To naprawdę trudny orzech do zgryzienia, kiedy autorka, którą się na swój sposób bardzo ceni, docenia jej twórczość i gdzieś w środku czujesz tą swojego rodzaju pewność, że przy jej powieściach spędzisz dobry czas, nagle podejmuje się napisania historii kompletnie nie w jej stylu. Historii, która pod wieloma względami jest kompletnym przeciwieństwem tego za co ją wybrałeś... "Lockhart" jest właśnie taką książką. Przecierałam oczy ze zdumienia, że to właśnie wyszło spod rąk Alex Murphy. Bohaterowie kompletnie nie w moim guście czytelniczym. Cerise jestna swój sposób unikatowa i w 100% spełnia się w roli wykreowanej przez Murphy. Tobias to dupek - o czym autorka ostrzegała już na początku książki, więc wszystko gra. Tyle, że nie jest to historia o miłości. Poznajemy ludzi, którzy są bardzo frywolni seksualnie, którzy nie mają wyznacznika moralnego, gdzie zaciera się granica miedzy tym co właściwe a tym co nie. To nie są klimaty jakie lubię i wiele rzeczy mi się nie podobało, ale gdzieś w środku wierzę, że Alex ma jakiś plan na to wszystko co tutaj zostało napisane, że kolejne tomy przyniosą coś więcej, dlatego czytałam do końća pomimo niechęci. Mam nadzieję, że te "podstawy" które zostały tutaj zbudowane przyniosą dalej historię której nie zapomnę, ale o tym przekonam się po skończeniu całej trylogii. Czy polecam? Cóż... jeżeli nie przeszkadza komuś duża dawka scen erotycznych i nie przeszkadza mu męski bohater w roli ekstramalnego buca, to śmiało czytajcie, ale ja bym się dwa razy zastanowiła czy jednak poświęcić jej czas.

To naprawdę trudny orzech do zgryzienia, kiedy autorka, którą się na swój sposób bardzo ceni, docenia jej twórczość i gdzieś w środku czujesz tą swojego rodzaju pewność, że przy jej powieściach spędzisz dobry czas, nagle podejmuje się napisania historii kompletnie nie w jej stylu. Historii, która pod wieloma względami jest kompletnym przeciwieństwem tego za co ją...