Całkiem przyjemne są te opowiadania. Wątkiem tych spotkań jest obraz MB w Częstochowie, przed którym spotykają się ludzie czymś zawiedzeni, utrudzeni lub mający do wykonania konkretne zadania, np. obronę klasztoru, odnowienie obrazu, niepowodzenie w rodzinie, złożenie podziękowania itp. W tych opowiadaniach autor przywołał historyczne postaci, np. św. Jadwigę, Kopernika, Hozjusza, Sobieskiego, Pułaskiego, Poniatowskiego, Felińskiego, ojca Maksymiliana. Dwa opowiadania - jak podaje wydawca - nie odnoszą się do znanej postaci historycznej. Czy opisano w nich prawdę, czy przytoczono legendy, podania żyjące w ludzkiej pamięci trudno ocenić przeciętnemu czytelnikowi, ale takie wrażenie da się z lektury tych opowiadań odczuć. Książka była "zamówiona" na jubileusz 600-lecia jasnogórskiego obrazu przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, o czym świadczy list prymasa zamieszczony w książce.

Całkiem przyjemne są te opowiadania. Wątkiem tych spotkań jest obraz MB w Częstochowie, przed którym spotykają się ludzie czymś zawiedzeni, utrudzeni lub mający do wykonania konkretne zadania, np. obronę klasztoru, odnowienie obrazu, niepowodzenie w rodzinie, złożenie podziękowania itp. W tych opowiadaniach autor przywołał historyczne postaci, np. św. Jadwigę, Kopernika,...

Pielgrzymowanie do wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej jest znane od wieków. Ludzie potrafią iść przez kilkanaście dni w deszczu i upale, aby pokłonić się niezwykłemu wizerunkowi. Przez wieki przez jasnogórskie wzgórze przewinęły się miliardy pielgrzymów. Wśród nich także ci, których nazwiska na trwałe zapisały się na kartach historii nie tylko naszego kraju, ale całego świata. Sylwetki kilkoro z nich uwiecznił w książce „Spotkania Jasnogórskie” Jan Dobraczyński.
Poszczególne postacie zostały przedstawione w porządku chronologicznym. Docieramy więc przed cudowne oblicze w towarzystwie młodziutkiej królowej Jadwigi. Wspólnie ze świątkarzem Łukaszem zastanawiamy się, w jaki sposób odrestaurować zniszczony wizerunek Maryjny. Towarzyszymy Kopernikowi, który wszak był duchownym, w dylemacie, czy ogłosić światu tezę o tym, że to Ziemia krąży wokół słońca i tym samym zostać oskarżonym o herezję. Z biskupem Stanisławem Hozjuszem modlimy się o wybaczenie rozsiewających się herezji. Podsłuchujemy jak jezuita Wojciech Męciński prosi Najświętszą Panienkę o radę, czy powinien ruszać na misję w odległe azjatyckie tereny. Wspólnie z Janem III Sobieskim prosimy o pomoc zwycięstwie nad Turkami. Widzimy jak Kazimierz Puławski prosi o pomoc w kolejnych walkach. Podobnie zresztą jest w przypadku Józefa Poniatowskiego oraz Zygmunta Felińskiego. W końcu przybywamy przed cudowne oblicze ze współczesnymi nam osobami, takimi jak franciszkanin ojciec Maksymilian Kolbe, żołnierz Tomasz Bielicki, aż wreszcie Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński i ten, który zawołanie „Totus Tuus” umieścił w swoim herbie – papież Jan Paweł II. Tak wiele różnych osobistości na przestrzeni wieków zostało przywiedzionych w to jedno jedyne miejsce, gdzie mogli podzielić z Tą jedną jedyną swoje troski i kłopoty.
Za kilka dni minie 300 lat od koronacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Myślę, że przeczytanie tej niedługiej książki będzie doskonałym uzupełnieniem tej rocznicy.

