Są książki, które na celu mają nas wystraszyć, przyprawić o gęsią skórkę, wzruszyć, rozbawić czy zmotywować. Nastawione są na konkretne reakcje czytelnika i sięgając po nie wiemy, czego możemy się spodziewać. Biorąc do ręki książkę „Szukając przystani” byłam nastawiona na lekką lekturę, która pokazuje życiowe perypetie kobiety wkraczającej w nowy etap w życiu – emeryturę. Jednak to, co zafundowała mi ta książka przeszło moje najśmielsze oczekiwania, emocjonalny roller couster to najodpowiedniejsze określenie. Śmiałam się razem z bohaterką, a za chwilę gula rosła mi w gardle i musiałam na chwile odetchnąć. Książka wręcz bombarduje emocjami, zdarzeniami a człowiek przepada w niej coraz bardziej i bardziej. Sama końcówka wywołała u mnie ucisk w żołądku, chciałam krzyczeć: Jak to?? Ja muszę wiedzieć, co się stało, co dalej? Na szczęście w styczniu kolejna część cyklu „Rodzinne roszady”. Przebieram nogami z niecierpliwością i polecam z całego rozemocjonowanego serca. Szczególnie ten świąteczny czas jest idealny do uwolnienia emocji i przepadnięcia w świetnej lekturze.

Są książki, które na celu mają nas wystraszyć, przyprawić o gęsią skórkę, wzruszyć, rozbawić czy zmotywować. Nastawione są na konkretne reakcje czytelnika i sięgając po nie wiemy, czego możemy się spodziewać. Biorąc do ręki książkę „Szukając przystani” byłam nastawiona na lekką lekturę, która pokazuje życiowe perypetie kobiety wkraczającej w nowy etap w życiu – emeryturę....