Zbiór zawiera dziesięć OPOWIADAŃ - specjalnie zaznaczyłam to słowo, bo część wypowiedzi na temat tej książki sugeruje literaturę faktu. Owszem, mamy tu elementu autobiograficzne i autotematyczne, ale to nie wspomnienia lecz literacka fikcja.

Mimo iż jest to debiutancka książka Pilcha, dużo w niej "pilchowatości", którą znamy z późniejszych tytułów.
Przede wszystkim język - niezwykle oryginalny, plastyczny, bogaty, barwny, momentami wręcz barokowy, po prostu urzekający. Nie ma w nim sztuczności, wszystko zdaje się układać w naturalny sposób w wielokrotnie złożone zdania (nieraz obejmujące niemal całą stronę), zaskakujące porównania, personifikacje, oczarowujące albo groteskowe opisy postaci i sytuacji.
Groteska odgrywa tu dużą rolę, podobnie jak ironia i przesadnia. Jest też czarny humor, który świetnie współgra z lirycznością.

Na kartach tego zbioru królują dziwaczne, oryginalne postacie. Mamy tu znanych także z późniejszych utworów mieszkańców Wisły, m.in. naczelnika poczty, dziadka Pustówkę.
Nawet z pozoru zwyczajne osoby Pilch potrafi opisać brawurowo i interesująco. Pod jego piórem ciekawi stają się nawet nudziarze, komunistyczni urzędnicy i grafomani.

Ważną rolę w opowiadaniach na pewno odgrywają elementy autotematyczne, więc nic dziwnego, że bohaterami często stają się początkujący literaci, niespełnieni pisarze, szykujący się do debiutu poeci.
Mamy tu dużo odniesień do literatury - ciekawe jest śledzenie tych kontekstów i poglądów narratora na temat różnych twórców i ich dzieł.
Nie mniej intrygujące są odniesienia do historii, zwłaszcza tej najnowszej, dwudziestowiecznej. Pilch jawi się tu jako baczny obserwator rodzimej rzeczywistości, szczególnie peerelu, czasem odgrywając rolę prześmiewcy, innym razem - poważnego historiozofa.

W zbiorze, jak to w zbiorze, są opowiadania lepsze i słabsze. Całość jednak w moich oczach zasługuje na podziw i uznanie.
Była to lektura oczarowująca, ale i pełna inteligentnego humoru, zapowiadająca późniejsze, jeszcze lepsze opowiadania, powieści i felietony Pilcha.

Zbiór zawiera dziesięć OPOWIADAŃ - specjalnie zaznaczyłam to słowo, bo część wypowiedzi na temat tej książki sugeruje literaturę faktu. Owszem, mamy tu elementu autobiograficzne i autotematyczne, ale to nie wspomnienia lecz literacka fikcja.

Mimo iż jest to debiutancka książka Pilcha, dużo w niej "pilchowatości", którą znamy z późniejszych tytułów.
Przede wszystkim język...