vivarto
„Doprawdy, autorze, sądzisz, że to pod względem formy i treści dobry sposób na napisanie/wydanie książki? Jakże chwytliwy tytuł, niemające niemal NIC wspólnego z treścią - pod względem autorskiego rozpracowania tematu (analizy, syntezy, wniosków, etc.). Kupa cytatów z archiwum GazWybu i niewiele ponad to. Żenada. Dobrze, że nie kupiłam tego gniota.”
Andrzej
„Zamówiłem książkę, wydałem trochę kasy, zacząłem czytać (…) mając nadzieję, że Autor oświeci mnie jakimiś rewelacjami i oryginalnymi przemyśleniami i... gorzko się rozczarowałem.”
LadyMakbet33
„"Kościół Wyborczej" ma też sporo minusów, m. in. odtwórczość, zlepek cytatów. Czyżby autorowi zabrakło inwencji?”

Pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz, a wrażenia uczynionego „Wojną bez zwycięzców” ta książka nie poprawia. Dmochowski prędzej zapewni Wybiórczej reklamę niż jej zaszkodzi.

„Rubryka Telefoniczna Opinia Publiczna była nie tylko starannie i atrakcyjnie redagowana, ale zazwyczaj również eksponowana na czołowych kolumnach GW, co nadawało jej wysoką rangę. Zamieszczano tam opinie nieraz wulgarne i agresywne:
Przez trzy lata byłem więźniem hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam "nadludzie" nazywali mnie polską świnią [...] Teraz Książę Kościoła nazywa mnie (pieszczotliwie, co za zmiana!) podwórkowym kundelkiem. Ujadającym. (15/05/1991; W.S.) Prymas kardynał Józef Glemp po raz kolejny robi fałszywy krok. Po "kundelkach", aferze z rabinem Weissem, w orędziu na Boże Narodzenie przygania "Gazecie" i Telefonicznej Opinii Publicznej. Próbuje nam wmówić, że rzeczowe, krytyczne uwagi i zastrzeżenia do Kościoła, a dokładniej do kleru i jego działań, są atakiem i walką z Chrystusem. Ksiądz Prymas popełnia grzech pychy. (18/12/1992; G.S.)” (s. 76n)

Dmochowskiego gorszy nie prostacka wypowiedź Glempa „Kościół bierze poważnie słowa uczciwych uwag kierowanych do siebie, ale nie może odpowiadać na ujadania podwórkowych kundelków, które, choć widzą Kościół kroczący przez wieki, ale widzą go tylko w odcinku swojego podwórka Kościół zaś widzi siebie w dziejowym pochodzie, w wielkiej wspólnocie braci wśród wszystkich ludów” (12 maja 1991, za: „Transformacja mediów: 1989 – 1995” Warszawa 1996 s. 368),której nawet nie raczył przytoczyć, lecz to że po takiej wypowiedzi ktoś śmiał być oburzonym.

„Roman Graczyk zaczął swoje pisanie dla GW od krytycznego zrecenzowania poglądów bpa Michalika.” (s. 101) „Trudno w ogóle w jego ówczesnej publicystyce znaleźć pozytywne opinie o Kościele. To raczej długa lista monotonnie brzmiącej krytyki.” (s. 102)
Używanie słow bez zrozumienia, κριτικός znaczy „potrafiący rozróżniać”.

