Publikacja, w której zaprezentowano nie tylko potrawy międzywojennej i powojennej kuchni polskiej, ale również anegdoty i rodzinne opowieści. Czy Iwaszkiewicz potrafił gotować? Kto dziś pamięta czasy, kiedy najlepszą kiełbasę w Warszawie można było nabyć w księgarni, a słoninę u szewca? Która kuchnia – serce domu – była najmilej wspominanym miejscem Marii? Jak świętowano w międzywojennej i powojennej rzeczywistości? Czy jest w Polsce człowiek, który, zdaniem Iwaszkiewiczów, nie lubi ogórków? Dlaczego łączymy postać świętego Jacka Odrowąża z pierogami? Jak przyrządzić kurę po literacku a la Iwaszkiewicz? To książka idealna dla tych, którzy cenią sobie nie tylko dobrą kuchnię, ale i dobrą literaturę.

Publikacja, w której zaprezentowano nie tylko potrawy międzywojennej i powojennej kuchni polskiej, ale również anegdoty i rodzinne opowieści. Czy Iwaszkiewicz potrafił gotować? Kto dziś pamięta czasy, kiedy najlepszą kiełbasę w Warszawie można było nabyć w księgarni, a słoninę u szewca? Która kuchnia – serce domu – była najmilej wspominanym miejscem Marii? Jak świętowano w...

Jestem nieco rozczarowana. Nie tyle treścią, bo wiedziałam czego się spodziewać, a wydaniem. Po tym jak już nie mogłam nigdzie dostać "Gawęd o przyjęciach","Z moim ojcem o jedzeniu" i "Gawęd o jedzeniu" ucieszyłam się na pojawienie zbiorczego wydania, spodziewając się możliwe pięknego opracowania. Niestety o ile okładka jeszcze jest kusząca o tyle zdjęcia w środku są rozczarowujące. W dzisiejszych czasach, kiedy naprawdę można pięknie i klimatycznie zrobić zdjęcia potraw... Naczynia niczym z PRL-u, albo które wyglądają na dopiero co nabyte w markecie, ni jak mają się do klimatycznej treści książki. Zdjęcia są dla mnie nie konsekwentne, w dodatku jest też sporo zdjęć "zapychaczy", które są zbieraniną zdjęć mnóstwa różnych autorów. Wielka szkoda, zmarnowany potencjał pięknej pozycji. Mogła być elegancka książka, a wyszedł chamsko odgrzany kotlet.

Jestem nieco rozczarowana. Nie tyle treścią, bo wiedziałam czego się spodziewać, a wydaniem. Po tym jak już nie mogłam nigdzie dostać "Gawęd o przyjęciach","Z moim ojcem o jedzeniu" i "Gawęd o jedzeniu" ucieszyłam się na pojawienie zbiorczego wydania, spodziewając się możliwe pięknego opracowania. Niestety o ile okładka jeszcze jest kusząca o tyle zdjęcia w środku są...

Taka mała uwaga: wydawca obiecuje, że poznamy historie spotkań Marii (córki Iwaszkiewicza) z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim, Kornelem Makuszyńskim czy Witkacym. A te osoby są wspomniane mimochodem (treści ogólnie jest baaardzo mało, na palcach jednej ręki można policzyć...).

Maria wspomina to tak bardzo mimochodem, że spotkanie z K. K. Baczyńskim ogranicza się do stwierdzenia, że poeta nosił wąsik i coś powiedział... i tyle.

Jeśli jesteście ciekawi tych postaci i wydarzeń z nimi związanych, sięgnijcie raczej po dzienniki samego Iwaszkiewicza.

Taka mała uwaga: wydawca obiecuje, że poznamy historie spotkań Marii (córki Iwaszkiewicza) z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim, Kornelem Makuszyńskim czy Witkacym. A te osoby są wspomniane mimochodem (treści ogólnie jest baaardzo mało, na palcach jednej ręki można policzyć...).

Maria wspomina to tak bardzo mimochodem, że spotkanie z K. K. Baczyńskim ogranicza się do...

Kuchnia Iwaszkiewiczów. Przepisy i anegdoty to przygotowana przez Wydawnictwo Znak kompozycja wcześniej wydanych książek autorstwa Marii Iwaszkiewicz, córki Władysława Iwaszkiewicza. Te publikacje to Gawędy o przyjęciach wydane w 1975 roku, Gawędy o jedzeniu wydane po raz pierwszy w 1967 roku i Z moim ojcem o jedzeniu z 1980 roku. Maria Iwaszkiewicz doskonale znała się na kuchni, sama była dobrą kucharką, dlatego jej przepisy nie były zbyt dobrze opisane. Wychodziła z założenia, że osobie umiejącej gotować nie trzeba dokładnie tłumaczyć proporcji. Wydawnictwo Znak jednak postarało się te receptury bardziej skonkretyzować.

