Panna Śpieszka i Pan Leniwiec Katy Hudson 8,0
ocenił(a) na 101 rok temu Kolejna prześliczna książeczka z serii Amberek. Lektura kusi piękną okładką i wewnątrz ilustracjami. Niesie przesłanie o przyjaźni, empatii, o akceptacji tego, że każdy jest inny.
Główną bohaterką jest Emilia Cierpliwiec. Ale nazwisko nie ma nic wspólnego z cechą charakteru ,którą posiada . Wszyscy nazywają ją Śpieszką, gdyż robi wiele rzeczy naraz i to w wielkim pośpiechu. Wykonywanie wielu zadań jednocześnie nie jest produktywne.
Pewnego dnia pędziła do swojego domku na drzewie i dostrzegła na dachu leniwca.
Pan Leniwiec był dokładnym przeciwieństwem Śpieszki. Nie cechowało go lenistwo ,tylko powolność w pracy, dokładność. Każdą czynność robił po kolei , z głębokim zastanowieniem.
Oboje bardzo chcieli się zaprzyjaźnić ze sobą. Zaczęli razem się bawić w gabinet lekarski, budowanie szałasu, malowanie obrazków i inne. Trochę dziwnie wyglądała ta współpraca.
Weźmy przykładowo malowanie farbami. Śpieszka namalowała cztery obrazki, gdy w tym czasie pan Leniwiec zdążył zawiązać fartuch malarski.
Czy taki duet miał jakiekolwiek szanse na przyjaźń?
Naszedł wielki dzień wyścigów pojazdów mechanicznych, Śpieszka już dawno temu zgłosiła swój akces.
Nie rezygnowała z niego. Wystartowała na rowerze, wioząc w koszyku przednim pana Leniwca.
Jak potoczył się wyścig?
Czy pan Leniwiec miał wpływ na dojazd do mety, choć jechał w koszyku?
Jak wyglądała trasa wyścigu?
Czy Śpieszka i pan Leniwiec doszli do konsensusu?
Czy zostali przyjaciółmi?
O tym wszystkim przeczytacie w tej powiastce, obejrzycie ilustracje.
Książka nadaje dodatkowy wydźwięk życiu. Czasem dobrze jest zwolnić, zatrzymać się w miejscu i dostrzec rzeczy ,które umykają naszej uwadze przez pośpiech .
Trzeba stanąć , odetchnąć i dojrzeć piękno tego świata.
Nie można żyć w wiecznym biegu.
Trzeba czerpać radość ze zwykłych czynności i je sobie umilać, jak tylko się da.
Pamiętaj czytelniku! Śpiesz się powoli.