pierwszy tom cyklu byl oczywiscie najlepszy ale milo bylo wrocic znow na bezkresna Syberia z Panem Koperskim.

pierwszy tom cyklu byl oczywiscie najlepszy ale milo bylo wrocic znow na bezkresna Syberia z Panem Koperskim.

Bardzo dobrze napisana zimowa opowieść o Syberii, którą czyta się jednym tchem. Koperski to potrafił. Sporo wtrętów i uproszczeń na temat Rosjan, a wlaściwie Sybiraków i przeciwstawienie ich amerkańskiej komercji. Dziś Koperski z pewnościa nazywany byłby ''ruską onucą''. Może i lepiej, że zostało mu to zaoszczędzone. Nawet mi się na to ze smutkiem patrzy.

Bardzo dobrze napisana zimowa opowieść o Syberii, którą czyta się jednym tchem. Koperski to potrafił. Sporo wtrętów i uproszczeń na temat Rosjan, a wlaściwie Sybiraków i przeciwstawienie ich amerkańskiej komercji. Dziś Koperski z pewnościa nazywany byłby ''ruską onucą''. Może i lepiej, że zostało mu to zaoszczędzone. Nawet mi się na to ze smutkiem patrzy.

Opis fascynującej przygody, gdzie liczy się nie tylko wytrwałość, siła i przygotowanie, ale też (a może przede wszystkim) szczęście.
Negatywnie ocenić można jednak samo wydanie - czytałam wydanie III, w którym nadal królowały literówki, powtórzenia i inne błędy redakcyjne.

Opis fascynującej przygody, gdzie liczy się nie tylko wytrwałość, siła i przygotowanie, ale też (a może przede wszystkim) szczęście.
Negatywnie ocenić można jednak samo wydanie - czytałam wydanie III, w którym nadal królowały literówki, powtórzenia i inne błędy redakcyjne.

Książkę polecam każdemu, kogo Syberia interesuje i chce na parę dni zanurzyć się w jej klimacie. Niestety, tak jak w ,,Syberii na gapę" uważam, że nie sposób opisać tylu tysięcy przebytych km na trochę ponad trzystu stronach. Pan Koperski pisze ciekawie i z pasją, ale ,,po łebkach". Cierpią na tym opisy mieszkańców, ich kultury/ zwyczajów. Bardziej liczy się pchanie auta/relacji do przodu.
Mimo to czyta się przyjemnie i z podziwem dla ludzkich możliwości.

Książkę polecam każdemu, kogo Syberia interesuje i chce na parę dni zanurzyć się w jej klimacie. Niestety, tak jak w ,,Syberii na gapę" uważam, że nie sposób opisać tylu tysięcy przebytych km na trochę ponad trzystu stronach. Pan Koperski pisze ciekawie i z pasją, ale ,,po łebkach". Cierpią na tym opisy mieszkańców, ich kultury/ zwyczajów. Bardziej liczy się pchanie...

Wciągający reportaż. Zwłaszcza dla tych, którzy lubią czytać książki z mapą.
Niezwykłe przygody, walka z ogromnym mrozem i samym sobą. I portrety ludzi zamieszkujących tę dziką ale jakże pięknie opisaną krainę.

Wciągający reportaż. Zwłaszcza dla tych, którzy lubią czytać książki z mapą.
Niezwykłe przygody, walka z ogromnym mrozem i samym sobą. I portrety ludzi zamieszkujących tę dziką ale jakże pięknie opisaną krainę.

Książka mnie rozczarowała. Napisana jakby od niechcenia. Niestety ale nie zachwyca.

Książka mnie rozczarowała. Napisana jakby od niechcenia. Niestety ale nie zachwyca.

Jestem przekonany, że sama wyprawa była czymś nie zwykłam, ale niestety opisana jest w sposób mało ciekawy. Zaskakuje tu brak ciekawości autora życiem i historią ludzi i miejsc które odwiedza.. Wydaje mi się, że wzbogaciło by to monotonię niektórych rozdziałów. Szkoda. Zgadzam się również z wcześniejszym komentarzem dotyczącym całkowicie niepotrzebnych wstawek światopoglądowych autora.

