Pojedynek z Syberią

Najlepsza książka jaką czytałam z pośród wszystkich. Niesamowite przygody. Sam pomysł przejechania Syberii, nieznanego dotąd terenu, przez nikogo nieodkrytego wydawał się szalony, wręcz niemożliwy. A jednak. Byłam zaskoczona jakich ludzi spotkał "pan Koperski". Niewyobrażalne, że mając tak mało coś można komuś jeszcze dać. Rosjanie, Sybiracy i pozostali ludzie różnej nacji jak opisuje autor są zupełnie inni, lepsi niż nam się może wydawać.
Oprócz opisu są tu różne fotografie. To piękny kraj, niezwykli ludzie, piękne krajobrazy.

"Jak przyjemnie mi się zrobiło na duszy. Więc tu był człowiek? Teraz dopiero rozumiałem sens słów - człowiek jest zwierzęciem stadnym."

"Wyścig że śmiercią zaczyna się już w dniu narodzin. Niektórzy przegrywają w nim już po kilku minutach, inni po dziesiątkach lat. Można odpaść z tego wyścigu w drodze do pracy, w domu, niekiedy w czasie na przykład ekspedycji. Śmierć to taka rzecz, że może przytrafić zawsze i każdemu. Ale w większości ludzie tego nie pojmują i urządzają się na tym świcie tak, jakby mogli żyć wiecznie. Do tego każdy jest nieszczęśliwy, bo wszyscy mają za mało. "

"Bardzo trudno było na początku zaaklimatyzować się w tym kraju, jednak o wiele trudniej było ponownie wrócić do świata bogatej cywilizacji, do świata, gdzie wartość człowieka była szacowana zasobem jego portfela."

"...dla przeciętnego człowieka nie będzie sensacją wiadomość, że komuś się dobrze wiedzie i żyje w pełni szczęścia. Sensacją natomiast będzie czyjeś nieszczęście, bieda, nędza. Wtedy siedzący w wygodnych fotelach poczują się lepsi od tych, których dotknęło nieszczęście i na tym to wszystko polega. Nikt tak naprawdę się tym nie wzrusza, nie biegnie, by przelać jakaś kwotę pieniężną na konto przez jakieś towarzystwo charytatywne [...] jedno co ewentualnie uczyni w tej sprawie, to odda Czerwonemu krzyżowi nienoszone koszule, które od lat zalegają w szafie i już ma czystą szafę i czyste sumienie... "

Najlepsza książka jaką czytałam z pośród wszystkich. Niesamowite przygody. Sam pomysł przejechania Syberii, nieznanego dotąd terenu, przez nikogo nieodkrytego wydawał się szalony, wręcz niemożliwy. A jednak. Byłam zaskoczona jakich ludzi spotkał "pan Koperski". Niewyobrażalne, że mając tak mało coś można komuś jeszcze dać. Rosjanie, Sybiracy i pozostali ludzie różnej nacji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słuchając audiobooka(wybornie czytany)wraz z autorem podróżując przez Syberię biernie przeżywałam fantastyczne przygody. Może będę kontynuować,wszak to tom pierwszy. Tak czy siak bardzo polecam stacjonarnym miłośnikom-podróżnikom. Dziś to jedyna możliwość!

Słuchając audiobooka(wybornie czytany)wraz z autorem podróżując przez Syberię biernie przeżywałam fantastyczne przygody. Może będę kontynuować,wszak to tom pierwszy. Tak czy siak bardzo polecam stacjonarnym miłośnikom-podróżnikom. Dziś to jedyna możliwość!

