Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Artur Dmochowski
![Artur Dmochowski](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
10
7,1/10
Pisze książki: literatura piękna, reportaż, publicystyka literacka, eseje, biznes, finanse, historia, czasopisma
Urodzony: 13.06.1959
Artur Dmochowski, ur. 13 VI 1959 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Historii (1986); student Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Geofizyki.
13 V 1977 uczestnik demonstracji po śmierci Stanisława Pyjasa. 1979-1987 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego Beczka przy kościele oo. Dominikanów w Krakowie.
1980-1986 członek NZS AGH, w 1980 rzecznik Komitetu Założycielskiego NZS; rzecznik KS NZS AGH. 1980-1984 działacz niezależnego ruchu wydawniczego (założyciel pism, redaktor, drukarz, organizator dostaw sprzętu, materiałów poligraficznych, transportu, lokali): 1980-1981 NZS AGH; od 1980 kolporter, organizator kolportażu (m.in. wydawnictwa Od nowa NZS AGH, NIE, NOWa, Arka, Oficyna Literacka, Wydawnictwo X, KTW, Pomost, Przedświt, Krąg; „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Wola”, „Zomorządność”, „Mała Polska”, „PWA”, kalendarze); 1983-1984 NIE (Niezależna Inicjatywa Edytorska). Członek KIK. 13 XII 1981 uczestnik demonstracji; do 1987 organizator kursów samokształceniowych, wychowawca grupy młodzieżowej w KIK. 1981-1989 sprzedawca książek; 1984-1985 przew. Samorządu Studentów NZS, członek Senatu UJ; 5 I 1984 – V 1984 w ukryciu (przez pewien czas u Wojciecha Frazika); od 1986 organizator, wykładowca Krakowskiej Wspólnoty Akademickiej; pośrednik w kontaktach z Międzynarodowym Zrzeszeniem Młodzieży Katolickiej (JECI–MIEC); organizator spotkań z ludźmi kultury, m.in. Jackiem Fedorowiczem, Andrzejem Drawiczem, Stefanem Bratkowskim; uczestnik akcji plakatowych i ulotkowych; dostawca paczek rodzinom internowanym. W V 1988 uczestnik strajku w Nowej Hucie. 1988-1989 studia doktoranckie na UJ. Od 1988 w „S” na UJ, redaktor nacz. tygodnika „Czas Solidarności”, wiosną 1989 reprezentant „Czasu Solidarności” na Spotkaniu Wydawców Prasy Niezależnej w Stalowej Woli. 1989-1992 redaktor „Nowego Dziennika”. Wielokrotnie poddawany rewizjom, zatrzymywany, pzresłuchiwany.
1990-1991 kierownik redakcji TVP Kraków, w 1990, nast. w 1992 redaktor „Nowego Dziennika – Polish Daily News” w Nowym Jorku, 1993-1996 radca min. w MSZ. W 1994 przedstawiciel Polski w Misji KBWE w Gruzji, w 1996 w Misji OBWE w Bośni-Hercegowinie. W 1996 dyr. programowy TV Wisła, 1996-1997 prezes Krakowskiej Agencji Rozwoju Turystyki, 1996-2000 dyr. Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego, 2000-2006 radca min. Ambasady RP w Rzymie, od 2006 dyr. TVP Historia.
W 1992 absolwent studiów podyplomowycna University of Maryland, 1994-1995 student Master of Arts in International Policy Studies w Monterey Institute of International Studies w Kalifornii. Autor książek: Ogień. Zginął za Polskę bez komunistów (1985),Wietnam. Wojna bez zwycięzców (1991).
13 V 1977 uczestnik demonstracji po śmierci Stanisława Pyjasa. 1979-1987 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego Beczka przy kościele oo. Dominikanów w Krakowie.
1980-1986 członek NZS AGH, w 1980 rzecznik Komitetu Założycielskiego NZS; rzecznik KS NZS AGH. 1980-1984 działacz niezależnego ruchu wydawniczego (założyciel pism, redaktor, drukarz, organizator dostaw sprzętu, materiałów poligraficznych, transportu, lokali): 1980-1981 NZS AGH; od 1980 kolporter, organizator kolportażu (m.in. wydawnictwa Od nowa NZS AGH, NIE, NOWa, Arka, Oficyna Literacka, Wydawnictwo X, KTW, Pomost, Przedświt, Krąg; „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Wola”, „Zomorządność”, „Mała Polska”, „PWA”, kalendarze); 1983-1984 NIE (Niezależna Inicjatywa Edytorska). Członek KIK. 13 XII 1981 uczestnik demonstracji; do 1987 organizator kursów samokształceniowych, wychowawca grupy młodzieżowej w KIK. 1981-1989 sprzedawca książek; 1984-1985 przew. Samorządu Studentów NZS, członek Senatu UJ; 5 I 1984 – V 1984 w ukryciu (przez pewien czas u Wojciecha Frazika); od 1986 organizator, wykładowca Krakowskiej Wspólnoty Akademickiej; pośrednik w kontaktach z Międzynarodowym Zrzeszeniem Młodzieży Katolickiej (JECI–MIEC); organizator spotkań z ludźmi kultury, m.in. Jackiem Fedorowiczem, Andrzejem Drawiczem, Stefanem Bratkowskim; uczestnik akcji plakatowych i ulotkowych; dostawca paczek rodzinom internowanym. W V 1988 uczestnik strajku w Nowej Hucie. 1988-1989 studia doktoranckie na UJ. Od 1988 w „S” na UJ, redaktor nacz. tygodnika „Czas Solidarności”, wiosną 1989 reprezentant „Czasu Solidarności” na Spotkaniu Wydawców Prasy Niezależnej w Stalowej Woli. 1989-1992 redaktor „Nowego Dziennika”. Wielokrotnie poddawany rewizjom, zatrzymywany, pzresłuchiwany.
