Doris opowiada swoją historię na podstawie nazwisk z notesu. Przemierzamy z nią Szwecję, Francję, Anglię i Stany Zjednoczone, a jednak najważniejszy w ciągu całej wyprawy jest nie otoczenie, a towarzyszący jej w tej chwili człowiek. Odczuwamy to na każdym kroku. W treści powstaje tylko ogólny zarys otoczenia, resztę musi dopowiedzieć nasza wyobraźnia. Cała uwaga autorki poświęcona jest charakterowi relacji, jaką dana postać nawiązała z Doris.
Obrazowość postaci jest tak niesamowita, że człowiek staje przed nami jak żywy. Cechy charakteru, specyficzne zachowania, reakcja na sytuację. Dobro bądź zło, które ze sobą niesie. Autorka wykazała się bardzo dużą znajomością ludzkiego charakteru, ale również zaufaniem do czytelników, ponieważ sporo elementów całej historii pozostaje za mgłą. Trzeba je sobie dopowiedzieć, dorysować.
Serdecznie polecam tę książkę, ponieważ jest to przepiękny obraz czyjegoś życia. Życia bogatego w wiele wydarzeń i emocji, z którego jedni zapamiętają to, co dobre, a inni ze współczuciem pokręcą głową. Wypełniona po brzegi samotnością, melancholią i tęsknotą powieść poruszy dogłębnie Wasze serca. Wielka miłość, która skazana jest na wieczną rozłąkę, przypadki, rządzące losem, spotkania, mające zaważyć na całej przyszłości, pomocna dłoń przychodząca w najmniej oczekiwanym momencie. Wielkie zawody i chwile wzniesienia. Smutek i nostalgia. Jest tego zbyt wiele, żeby spisać w jednej recenzji, ale wystarczająco, żeby przeżyć w ciągu jednego życia.

Artykuł pochodzi ze strony: http://www.kanapaliteracka.pl/ksiazki/czerwony-notes-recenzja/

Doris opowiada swoją historię na podstawie nazwisk z notesu. Przemierzamy z nią Szwecję, Francję, Anglię i Stany Zjednoczone, a jednak najważniejszy w ciągu całej wyprawy jest nie otoczenie, a towarzyszący jej w tej chwili człowiek. Odczuwamy to na każdym kroku. W treści powstaje tylko ogólny zarys otoczenia, resztę musi dopowiedzieć nasza wyobraźnia. Cała uwaga autorki...