Jestem przekonany, że sama wyprawa była czymś nie zwykłam, ale niestety opisana jest w sposób mało ciekawy. Zaskakuje tu brak ciekawości autora życiem i historią ludzi i miejsc które odwiedza.. Wydaje mi się, że wzbogaciło by to monotonię niektórych rozdziałów. Szkoda. Zgadzam się również z wcześniejszym komentarzem dotyczącym całkowicie niepotrzebnych wstawek...

„Syberia. Zimowa Odyseja” to wyśmienita literatura podróżnicza. Romuald Koperski odbył podróż jednym samochodem ciężarowym bez wsparcia z zewnątrz przez całą Eurazję, od przylądka Roca w Portugalii do Czukotki w Rosji. Dokonał tego zimą wraz z dwoma przyjaciółmi globtroterami. Wyczynu tego nikt przed nimi nie dokonał. Rosyjscy kierowcy zaprawieni w zimowym transporcie na dalekiej północy Syberii byli pełni podziwu dla ich przedsięwzięcia.
Książka ta nie była suchym sprawozdaniem z wyprawy. Pan Romuald z lekkością pióra i sympatycznym poczuciem humoru opisuje realia podróży zimą, życia na Syberii, spotykanych ludzi. Pięknie opisuje zimową scenerię syberyjskich przestrzeni i przeżyć w ekstremalnych warunkach. Kontakt z dziką przyrodą z dala od cywilizacji mocno weryfikuje rzeczywiste potrzeby człowieka i jego spojrzenie na wiele „istotnych” spraw, z którymi zmagają się ludzie w świecie. Autor często dzieli się swoimi przemyśleniami, jakie nachodzą chyba każdego człowieka w takich warunkach. Ileż to wódki musieli po drodze wypić z autochtonami za zdrowie, za przyjaźń polsko-rosyjską i szczęśliwy powrót. Koperski często podkreślał, że w warunkach syberyjskich wszelkie animozje narodowościowe, ksenofobia itp. wydają się po prostu śmieszne, głupie i dziecinne.

„Syberia. Zimowa Odyseja” to wyśmienita literatura podróżnicza. Romuald Koperski odbył podróż jednym samochodem ciężarowym bez wsparcia z zewnątrz przez całą Eurazję, od przylądka Roca w Portugalii do Czukotki w Rosji. Dokonał tego zimą wraz z dwoma przyjaciółmi globtroterami. Wyczynu tego nikt przed nimi nie dokonał. Rosyjscy kierowcy zaprawieni w zimowym transporcie na...

Słyszałam kiedyś, że książka podróżnicza bez dialogów byłaby po prostu nudna. Otóż "Syberia" jest dowodem na to, że może być inaczej. Super pamiętnik autora. Czułam czasami zimno w moim własnym pokoju czytając kolejne rozdziały tej mroźnej historii.

Słyszałam kiedyś, że książka podróżnicza bez dialogów byłaby po prostu nudna. Otóż "Syberia" jest dowodem na to, że może być inaczej. Super pamiętnik autora. Czułam czasami zimno w moim własnym pokoju czytając kolejne rozdziały tej mroźnej historii.

Bardzo ciekawa przygoda. Wbrew pozorom polsko rosyjska przyjaźń istnieje, na przekór polityce. Na Syberii pieniądze są bezwartościowe. Po lekturze zadaje sobie pytanie. Łatwiej przejechać przez Syberię zimą czy latem? Odpowiedz wydaj się prosta, ale nie jest oczywista.

Kilka słów z książki:
"I będę w to wierzyć nawet wtedy, jeśli ten kraj spotka 10 nowych nieszczęść, bo tylko tu, na Syberii, Boga tego czułem".
"Pomyślałem wówczas, że największym bogactwem Syberii wcale nie są diamenty i złoto. Tym bogactwem są zamieszkujący ja ludzie-zwykli ludzie".

Bardzo ciekawa przygoda. Wbrew pozorom polsko rosyjska przyjaźń istnieje, na przekór polityce. Na Syberii pieniądze są bezwartościowe. Po lekturze zadaje sobie pytanie. Łatwiej przejechać przez Syberię zimą czy latem? Odpowiedz wydaj się prosta, ale nie jest oczywista.

Kilka słów z książki:
"I będę w to wierzyć nawet wtedy, jeśli ten kraj spotka 10 nowych nieszczęść, bo...