Pokaż mimo to

117/150/2020
Wyzwanie LC sierpień 2020
To jest książka. To się czyta. Autor przejechał całą prawie Europę i Azję plus kawał USA (z Zurichu przez Helsinki, Moskwę, Per, Krasnojarsk, Jakuck i Anadyr do Kanady, potem w poprzek kontynentu z San Francisco do Nowego Jorku) latem 1994 r. W czasach w zasadzie przedkomórkowych (chociaż na Syberii i tak wiele pożytku by z nich nie było). Wożąc ze sobą wszystko: wodę, jedzenie, paliwo, przemierzając tysiące kilometrów i z rzadka mając okazje zajechać do miasta. Trochę częściej natrafiał na wioski zamieszkane przez myśliwych (bez polowania sobie nie pojesz). Prawie wszędzie na rozruch do śniadanka pół szklanki wódeczki. W zasadzie wszędzie każda pomoc, posiłek, nocleg za darmo, w myśl zasady: dziś ja tobie, jutro ty mnie. Na początku wyprawy autor wspomina, że rozdawał po wsiach prezenty: wódkę, papierosy i słodycze. Potem już nie ma o tym mowy, ciekawe, czy mu się skończyły?
Błoto, komary, upał, bagna, kamienie. Świetnie się czyta, ale kto ma odwagę się tak wypuścić? Nawet teraz po 25 latach?
Opowieść jest miejscami bardzo refleksyjna. O wyższości być nad mieć. O przewadze natury nad człowiekiem i jego wynalazkami. O pięknych ludziach i pięknych krajobrazach. O bezlitosnych bezkresnych stepach i pustyniach oraz o jeszcze gorszym klimacie. O harcie ducha i dobroci wielu ludzi. I, dla mnie najbardziej przejmujące, te pożegnania z ludźmi, z którymi autor się zaprzyjaźnił albo blisko zakolegował: żegna się wiedząc, że już ich nie zobaczy.
Z opowieści miejscowych wynika, że gdyby nie łagry Stalina, Syberia byłaby znacznie mniej zaludniona. Prawie wszyscy mają za sobą więzienne doświadczenia. Włos się jeży przy czytaniu ich historii.
Poza tekstem są też fotografie. I to kolorowe! Mogłabym dać minus za literówki, przecinki w złych miejscach i sporadyczną nieporadność językową, ale nie dam. Redaktor się nie popisał, autor dał z siebie wszystko.
„Gdy Sybirak mówi niedaleko, to może być pięćset lub tysiąc pięćset kilometrów.”
„Na Syberii każda pora roku jest nieodpowiednia do jazdy. Latem topią się ludzie w bagnach lub kończą w przepaściach, a zimą, jeden po drugim, zamarzają. A jak nie zamarznie, to go wilki zjedzą.”
Dobrze wiedzieć, że są inne książki tego autora i podróżnika. Podróżnika pełną gębą, na całego, nie lalusia z samolotu i hotelu all-inclusive.

117/150/2020
Wyzwanie LC sierpień 2020
To jest książka. To się czyta. Autor przejechał całą prawie Europę i Azję plus kawał USA (z Zurichu przez Helsinki, Moskwę, Per, Krasnojarsk, Jakuck i Anadyr do Kanady, potem w poprzek kontynentu z San Francisco do Nowego Jorku) latem 1994 r. W czasach w zasadzie przedkomórkowych (chociaż na Syberii i tak wiele pożytku by z nich nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zapis fascynującej wyprawy Romualda Koperskiego, który w połowie lat 90 - w większości drogą lądową - przemierzył odcinek z Zurychu do Nowego Jorku. Syberyjską część ekspedycji i liczne przygody, których autor doświadczył za kierownicą swojego Land Rovera czyta się jednym tchem.

Oczywiście, oceniając "Pojedynek z Syberią" nie należy zapominać o kontrowersjach wokół tej książki. Wygumkowanie z kolejnego wydania towarzyszących Koperskiemu studentów czy momentami mocno naiwne antykapitalistyczne i antymedyczne tyrady autora to spore minusy, które jednak, w mojej ocenie, nie uprawniają do całkowitego przekreślenia tej fascynującej książki.

Śp. Koperski reprezentuje "pozytywny" nurt podróżnictwa. Autor nie jedzie w tajgę, aby, jak np. Jacek Hugo-Bader epatować turpizmem skrajnej biedy czy w jakikolwiek sposób wywyższać się ponad tubylców. A że w swojej fascynacji ludami Syberii wpada czasem w skrajności... Cóż, warto przeczytać i samemu wyrobić sobie osąd.

Zapis fascynującej wyprawy Romualda Koperskiego, który w połowie lat 90 - w większości drogą lądową - przemierzył odcinek z Zurychu do Nowego Jorku. Syberyjską część ekspedycji i liczne przygody, których autor doświadczył za kierownicą swojego Land Rovera czyta się jednym tchem.

Oczywiście, oceniając "Pojedynek z Syberią" nie należy zapominać o kontrowersjach wokół tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiękny reportaż z wyprawy przez dziką Syberię w 1994 r. krótko po upadku komunizmu w Rosji. Bardzo ciepło autor wypowiada się o mieszkańcach tej nieprzyjaznej ludziom krainy. Są przyjaźni, gościnni, gotowi nieść pomoc w trudnych warunkach, w jakich żyją. Pomagają sobie (i podróżnikowi Koperskiemu) wzajemnie. Polityczne bariery pomiędzy naszymi krajami, zupełnie nie dotyczą relacji z rdzennymi ludami Dalekiego Wschodu oraz Rosjanami, zwłaszcza z tego rejonu imperium. Polecam każdemu, w szczególności czytelnikom nielubiącym literatury podróżniczej (ja do takich się zaliczam, a mimo to jestem zafascynowana tą książką).