„Niejednokrotnie atakował ludzi Kościoła, których poglądy nie były zgodne z linią redakcji, na przykład: "Fantastyczne opinie o prasie liberalnej bp Adam Lepa traktuje śmiertelnie serio" (7/08/1999). "Rezultat wyborów w Episkopacie jest zaskakujący. Nie dlatego, że przewodniczącym został kardynał Glemp, lecz dlatego, ze zastępcą nieufnego wobec demokracji Prymasa został przywódca skrzydła bliskiego katolickiemu integryzmowi. Kardynał Józef Glemp jest prymasem i przewodniczącym Episkopatu od 18 lat. Pół roku po jego nominacji wprowadzono stan wojenny. Postawa Prymasa wyrażała się wtedy w ugodowym stosunku do władz." (12/03/1999).” (s. 102n)
Co ma być zarzutem, ugodowość Glempa czy może jej przypominanie? Dmochowski nie tylko tego nie wyjaśnia, lecz i nie przytacza, co wówczas Glemp miał do powiedzenia „Kościół broni każdego życia ludzkiego, a więc w stanie wojennym będzie wołał, gdzie tylko może, o spokój, o zaniechanie gwałtów, o zażegnanie bratobójczych walk” chociaż, jak zauważa historyk „walk (jako działań wzajemnych) nie było, było natomiast wiele jednostronnych gwałtownych akcji milicji przeciw tłumom i poszczególnym osobom” (Jakub Karpiński „Dziwna wojna” Paryż 1990 s. 54).

Leszek Kołakowski ogłosił 24 sierpnia 1991 „Krótką rozprawę o teokracji”: „Żądanie wprowadzenia wartości chrześcijańskich jako zasady konstytucyjnej jest rujnujące dla konstytucji [...]. Wartości chrześcijańskie jest to zwrot, który przez mglistość swoją nie może być prawnie wiążący; może znaczyć, zależnie od interpretacji, wszystko alba nic [...]. Albo więc wartości chrześcijańskie będą pretekstem do coraz większych i teoretycznie nieograniczonych żądań, by penalizować wszystko, co wedle nauki chrześcijańskiej jest grzechem, albo będą frazesem bez pokrycia. Będą rujnujące dla konstytucji w obu przypadkach.” (s. 242)
Kołakowski nie był myślicielem chrześcijańskim ani za takiego siebie nie podawał, czy Dmochowski też go do „Kościoła Wyborczej” zalicza?
I czy potrafi wyjaśnić co nazywać wartością chrześcijańską? Jan Paweł II w 2002 przesłaniu do uczestników Europejskiego Kongresu Naukowego uznał za „"chrześcijański fundament Europy": "godność osoby, świętość życia ludzkiego, centralna rola rodziny opartej na małżeństwie, ranga wykształcenia, wolność myśli, słowa oraz głoszenia własnych poglądów i wyznawania religii, ochrona prawna jednostek i grup, współpraca wszystkich na rzecz wspólnego dobra, praca pojmowana jako dobro osobiste i społeczne, władza polityczna pojmowana jako służba, podporządkowana prawu i rozumowi, a ograniczona przez prawa osoby i narodów." (…) dwie trzecie (…) katalogu wartości jeszcze półtora wieku temu były postrzegane przez papieży jako oznaki raczej dechrystianizacji niż chrystianizacji społeczeństw. Grzegorz XVI i Pius IX postulaty wolności myśli, słowa, sumienia czy religii zdecydowanie określali jako "insanitas" (chorobę). W 15 punkcie "Syllabus errorum" (1864) za błędne zostało uznane następujące zdanie: "Liberum cuique homini est eam amplecti ac profiteri religionem, quam rationis lumine quis ductus veram putaverit" (Każdemu człowiekowi wolno przyjąć i wyznawać tę religię, którą – wiedziony światłem rozumu – uznał za prawdziwą). Kiedy więc obecny Papież domaga się – w imię chrześcijańskiego dziedzictwa Europy – wolności myśli czy słowa, lub stwierdza, że Kościół "nie ma tytułu do opowiadania się za takim albo innym rozwiązaniem instytucjonalnym czy konstytucyjnym" ("Centesimus Annus" nr 47),kontynuuje myśl nie tyle swoich poprzedników, co ludzi (jak np. ks. F. Lammenais) wykluczanych przez nich z Kościoła.” (Grzegorz Ryś „Jeden, święty, powszechny, apostolski” Kraków 2016 s. 25n)
P. też https://tischner.pl/jean-delumeau-o-oczyszczaniu-pamieci/

Ni z tego, ni z owego pada zdanie: „Jest teolog, ks. prof. Wacław Hryniewicz, którego poglądy skrytykowała watykańska Kongregacja Nauki Wiary, a który wzywał, aby "życzliwiej spojrzeć" na postać Judasza i zrehabilitować tę postać.” (s. 113) Zdania przed i po dotyczą czego innego, a o poglądach Hryniewicza nie sposób z tego więcej doczytać.

