscowymi. Książka nierówna.
Jeżeli ktoś się wybiera za Ural to zdecydowanie polecam. Jeżeli nie to dobrze się czyta, ale bez zachwytu.

Przyjemna lektura na wakacje. Zaskakujący obraz Rosji, szczególnie tej za Uralem. Ciekawe przygody, sprawnie napisane. Czyta się jednym tchem. Na minus to zbyt mała wnikliwość w poznawanie kraju zbyt dużo poświęcone sprawom czysto technicznym.

Przyjemna lektura na wakacje. Zaskakujący obraz Rosji, szczególnie tej za Uralem. Ciekawe przygody, sprawnie napisane. Czyta się jednym tchem. Na minus to zbyt mała wnikliwość w poznawanie kraju zbyt dużo poświęcone sprawom czysto technicznym.

Byłam na Syberii, jechalam samochodem, spędziłam tam około dwóch tygodni i wiem, że to bardzo niewiele. Ale wystarczyło abym nabrała do tej krainy wielkiego respektu. W mim odczuciu rację miał ten, kto opisał Rosję jako stan umysłu, zwłaszcza w odniesieniu do części azjatyckiej. Dlatego też od początku lektury "Pojedynku z Syberią" zadawałam sobie pytanie: Po co to wszystko? Po co pchać kamienie pod górę albo wybierać się z motyką na księżyc? Moim zdaniem to nieuzasadnione narażanie innych ludzi i mnożenie kosztów poniesionych przez nich dla własnego widzimisię. A także brak szacunku dla wiedzy i doświadczenia. Autor niczego by nie dokonał w pojedynkę, a pchał się w niedorzeczne sytuację, ryzykując często życie aby potem z nonszalancją i niefrasobliwoscia korzystać z pomocy innych. Tak naprawdę mając w nosie koszty tych ludzich odruchow. Oby tylko do przodu, bliżej celu bo w przeciwnym razie będzie wielki wstyd. A tych, którzy nie byli mu aż tak przychylni i nie szafowali swą "bezinteresowna" pomocą, obdarzał niezbyt pochlebnym określeniem. A może to właśnie ci ludzie wykazywali się większym od niego rozumem?

Raziły mnie też niektóre skrajne opinie i poglądy Romana Koperskiego. Nie będę ich wyliczała, gdyż nie to ma na celu moja opinie, wspomnialam o nich, gdyż powodowały one, iż traciłam zaufanie do do jego relacji i opisów a nawet zaczęłam odczuwać pewien niesmak. Jednak doczytałam do końca książkę, oczywiście powodowana ciekawością ale interesowały mnie nie poczynania autora, a zastana przez niego rzeczywistość, ludzie których napotykał, sytuację na które nachodził. I obierając to z retoryki piszącego (na ile potrafiłam to zrobić) a dokładając własne doświadczenia i wiedzę, tworzyłam sobie z tego własny obraz.

Byłam na Syberii, jechalam samochodem, spędziłam tam około dwóch tygodni i wiem, że to bardzo niewiele. Ale wystarczyło abym nabrała do tej krainy wielkiego respektu. W mim odczuciu rację miał ten, kto opisał Rosję jako stan umysłu, zwłaszcza w odniesieniu do części azjatyckiej. Dlatego też od początku lektury "Pojedynku z Syberią" zadawałam sobie pytanie: Po co to...