Książka podzielona jest na dwie główne części. W pierwszej znajdziecie przepisy na dni powszednie, a w drugiej świąteczne. I tak w przepisach codziennych znajdują się propozycje na śniadania, obiady w tym zupy i dania główne, dodatki sałatki i podwieczorki. A na zakończenie tej części przepisy na kolacje i na przetwory. W części świątecznej znajdują się przepisy na Wigilię i Boże Narodzenie, ostatki, Popielec oraz Wielkanoc.

Przepisy w książce przeplatają się z licznymi anegdotami z domu Marii. Z książki dowiecie się kto bywał u Iwaszkiewiczów i jakie potrawy były wtedy podawane. Kuchnia Iwaszkiewiczów. Przepisy i anegdoty to także historia kuchni międzywojennej i powojennej.

Z Kuchnia Iwaszkiewiczów. Przepisy i anegdoty wybrałam kilka przepisów. Chociaż miałam trudne zadanie bo nie mogłam się zdecydować. Na śniadanie przygotowałam omlet ze szpinakiem. Podobno potrawę tę do Polski wprowadziła królowa Marysieńka Sobieska. Według wskazówek autorki nie powinno się smażyć omletu z więcej niż pięciu jajek chyba, że dysponujecie dużą patelnią. Często robię omlety, ale nigdy nie ze szpinakiem. Omlety wyszły pyszne. Robiłam również te w wersji na słodko z dodatkiem cukru do jajek, czego wcześniej nie praktykowałam.
Na podwieczorek nie mogłam przygotować innego przepisu! Wybrałam moje imienniczki Magdalenki. Jest to małe francuskie ciasteczko w kształcie muszelki. Jego główne składniki to mąka, jaka, cukier, masło i sok z cytryny. Jak pisze Maria Iwaszkiewicz u nas jest też dopuszczalna inna forma ciasteczek i moje właśnie taką mają. Najważniejsze żeby ciasteczka nie były większe niż 10 centymetrów.
Z propozycji na sałatki wybrałam przepis na sałatkę ziemniaczaną. Bardzo prosty przepis na sałatkę, którego wcześniej nie znałam. Ziemniaki, cebula, ogórki kiszone, jabłka, natka pietruszki, sok z cytryny i oliwa okazały się idealnym połączeniem. Moja znajoma podpowiedziała mi, że wersja ze śledziem byłby równie smaczna.
Z Kuchni Iwaszkiewiczów. Przepisy i anegdoty mogłabym gotować bez końca. Książka jest cudowna, pięknie wydana. Przepisy są proste, a jednocześnie bardzo wykwintne. Kuchnia Iwaszkiewiczów jest czymś znacznie więcej niż zbiorem przepisów. Ta książka jest podróżą do przeszłości, do smaków z dzieciństwa. Przypomni wam je na pewno pasta z wędzonej makreli, bigos myśliwski czy śledź po grecku, który jest dokładnie taki jak w moim domu.

Sami spróbujcie przyrządzić kotlety cielęce w papielotach Jana Szyttlera czy kurę po literacku a‘la Iwaszkiewicz. A może skusicie się na zwyczajne pierożki z rybą. Ja na pewno zrobię kaczkę z grzybami, której sposób przyrządzania podobno jest sposobem rdzennie polskim i oczywiście coś na słodko czyli Tort Fedora.
Smacznego!
https://jemksiazkiblog.wordpress.com/2018/11/06/kuchnia-iwaszkiewiczow-przepisy-i-anegdoty-maria-iwaszkiewicz/

Kuchnia Iwaszkiewiczów. Przepisy i anegdoty to przygotowana przez Wydawnictwo Znak kompozycja wcześniej wydanych książek autorstwa Marii Iwaszkiewicz, córki Władysława Iwaszkiewicza. Te publikacje to Gawędy o przyjęciach wydane w 1975 roku, Gawędy o jedzeniu wydane po raz pierwszy w 1967 roku i Z moim ojcem o jedzeniu z 1980 roku. Maria Iwaszkiewicz doskonale znała się na...

Cudowna książka kulinarna z wieloma staropolskimi przepisami, które już sobie zaznaczyłam i na pewno kiedyś znajdą się na moim stole! (pierniczki świąteczne będą pierwsze:). Uwielbiam czytać tez o zwyczajach kulinarnych innych ludzi, zwłaszcza tak szacownych jak rodzina Iwaszkiewiczów. Mnóstwo anegdot, ciekawostek i obrazków z życia kuchennego i jadalnianego. Polecam!

Cudowna książka kulinarna z wieloma staropolskimi przepisami, które już sobie zaznaczyłam i na pewno kiedyś znajdą się na moim stole! (pierniczki świąteczne będą pierwsze:). Uwielbiam czytać tez o zwyczajach kulinarnych innych ludzi, zwłaszcza tak szacownych jak rodzina Iwaszkiewiczów. Mnóstwo anegdot, ciekawostek i obrazków z życia kuchennego i jadalnianego. Polecam!