Dmochowski wrzuca do jednego worka sprawy z różnych parafii:
„Jeden z tekstów reklamował księgarnię protestancką następująco:
"Od czterech miesięcy czynna jest w Warszawie niezwykła księgarnia. Codziennie odwiedza ją ok. 80 osób. Zaglądają dzieci, młodzież, ludzie dojrzali i emeryci. Każdy tu może znaleźć coś dla siebie. W zakupionym w 1947 r. przez Kościół Chrystusowy budynku przy ul. Puławskiej 114 [...] otwarto Księgarnię Chrześcijańską. Właściwie powinna nazywać się księgarnią ekumeniczną, gdyż można tu kupić wydawnictwa wszystkich Kościołów: baptystów, adwentystów, zielonoświątkowców, luteranów (25/01/1992).” (s. 24) Bezpośrednio po tym:
„Inna reklama dotyczyła gnozy: Pierwszy numer miesięcznika "Gnosis" pod redakcją znakomitego eseisty, filozofa i religioznawcy Jerzego Prokopiuka wydała Fundacja Myśl. Jest to pierwsze na naszym rynku poważne czasopismo zajmujące się duchowością człowieka, problemami wewnętrznego poznania tajemnic bytu. Gnostycyzm jest charyzmatyczno-mistycznym nurtem chrześcijaństwa, uznawanym przez Kościół katolicki za herezję (16/11/1991).” (s. 25) Skroro zaznaczone „uznawanym przez Kościół katolicki za herezję” to na czym polega zarzut?
„Wiele uwagi poświęcano rozmaitym niewielkim grupom wyznaniowym:
"Betania" na Górnym Śląsku jest największym zborem zielonoświątkowców w Polsce (20/03/1992).” (tamże) Czy poświęcanie uwagi obraża czyjeś uczucia religijne?
Bezpośrednio po tym „Nie zabrakło również oswajania czytelników z masonerią” (s. 26).

„GW podsuwa czytelnikom w tytule, iż: POLAK NIE MUSI BYĆ KATOLIKIEM Trzeba być może na zawsze pogrzebać pogląd, że Polak musi być katolikiem. (30/03/1991)” (s. 22)
Obraża to kogoś?

W „Panu Tadeuszu” Jankiel „chociaż Żyd, dosyć czystą miał polską wymowę, Szczególniej zaś polubił pieśni narodowe (…) Przy tem w pobliskiem mieście był też podrabinkiem (...) Miał także sławę dobrego Polaka” (księga IV, w. 245n, 260 i 264) „Żyd poczciwy Ojczyznę jako Polak kochał” (księga XII, w. 759).
Karol Ruprecht za walkę o niepodległość w 1846 trafił na Syberię, po powrocie otoczony był powszechnym szacunkiem „wyglądał na apostoła czy nawet świętego (który to tytuł, jako protestantowi, nie należał mu się).” (Paweł Jasienica „Dwie drogi” 1988 s. 26)

„Tadeusz Rydzyk stosunkowo szybko pojawił się na łamach GW w roli jej najgroźniejszego przeciwnika w Kościele. Niemal natychmiast po starcie Radia Maryja zorientowano się na Czerskiej, że wyrasta silne, katolickie medium, które może stanowić poważną przeszkodę w walce o rząd dusz społeczeństwa.” (s. 228, jedno z wielu podobnych zdań)

W 2000 gdy Dariusz Ratajczak ogłosił „możemy więc stwierdzić bez popełniania większego błędu, że Cyklon B stosowano w obozach do dezynfekcji, nie zaś mordowania ludzi” Ryszard Bender (za Peerelu „poseł na Sejm” z ramienia „Frontu Jednosci Narodu”) oświadczył na falach radia Rydzyka, że Auschwitz – Birkenau „nie był obozem zagłady, lecz obozem pracy”. O takich drobiazgach tu ani słowa. O tym jak w 2005 arcybiskup Życiński zabronił klubowi Bendera używania nazwy „katolicki", na co Bender uczenie „wyjaśnił” że jego klub „jest organizacją świecką i nie podporządkuje się dekretom władzy kościelnej” także nic.
https://www.ekai.pl/czy-kik-w-lublinie-ma-prawo-uzywac-nazwy-katolicki/

