Lubimy czytać książki o Toli, bo przedstawiają zwykłe, radosne życie, może trochę sielankowe. Ale to właśnie taka zwyczajna codzienność może być ciekawa. W części o jesieni mamy narodziny kuzyna, spacery w jesiennym parku i zabawę w kałuży, obserwowanie ptaków w karmniku i pieczenie pierników. Przyjemnie się tę książkę czytało i pozostawiła w sercu dużo ciepła.

Lubimy czytać książki o Toli, bo przedstawiają zwykłe, radosne życie, może trochę sielankowe. Ale to właśnie taka zwyczajna codzienność może być ciekawa. W części o jesieni mamy narodziny kuzyna, spacery w jesiennym parku i zabawę w kałuży, obserwowanie ptaków w karmniku i pieczenie pierników. Przyjemnie się tę książkę czytało i pozostawiła w sercu dużo ciepła.

Moje córki ją uwielbiają, a ja uważam, że opowieści o Toli są ciepłe, mądre i rozwijają wyobraźnię dzieci. Do tego piękne ilustracje. Bardzo polecam!

Moje córki ją uwielbiają, a ja uważam, że opowieści o Toli są ciepłe, mądre i rozwijają wyobraźnię dzieci. Do tego piękne ilustracje. Bardzo polecam!

Tytułową bohaterkę poznałam wraz z synkiem podczas lektury "Lato Toli", które nie skradło mojego serca. Ta część podobała mi się bardziej (synkowi chyba też). Tym razem mamy okazję towarzyszyć dziewczynce podczas jesiennej aury, kiedy można tworzyć ludziki z kasztanów, puszczać statki po kałużach, tarzać się w liściach, jeść zupę dyniową, budować karmnik dla ptaków czy piec pierniczki na święta.

Ogromny plus za rodzicielstwo bliskości, jakie Anna Włodarkiewicz delikatnie wplata w tę książeczkę. Karmienie piersią kuzyna Toli, noszenie w chuście, aby maluszek był blisko - to coś innego niż często spotykane w literaturze jedzenie mleka z butelki oraz zasypianie samemu. To się chwali!

Seria o Toli jest przepięknie wydana, a ilustracje idealnie oddają klimat danej pory roku. Każda z czterech historii jest odpowiednio wyważona, przez co idealnie nadaje się do przeczytania przed snem. Na pewno sięgniemy po kolejne przygody tej bohaterki.

Tytułową bohaterkę poznałam wraz z synkiem podczas lektury "Lato Toli", które nie skradło mojego serca. Ta część podobała mi się bardziej (synkowi chyba też). Tym razem mamy okazję towarzyszyć dziewczynce podczas jesiennej aury, kiedy można tworzyć ludziki z kasztanów, puszczać statki po kałużach, tarzać się w liściach, jeść zupę dyniową, budować karmnik dla ptaków czy piec...

Miło się to czyta, choć porównując choćby do "Basi" - też kultowej bohaterki - jest to takie wygładzone, bardzo poprawne, silące się na idealność (a wielu osobom wydawało się, że to rodzina Basi jest taka...). Rodzice mają masę czasu, nieprzebrane pokłady cierpliwości, pomysły na zajęcie córki pojawiają się migiem.
Pewne niekonsekwencje - Tola jest chora, mają z mamą iść do lekarza, ale biorą się za budowę karmnika (nota bene chyba trochę za wcześnie wystawionego).
Odnosi się wrażenie, że autorka zebrała "jesienne motywy" i pracowicie utkała z nich opowiadania, trochę brakuje w nich życia. Ale docenić należy styl, oczywiście plus za ilustracje.

Miło się to czyta, choć porównując choćby do "Basi" - też kultowej bohaterki - jest to takie wygładzone, bardzo poprawne, silące się na idealność (a wielu osobom wydawało się, że to rodzina Basi jest taka...). Rodzice mają masę czasu, nieprzebrane pokłady cierpliwości, pomysły na zajęcie córki pojawiają się migiem.
Pewne niekonsekwencje - Tola jest chora, mają z mamą iść...

Nic, tylko czekać na Zimę Toli, co by przejść z chrześniakiem przez wszystkie pory roku! :D Uwielbia sprawdzać różnicę w okładce - co znajduje się na balkonie w każdej z pór roku.

Nic, tylko czekać na Zimę Toli, co by przejść z chrześniakiem przez wszystkie pory roku! :D Uwielbia sprawdzać różnicę w okładce - co znajduje się na balkonie w każdej z pór roku.

Sympatyczne cztery opowiadanka z jesienia w tle, które w fajny sposób nawiązują do tomów poprzednich.

Sympatyczne cztery opowiadanka z jesienia w tle, które w fajny sposób nawiązują do tomów poprzednich.