Przepiękny reportaż z wyprawy przez dziką Syberię w 1994 r. krótko po upadku komunizmu w Rosji. Bardzo ciepło autor wypowiada się o mieszkańcach tej nieprzyjaznej ludziom krainy. Są przyjaźni, gościnni, gotowi nieść pomoc w trudnych warunkach, w jakich żyją. Pomagają sobie (i podróżnikowi Koperskiemu) wzajemnie. Polityczne bariery pomiędzy naszymi krajami, zupełnie nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobry wybór jako "umilacz" czasu (czy pochłaniacz, złodziej nawet), a w dodatku jakże miła perspektywa poszerzania wiedzy - w końcu to proza reportażowa.

Interesują mnie "ziemie zimne", Skandynawia, Syberia, wszelkie tundry i tajgi, zatem lektura od samego początku miała u mnie tzw. fory. Starałam się jednak o zachowanie obiektywizmu i muszę stwierdzić, że jest to reportaż raczej "niższych lotów", nie można oczekiwać w "Pojedynku z Syberią" kunsztu, warsztatu godnego, np. Kapuścińskiego. Pomimo tego, czytanie nie przyprawia o zgrzytanie zębów, czy inny dyskomfort spowodowany kiepskim tokiem narracyjnym, czy fabularnym. Wręcz przeciwnie - Koperskiego czyta się lekko i przyjemnie, a poznając wraz z nim syberyjskie kultury i tamtejszych ludzi, ma się chęć przebywać i poznać je, ich osobiście, fizycznie.
Rzeczywiście aspekt humorystyczny jest tu bardzo intensywny, przewija się niemal w każdym rozdziale sprawiając, że kąciki ust unoszą się mimowolnie.

Jak najbardziej polecam, dla mnie "Pojedynek z Syberią" był jak przypadkowo wybrany serial, o którym finalnie powiedziałabym: "całkiem niezły!" :)

Bardzo dobry wybór jako "umilacz" czasu (czy pochłaniacz, złodziej nawet), a w dodatku jakże miła perspektywa poszerzania wiedzy - w końcu to proza reportażowa.

Interesują mnie "ziemie zimne", Skandynawia, Syberia, wszelkie tundry i tajgi, zatem lektura od samego początku miała u mnie tzw. fory. Starałam się jednak o zachowanie obiektywizmu i muszę stwierdzić, że jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka, prawdziwa historia i niezwykle świetnie przekazana na papierze

Bardzo dobra książka, prawdziwa historia i niezwykle świetnie przekazana na papierze

Pokaż mimo to

mocna, przeciekwa , napisana konkretnie z szacunkiem do okolicznosci .

mocna, przeciekwa , napisana konkretnie z szacunkiem do okolicznosci .

Pokaż mimo to

Przekomarzał się z Jakutem, pił z celnikami na kazachskiej granicy, posilał się słuchając historii budowniczego Kanału Białomorskiego. Uczestniczył w święcie w Askiz, podziwiał niekonwencjonalny urok Jeziora Bajkał i ucztował z mafiosami. Na lądzie, ale i wodzie, szczęśliwie, chociaż w towarzystwie trudności, które potrafiły dawać się we znaki. Podziwiając nietknięte ludzką ręką cuda przyrody czy doświadczając gościnności osób, które wcale go nie znały. Jako Polak, turysta… czy znajomy samego Jelcyna. Brzmi interesująco? W czasie tej podróży wydarzyło się naprawdę wiele. Autor książki zabiera czytelnika do swojego land rovera i oferuje bezpieczną, a zarazem pełną czyhających za rogiem niebezpieczeństw przejażdżkę, podczas której niepewność chwili wiąże się z pewnością bezpieczeństwa. Wszak dzięki literaturze tego gatunku można zwiedzać wyobraźnią siedząc w ciepłym domu i czerpiąc korzyści z opisywanych wrażeń, pod warunkiem, że są one interesujące i przekazywane z zaangażowaniem oraz pasją. W tym wypadku właśnie tak jest. „Pojedynek z Syberią” to relacja, która pokazuje odbytą krok po kroku podróż w nieznane...

Przekomarzał się z Jakutem, pił z celnikami na kazachskiej granicy, posilał się słuchając historii budowniczego Kanału Białomorskiego. Uczestniczył w święcie w Askiz, podziwiał niekonwencjonalny urok Jeziora Bajkał i ucztował z mafiosami. Na lądzie, ale i wodzie, szczęśliwie, chociaż w towarzystwie trudności, które potrafiły dawać się we znaki. Podziwiając nietknięte ludzką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna

Świetna

Pokaż mimo to