Mike jest lekkoduchem, który nigdy nie potrafił znaleźć swojego miejsca na Ziemi. Pewnego dnia spotyka młodą i bogatą Amerykankę, Ellie, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Młodzi prędko biorą ślub i planują zamieszkać w Cygańskim Gnieździe, posiadłości nad którą podobno spoczywa klątwa.

Absolutnie nie sądziłam, że Aghata Christie będzie jeszcze w stanie czymkolwiek mnie zaskoczyć: tę klasyczną pisarkę kryminałów chyba po prostu zdążyłam już zaszufladkować. Gdy wiec przypadkiem, przez promocję w jednym ze sklepów w moje ręce trafiła „Noc i ciemność” nie miałam pojęcia, jak bardzo się w mojej ocenie myliłam.

Przede wszystkim mamy tu do czynienia z zupełnie odrębną historią, pozbawioną znanych nam detektywów. Przy okazji jest poprowadzona zupełnie inaczej, niż zwykle. Narratorem książki jest Mike, który opisuje nam historię swojego życia: opowiada nam o tym jak spotkał i zakochał się w młodziutkiej Ellie i jak zamieszkanie w Cygańskim Gnieździe doprowadziło do tragedii. Z tym, że zło dotyka ich bezpośrednio dopiero pod koniec całej historii: wcześniej tylko czujemy, że coś strasznego niedługo tu się stanie, że coś cały czas narasta…
No i właśnie, to jest to, co ma ta książka, a czego mi zwykle u Christie zupełnie brakuje – klimat. Klimat grozy i mroku, który kojarzył mi się przede wszystkim z horrorem. Nie była to wprawdzie dla mnie najbardziej emocjonująca lektura, ale w końcu poczułam, że ta autorka faktycznie potrafi budować napięcie, którego w przypadku „Nocy i ciemności” nie brakuje. Bo mimo dość radosnych zdarzeń – jakim w końcu jest znalezienie miłości swojego życia – tu nie ma radości. Całość napisana jest w raczej przytłaczający, „negatywny” sposób.
Muszę jednak zwrócić uwagę na to, że przez takie wyjście autorki „Noc i ciemność” faktycznie może chwilami nudzić. Przez większą część książki mamy tu jednak powieść obyczajową, opowiadającą o życiu młodej pary i jeśli ktoś tego „nie kupi” może naprawdę trochę się w trakcie czytania nudzić. Zwłaszcza, że główny bohater, Mike, to typ, który raczej nie będzie przez wszystkich uwielbiany.
Nie zmienia to jednak faktu, że wewnątrz można znaleźć ciekawie zbudowane postacie, do których główny bohater też się z resztą zalicza. Christie jak zwykle dobrze zbudowała swoich bohaterów, a przy okazji po raz pierwszy w trakcie lektury jej książki poczułam wielka sympatię do jednego z pobocznych bohaterów. Mówię tu o pewnym genialnym architekcie, jednak pozwólcie, że wątku rozwijać nie będę: najzwyczajniej w świecie polubiłam tę postać i już, co u mnie się zdarza jednak dość rzadko.
„Noc i ciemność” to naprawdę inna książka Christie. Warto po nią sięgnąć: nie jest wszak długa, a doskonale pokazuje, że ta autorka potrafiła tworzyć nie tylko bardzo sztampowe, klasyczne kryminały.

Mike jest lekkoduchem, który nigdy nie potrafił znaleźć swojego miejsca na Ziemi. Pewnego dnia spotyka młodą i bogatą Amerykankę, Ellie, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Młodzi prędko biorą ślub i planują zamieszkać w Cygańskim Gnieździe, posiadłości nad którą podobno spoczywa klątwa.

Absolutnie nie sądziłam, że Aghata Christie będzie jeszcze w stanie...