Grodzieńska i Jurandot, czyli tytułowe ni psy, ni wydry i ich wczesne teksty.

Zbiorek otwierają przedwojenne, klimatyczne i niedzisiejsze, ale urocze piosenki i ballady Jurandota, między innymi ta „O pani Wiśniewskiej”.

W kolejnym rozdziale Stefania G. przedstawia zabawne scenki i sytuacje – z życia wzięte. Świetny był obyczajowy obrazek z tużpowojennej Łodzi, gdy trudno było w tym mieście gdziekolwiek trafić, ponieważ każda napotkana osoba nie potrafiła wskazać właściwej drogi, ponieważ była z… Warszawy.

Dalej przeczytamy pisane na gorąco teksty Jurandota z września 1939 i jego wiersz - „Żołnierzu – Panienko” będący upamiętnieniem młodszej siostry autora - Zosi, która zginęła w powstaniu. Z tych utworów najbardziej wzrusza mnie „Piosenka o wieżyczce z zegarem”. Potem jest jeszcze kilka jego powojennych, zabawnych, satyrycznych tekstów i dialogów.

Tomik zamykają, według Grodzieńskiej, jej najlepsze satyryczne opowiadania i historyjki, z najbliższym mojemu sercu tekstem pt. „Z pamiętnika grafomanki”. 🤭

Mister Oizo, dziękuję za wytyczenie właściwego kierunku i udostępnienie tekstu. 😊

Grodzieńska i Jurandot, czyli tytułowe ni psy, ni wydry i ich wczesne teksty.

Zbiorek otwierają przedwojenne, klimatyczne i niedzisiejsze, ale urocze piosenki i ballady Jurandota, między innymi ta „O pani Wiśniewskiej”.

W kolejnym rozdziale Stefania G. przedstawia zabawne scenki i sytuacje – z życia wzięte. Świetny był obyczajowy obrazek z tużpowojennej Łodzi, gdy trudno...

Ta niewielka, niepozorna książeczka to literacki rarytas! Stefania Grodzieńska uporządkowała domowe archiwum i oddała w ręce czytelników wybór najwcześniejszych utworów - swoich i Jerzego Jurandota. Część z nich powstała jeszcze zanim autorzy stali się parą. Szczególnie cenne są teksty w rozdziale pierwszym. To niepublikowany od 1938 r. debiut książkowy Jerzego Jurandota pt. "Niedobrze, panie bobrze". Zbiór piosenek z lat 1933-1937, wykonywanych na scenach legendarnych kabaretów warszawskich, był pierwszym zeszytem z serii "Biblioteka rewii i przebojów". Jak się chwilę później okazało - jedynym. Tym cenniejsze są to utwory, które cudem ocalały wojenną zawieruchę.
Rozdział drugi to humoreski Grodzieńskiej z lat 1945-1948, czyli także jej debiutanckie teksty.
W rozdziale trzecim znajdziemy piosenki i wiersze Jurandota z lat 1939-1954, a w ostatnim, czwartym, humoreski Grodzieńskiej z lat 1945-1954.
To właśnie rok 1954 stał się cezurą, którą autorka uznała jako koniec "twórczości wczesnej". Dlaczego - wyjaśnia w słowach wstępnych do każdego z rozdziałów. Te właśnie opisy przed "twórczością właściwą" były najciekawsze, najcenniejsze. W tych didaskaliach Grodzieńska jak nikt inny ujęła ducha przedwojnia, okupacji i lat tużpowojennych. Szkoda, że tak krótko.

Ta niewielka, niepozorna książeczka to literacki rarytas! Stefania Grodzieńska uporządkowała domowe archiwum i oddała w ręce czytelników wybór najwcześniejszych utworów - swoich i Jerzego Jurandota. Część z nich powstała jeszcze zanim autorzy stali się parą. Szczególnie cenne są teksty w rozdziale pierwszym. To niepublikowany od 1938 r. debiut książkowy Jerzego Jurandota...