Do czasu wydania "Boskich zwierząt" było mi mocno nie po drodze z Panem Hołownią, a co za tym idzie także za poglądami oraz postawą, którą reprezentuje. Skąd brała się moja wewnętrzna niechęć? Zapewne stąd, że nie jestem osobą wierzącą. Jednakże, trudno nie wierzyć w nic, a moje przekonania pozwalają mi na bycie zwolenniczką tzw. sprzężenia zwrotnego jakim jest karma. Nie jest mi też obca wizja "tęczowego mostka", za który odchodzą nasi mniejsi bracia oraz siostry. Nie jest mi również obojętny ich ziemski los i wszechświat mi świadkiem, że wraz z każdym czynem krzywdzącym zwierzęta moje serce krwawi. Stałam się fleksitarianką dążącą do wegetarianizmu, a ponadto jak tylko mogę to wpłacam datki na leczenie fundacyjnych zwierząt i podpisuję petycje mogące wpłynąć na polepszenie bytu oraz zaostrzenie kar za znęcanie się nad tymi bezbronnymi i ufnymi istotami. Ale do brzegu. Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po najnowszym dziele Szymona i nie ukrywałam, że obawiałam się wszelkich odniesień do Pisma Świętego. Jak się okazało - niepotrzebnie. Hołownia rzetelnie odrobił lekcje, zgłębiając temat duchowości zwierząt, hodowli przemysłowej czy też myślistwa, posiłkując się różnorodną literaturą oraz własnymi przekonaniami. Co więcej, ogromnie się cieszę, że pomimo różnic, mam z autorem podobną wrażliwość i podobnie widzę miejsce oraz role mniejszych "boskich" stworzeń, które mogą nas uczyć "nie tylko wrażliwości czy empatii, ale i uwielbienia."

Do czasu wydania "Boskich zwierząt" było mi mocno nie po drodze z Panem Hołownią, a co za tym idzie także za poglądami oraz postawą, którą reprezentuje. Skąd brała się moja wewnętrzna niechęć? Zapewne stąd, że nie jestem osobą wierzącą. Jednakże, trudno nie wierzyć w nic, a moje przekonania pozwalają mi na bycie zwolenniczką tzw. sprzężenia zwrotnego jakim jest karma. Nie...