Pielgrzymowanie do wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej jest znane od wieków. Ludzie potrafią iść przez kilkanaście dni w deszczu i upale, aby pokłonić się niezwykłemu wizerunkowi. Przez wieki przez jasnogórskie wzgórze przewinęły się miliardy pielgrzymów. Wśród nich także ci, których nazwiska na trwałe zapisały się na kartach historii nie tylko naszego kraju, ale całego...

Jak nie trudno się domyślić pozycja ta niewątpliwie opiera się na wątku religijnym, ale nie tylko to zadecydowało o mojej do niej sympatii.
Z zasady nie dotykam się książek o sanktuariach, zwłaszcza maryjnych, po prostu to nie moja bajka. Ta książka przekonała mnie tym, że o miejscu świętym (Jasna Góra w Częstochowie) opowiada z perspektywy konkretnych osób a nie zbiorowości i tłumu, nie ma w niej niebezpiecznych uogólnień. Dodam też, że trudno w niej znaleźć masowe (w sensie płytkie, powierzchowne, okolicznościowe) formy pobożności charakterystyczne dla takich miejsc, cukierkowatość, pobożny lukier i to wszystko co może zniechęcać do ich odwiedzania (i czytania o nich). Raczej dominuje w niej cisza, spokój, atmosfera skupienia i obcowania z sacrum.

Autor w swojej opowieści sięga do początków kultu jasnogórskiego obrazu, a osobą, której historię przedstawia jest Jadwiga Andegaweńska, król Polski.
Dalej następuje rozdział o malarzu zatrudnionym do stworzenia kopii obrazu zaraz po zniszczeniu go i obrabowaniu klasztoru przez husytów.
Dalej poznajemy historię Mikołaja Kopernika, kard. Stanisława Hozjusza (przewodniczącego soboru trydenckiego),Wojciecha Męcińskiego (jezuity, który zginął jako misjonarz w Japonii) a także Jana III Sobieskiego, Kazimierza Pułaskiego i Józefa Poniatowskiego.
Można przeczytać też o Zygmuncie Felińskim, arcybiskupie warszawskim, który został wydalony przez władze zaborcze ze swojej diecezji i nigdy już do niej nie powrócił.
Następny rozdział opowiada o Angelo Giuseppe Roncallim, szerzej znanym jako papież Jan XXIII. Kolejnym bohaterem uczynił autor ojca Maksymiliana Kolbe a zaraz po nim doktora Bielickiego, który wraz z synem Tomaszem Częstochowę odwiedza tuż po zakończeniu I wojny światowej. Tomasz walczy potem w czasie II wojny światowej, jest więziony, jego żona umiera niedługo po wojnie, on odseparowuje się od świata, jednak będąc starym człowiekiem znowu wraca na Jasną Górę.
Na końcu znalazł się rozdział o Prymasie Wyszyńskim i dopisany po wyborze Karola Wojtyły na papieża tekst o pielgrzymce Jana Pawła II do Polski.

Z tyłu książki znajduje się wykaz ważniejszych postaci historycznych wspomnianych w książce.

Mogę polecić jeśli ktoś chce zobaczyć, że sanktuarium to nie tylko kicz i stragany z dewocjonaliami, ale także modlitwa i historia polskiego narodu. Niewątpliwie tło historyczne jest bardzo dobrze skonstruowane. Czyta się z przyjemnością i czasem z zaintrygowaniem.

Jak nie trudno się domyślić pozycja ta niewątpliwie opiera się na wątku religijnym, ale nie tylko to zadecydowało o mojej do niej sympatii.
Z zasady nie dotykam się książek o sanktuariach, zwłaszcza maryjnych, po prostu to nie moja bajka. Ta książka przekonała mnie tym, że o miejscu świętym (Jasna Góra w Częstochowie) opowiada z perspektywy konkretnych osób a nie...

Dobra dawka historii i faktów nie do końca oczywistych.

Dobra dawka historii i faktów nie do końca oczywistych.