Można by tak jeszcze wyliczać.

vivarto
„Doprawdy, autorze, sądzisz, że to pod względem formy i treści dobry sposób na napisanie/wydanie książki? Jakże chwytliwy tytuł, niemające niemal NIC wspólnego z treścią - pod względem autorskiego rozpracowania tematu (analizy, syntezy, wniosków, etc.). Kupa cytatów z archiwum GazWybu i niewiele ponad to. Żenada. Dobrze, że nie kupiłam tego...

Autor tej książki jest historykiem i dziennikarzem. Pracując nad nią, uwzględnił takie aspekty jak: aborcja, konkordat, zaangażowanie się duchownych w politykę.

Artur Dmochowski przejrzał ponad 7000 numerów tego kontrowersyjnego periodyku. Pyta o związki naczelnego propagandysty PRL-u Jerzego Urbana z publicystami ,,GW".

Osobiście ,,Wyborczej" nie czytałam i nie zamierzam tego robić. Mam bardzo krytyczny stosunek do jej publicystów, którzy aspirują do ''wychowawców" narodu, pouczających w kwestiach obyczajowości, polityki. Co gorsza, oni ''wiedzą lepiej" jak mamy myśleć. Nie, nie.

,,Kościół Wyborczej" ma też sporo minusów, m.in. odtwórczość, zlepek cytatów. Czyżby autorowi zabrakło inwencji?

Zapraszam: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/02/publicystyka.html

Autor tej książki jest historykiem i dziennikarzem. Pracując nad nią, uwzględnił takie aspekty jak: aborcja, konkordat, zaangażowanie się duchownych w politykę.

Artur Dmochowski przejrzał ponad 7000 numerów tego kontrowersyjnego periodyku. Pyta o związki naczelnego propagandysty PRL-u Jerzego Urbana z publicystami ,,GW".

Osobiście ,,Wyborczej" nie czytałam i nie...

Z tą książką jest tak, że daję jej gwiazdki za sam temat - bo jeśli ktoś czyta "Wybiórczą" to wszystko, co jest tam opisane i tak wie. Niemniej jednak dobrze, że takie książki powstają.
Wiele lat czytałam "Koszerną" z wypiekami na twarzy dopóki odkryłam, że jednak jestem manipulowana. Smutne...

Z tą książką jest tak, że daję jej gwiazdki za sam temat - bo jeśli ktoś czyta "Wybiórczą" to wszystko, co jest tam opisane i tak wie. Niemniej jednak dobrze, że takie książki powstają.
Wiele lat czytałam "Koszerną" z wypiekami na twarzy dopóki odkryłam, że jednak jestem manipulowana. Smutne...

Książka dla pasjonatów tematu. Uwikłania i najrozmaitsze kombinacje GW z kościołem w tle.

Książka dla pasjonatów tematu. Uwikłania i najrozmaitsze kombinacje GW z kościołem w tle.

Doprawdy, autorze, sądzisz, że to pod względem formy i treści dobry sposób na napisanie/wydanie książki? Jakże chwytliwy tytuł, niemające niemal NIC wspólnego z treścią - pod względem autorskiego rozpracowania tematu (analizy, syntezy, wniosków, etc.). Kupa cytatów z archiwum GazWybu i niewiele ponad to. Żenada. Dobrze, że nie kupiłam tego gniota.

Doprawdy, autorze, sądzisz, że to pod względem formy i treści dobry sposób na napisanie/wydanie książki? Jakże chwytliwy tytuł, niemające niemal NIC wspólnego z treścią - pod względem autorskiego rozpracowania tematu (analizy, syntezy, wniosków, etc.). Kupa cytatów z archiwum GazWybu i niewiele ponad to. Żenada. Dobrze, że nie kupiłam tego gniota.