1990-1991 kierownik redakcji TVP Kraków, w 1990, nast. w 1992 redaktor „Nowego Dziennika – Polish Daily News” w Nowym Jorku, 1993-1996 radca min. w MSZ. W 1994 przedstawiciel Polski w Misji KBWE w Gruzji, w 1996 w Misji OBWE w Bośni-Hercegowinie. W 1996 dyr. programowy TV Wisła, 1996-1997 prezes Krakowskiej Agencji Rozwoju Turystyki, 1996-2000 dyr. Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego, 2000-2006 radca min. Ambasady RP w Rzymie, od 2006 dyr. TVP Historia.
W 1992 absolwent studiów podyplomowycna University of Maryland, 1994-1995 student Master of Arts in International Policy Studies w Monterey Institute of International Studies w Kalifornii. Autor książek: Ogień. Zginął za Polskę bez komunistów (1985),Wietnam. Wojna bez zwycięzców (1991).
7,1/10średnia ocena książek autora
213 przeczytało książki autora
292 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autora![Wojtek2559 - awatar](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-avatar-32x32.jpg)
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Afera grypowa. Szczepionki, pieniądze i kłamstwa
Artur Dmochowski
5,5 z 8 ocen
30 czytelników 1 opinia
2015
Najnowsze opinie o książkach autora
Wietnam 1962-1975 Artur Dmochowski ![Wietnam 1962-1975](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/89000/89574/352x500.jpg)
7,1
![Wietnam 1962-1975](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/89000/89574/352x500.jpg)
Treść jest powtórzeniem „Wojny bez zwycięzców” z drobnymi zmianami.
Garbaty-Aniol11 „Spodziewałem się książki opisującej aspekt militarny konfliktu wietnamskiego, opisu największych starć, charakterystyki sprzętu bojowego obydwu stron (tego tu niestety nie uświadczymy nawet w śladowej ilości) a dostałem w zamian zarys historyczny wojny z jej przyczynami, począwszy od panowania Francuzów w Indochinach, do płynnego przejścia w interwencję amerykańską z jej reperkusjami dla obydwu społeczeństw tamtego okresu, do konsekwencji, jakie przyniosła ona dla tamtej części świata i nie tylko. Wiem że bez tej analizy nie można opisywać Wietnamu jako konfliktu, ale wydanie książki w serii Historyczne Bitwy powinno do czegoś zobowiązywać.” Właśnie.
Wietnam 1962-1975 Artur Dmochowski ![Wietnam 1962-1975](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/89000/89574/352x500.jpg)
7,1
![Wietnam 1962-1975](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/89000/89574/352x500.jpg)
Z lektury recenzji wynika, że autor za bardzo skupia się na przedstawieniu konfliktu od strony ekonomicznej, społecznej i medialnej. Mnie się podoba takie coś. Szerzej o taktyce, uzbrojeniu i mapach, gdzie kto i z czego walczył, jest w książce, pt. "Chiny - Wietnam" autorstwa Zygmunta Czarnotty. Wietnam był pierwszą wojną medialną. Była telewizja, gazetki i społeczeństwo. Jedne wiedziało, o co walczy, a drugie no tak nie za bardzo. Oliwy do ognia dolewało społeczeństwo amerykańskie (manifestacje, wiece, etc.),które raz było za wojną, to zaraz po jakiś wiadomościach było przeciw. Wiele się mówi o wpływie Rosjan na to, jak prości Amerykanie odbierali wojnę w Wietnamie. Autor wskazuje, że jest to mit. Brak twardych dowodów na tę tezę. Dziennikarze sami z siebie pokazywali "zniekształcony" obraz wojny, np. jak walczyli żołnierze ARW. Amerykanie już podczas kolejnej wojny, ściśle kontrolowali media i lepiej przygotowali społeczeństwo na wieści z frontu.