Piękne wspomnienia, relacja, uczucia i zamysł. Czytałam z przejęciem i co chwile nachodziły mnie myśli: "Jaka ta kobieta była DZIELNA!". Zawziętość matki autorki mnie powaliła na kolana. Walka o własne dziecko w czasach wojny, od samego jej zarania zapierała we mnie dech w piersi. Sama jako matka czułam jaki to musiał być ból i trwoga. Wspaniała osoba. Wspaniała więź między matką i córką. Szkoda, że takie wspomnienia....

Piękne wspomnienia, relacja, uczucia i zamysł. Czytałam z przejęciem i co chwile nachodziły mnie myśli: "Jaka ta kobieta była DZIELNA!". Zawziętość matki autorki mnie powaliła na kolana. Walka o własne dziecko w czasach wojny, od samego jej zarania zapierała we mnie dech w piersi. Sama jako matka czułam jaki to musiał być ból i trwoga. Wspaniała osoba. Wspaniała więź między...

Niewątpliwie jest to smutna historia, o smutnych czasach, z perspektywy żydowskiej dziewczynki, a następnie dorosłej już kobiety.
Autorka podjęła się poukładania puzzli życia swojej rodziny, które rozrzuciła historia, w całość, w coś co można oprawić i mieć na pamiątkę.
Dobór cytatów do tej książki - fenomenalny.

Niewątpliwie jest to smutna historia, o smutnych czasach, z perspektywy żydowskiej dziewczynki, a następnie dorosłej już kobiety.
Autorka podjęła się poukładania puzzli życia swojej rodziny, które rozrzuciła historia, w całość, w coś co można oprawić i mieć na pamiątkę.
Dobór cytatów do tej książki - fenomenalny.

Fascynująca opowieść o losach pewnej żydowskiej rodziny. Rodziny samej autorki, która urodziła się w przededniu wojny, a której udało się przeżyć wojnę dzięki determinacji własnej matki, oraz wielu szczęśliwym zbiegom okoliczności.
Wraz z matką odbyła bardzo długą podróż z okupowanej Polski na Białoruś i dalej w głąb Rosji,mimo iż uciekły tak daleko nie udało im się uniknąć wojennej zawieruchy.
Choć wiele osób, które los rzucił daleko od rodzinnych stron już nie wracała, rodzice autorki nie wyobrażali sobie by mogli mieszkać poza Polską, wrócili do Warszawy. Pani Halina Rubin pięknie wspomina Warszawę i miejsca, które pamięta z młodości, wciąż odwiedza je w snach i ma do nich sentyment.
W 1968 roku znów czekała je podróż, będąca wynikiem wydarzeń marcowych, upokarzająca podróż w "świat" tych, którym odebrano obywatelstwo i oskarżono o brak lojalności wobec kraju swoich przodków. Nie mając wyjścia znów udali się na tułaczkę. To poruszające czytać jak wielki był to dla nich cios, jak niezrozumiałe postępowanie rządu...
Jest to książka pod wieloma względami wyjątkowa, wciąga, porusza, zmusza do refleksji. Cieszę się, że została napisana, że historia rodziców autorki ujrzała światło dzienne i pozwala uważniej przyjrzeć się sytuacji Żydów w Europie przed wojną, w jej czasie i po wojnie.

Fascynująca opowieść o losach pewnej żydowskiej rodziny. Rodziny samej autorki, która urodziła się w przededniu wojny, a której udało się przeżyć wojnę dzięki determinacji własnej matki, oraz wielu szczęśliwym zbiegom okoliczności.
Wraz z matką odbyła bardzo długą podróż z okupowanej Polski na Białoruś i dalej w głąb Rosji,mimo iż uciekły tak daleko nie udało im się uniknąć...

Wydawnictwo Czarne to dla mnie synonim wartościowej, mądrej, zmuszającej do refleksji lektury. Jeszcze się nie zdarzyło abym kiedykolwiek zawiodła się na książce której swoje błogosławieństwo dali Andrzej Stasiuk i jego żona Monika Sznajderman właściciele i dobre duchy wydawnictwa.

"Czas odnaleziony. Podróże z moją matką" to kolejna perełka w kolekcji Czarnego. Jej autorka Halina Rubin zdobyła się na odwagę aby wrócić pamięcią do swoich dziecięcych lat które przypadły na czas II wojny światowej i opowiedzieć o wojennych losach swoich i swojej mamy. Jej determinacja i zaradność sprawiły że udało im się przetrwać wojenną zawieruchę i po latach tułaczki bezpiecznie wrócić w rodzinne strony.
Opowieść jakich wiele, można by powiedzieć. Dużo w tym zapewne prawdy bo każdy kto przeżył wojnę nosił w sobie własną historię wartą opowiedzenia. Jednak to co urzekło mnie w tej książce to fakt iż autorce udało się ukazać ogrom miłości, poświęcenia a także głębie relacji które łączyły ją z mamą aż do jej śmierci.

Po napaści na Polskę mama autorki, wiedząc że jej żydowskie pochodzenie oznacza dla niej i nowo narodzonej córki wyrok śmierci, postanowiła uciec z Warszawy w głąb Związku Radzieckiego. Z zawodu położna, z dodatkowo ukończonym kursem pielęgniarskich, opiekowała się rannymi żołnierzami radzieckimi, potem niemieckim kiedy szpital został przez nich przejęty a pod koniec swojej tułaczki partyzantami w lesie. A wszystko to z maleńkim dzieckiem u boku które chroniła jak mogła przed okropnościami wojny.

To książka osobista, wręcz intymna można by powiedzieć: pełna wspomnień, fragmentów listów, starych fotografii które zachowały się jako rodzinne pamiątki. Chyba nigdy nie przestaną mnie takie historie poruszać.

Zachęcam Was do lektury. Warto.

Wydawnictwo Czarne to dla mnie synonim wartościowej, mądrej, zmuszającej do refleksji lektury. Jeszcze się nie zdarzyło abym kiedykolwiek zawiodła się na książce której swoje błogosławieństwo dali Andrzej Stasiuk i jego żona Monika Sznajderman właściciele i dobre duchy wydawnictwa.

"Czas odnaleziony. Podróże z moją matką" to kolejna perełka w kolekcji Czarnego. Jej...