„Owszem, atakujemy Kościół - ale po to, żeby go bronić”- tak zaczyna się książka ,,Kościół Wyborczej" autorstwa Artura Dmochowskiego. Jest to książka opowiadająca o 25 letniej wojnie jaką wypowiedziała Gazeta Wyborcza, Kościołowi Katolickiemu w celu osłabienia wiary Narodu polskiego.
Pod wpływem lektury prześledziłam kilka numerów gazety i zgadzam się z autorem. W każdym egzemplarzu znajduje się choćby jeden prztyczek w kierunku kościoła. Nagłówki gazety nasączane są jadem, język gazety pełen jest manipulacji.
To tłumaczy dlaczego tak wiele osób nie ufa dziś kościołowi. A jeżeli ludzie nie darzą zaufaniem Kościoła naszej Matki i kapłanów naszych pasterzy to nic dziwnego, ze rośnie liczba ateistów i tzw ,,katolików niepraktykujących".
Ciężko to zrozumieć, kiedy patrząc w przeszłość wiara całego naszego Narodu była przykładem dla innych państw. Czasy gdy naszymi przywódcami byli: Popiełuszko, Wyszyński oraz Jana Pawła II 

„Owszem, atakujemy Kościół - ale po to, żeby go bronić”- tak zaczyna się książka ,,Kościół Wyborczej" autorstwa Artura Dmochowskiego. Jest to książka opowiadająca o 25 letniej wojnie jaką wypowiedziała Gazeta Wyborcza, Kościołowi Katolickiemu w celu osłabienia wiary Narodu polskiego.
Pod wpływem lektury prześledziłam kilka numerów gazety i zgadzam się z autorem. W każdym...

Przeczytałem 1/4, więc nie mogę dać oceny. Z drugiej strony, mógłbym to zrobić (poziom dociekliwości i głębi pierwszych zdań utrzymuje się bez wahań na kolejnych stronach),dając mocne 2 za poniesiony trud studiowania tysięcy artykułów GW, tym większy, że - sądząc po komentarzach autora - pracował on tępym narzędziem.

Przeczytałem 1/4, więc nie mogę dać oceny. Z drugiej strony, mógłbym to zrobić (poziom dociekliwości i głębi pierwszych zdań utrzymuje się bez wahań na kolejnych stronach),dając mocne 2 za poniesiony trud studiowania tysięcy artykułów GW, tym większy, że - sądząc po komentarzach autora - pracował on tępym narzędziem.

Zamówiłem książkę, wydałem trochę kasy, zacząłem czytać (z rumieńcem na twarzy :-) mając nadzieję, że Autor oświeci mnie jakimiś rewelacjami i oryginalnymi przemyśleniami i... gorzko się rozczarowałem.
Tą lekturą mogą podniecać się tylko prawomyślni - prawowierni - zawsze mający pewność i rację - wiadomi...

Zamówiłem książkę, wydałem trochę kasy, zacząłem czytać (z rumieńcem na twarzy :-) mając nadzieję, że Autor oświeci mnie jakimiś rewelacjami i oryginalnymi przemyśleniami i... gorzko się rozczarowałem.
Tą lekturą mogą podniecać się tylko prawomyślni - prawowierni - zawsze mający pewność i rację - wiadomi...

Smutne (i przekonujące) świadectwo walki ideologicznej, toczonej na gruzach dziennikarskiej bezstronności przez Gazetę Wyborczą. Fakt, że aby należycie ocenić zgromadzony przez autora materiał, trzeba znać rzeczywistość Kościoła nie z mediów, a już na pewno nie z mediów "zaangażowanych".

Smutne (i przekonujące) świadectwo walki ideologicznej, toczonej na gruzach dziennikarskiej bezstronności przez Gazetę Wyborczą. Fakt, że aby należycie ocenić zgromadzony przez autora materiał, trzeba znać rzeczywistość Kościoła nie z mediów, a już na pewno nie z mediów "zaangażowanych".