Lubię książki podróżnicze, ukazujące inne obyczaje, dające poznać inne narodowości i zabytki, przedstawiające nie tylko uroki podróżowania, ale także jej trudy. I tutaj w jakimś sensie wszystko to znajdziemy, z mocnym naciskiem na trudy podróżowania. Jednak tutaj czegoś mi zabrakło, coś mi się nie zgrało, coś mnie przez cały czas uwierało. Przede wszystkim był to język. Miałam wrażenie, że czytam książkę dla młodzieży, napisaną przez nastoletnią osobę. Bohaterowie bardzo infantylni też specjalnie nie przypadli mi do gustu.
Myślę, że zwyczajnie jest to książka nie dla mnie. Być może gdybym miała o wiele mniej lat, to byłabym z niej zadowolona.

Lubię książki podróżnicze, ukazujące inne obyczaje, dające poznać inne narodowości i zabytki, przedstawiające nie tylko uroki podróżowania, ale także jej trudy. I tutaj w jakimś sensie wszystko to znajdziemy, z mocnym naciskiem na trudy podróżowania. Jednak tutaj czegoś mi zabrakło, coś mi się nie zgrało, coś mnie przez cały czas uwierało. Przede wszystkim był to język....

Ula Machnacz czy Ula Tomczak? Tego do końca nie wiem, na okładce widnieje pierwsze nazwisko, natomiast na stronie wydawnictwa drugie. W każdym razie autorka książki, którą będę dziś recenzować, jest absolwentką kulturoznawstwa międzynarodowego na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W życiu podejmowała się wielu zajęć jako barmanka, kelnerka, właścicielka klubu (nie mam pojęcia, jakiego, ale podejrzewam, że muzycznego),sprzedawca kart kredytowych, asystentka prezesa, redaktorka gazet, dogoterapeutka, graficzka, fotograf. Aktualnie jest mamą i początkującą pisarką.
Pola, Karlito i Alan to trójka polskich studentów, którzy postanawiają wyjechać za granicę i poszukać tam wakacyjnej pracy. Ich wyjazd jest bardzo spontaniczny, ponieważ nie mają z góry zapewnionego zatrudnienia w Niemczech. To jednak nie stanowi dla nich żadnej przeszkody, zupełnie w ciemno wyruszają w podróż z niemalże pustymi portfelami. Przecież liczą na to, że tuż za zachodnią granicą zarobią i to cztery razy więcej niż w Polsce. Niestety rzeczywistość prowadzi do rozczarowania. Znalezienie pracy w Niemczech nie jest łatwe. A jeśli już się udaje znaleźć jakieś zajęcie, to na bardzo krótki okres, z pewnością nie na cały sezon. Niepowodzenia za zachodnią granicą Polski nie demotywują jednak trójki przyjaciół, którzy postanawiają poszukać swojego szczęścia dalej, w Holandii. Tam też sprawy nie przedstawiają się kolorowo. Pracy nie ma, a portfele świecą pustkami. Pojawia się kolejny pomysł, który ma być strzałem w dziesiątkę. I nie, nie jest to powrót do Polski, a dalsza podróż, tym razem do gorącej Hiszpanii. Aby jednak tam dotrzeć, trzeba przedrzeć się przez Francję, która wcale nie jest przyjaznym krajem dla spłukanych autostopowiczów. Przyjaciele zmuszeni są się rozdzielić, aby dotrzeć do celu. Czy spotkają się wszyscy razem na dworcu w Barcelonie, tak jak planowali? Czy w Hiszpanii czeka na nich praca? Tego musicie dowiedzieć się już sami.
„Drogę” wybrałam ze względu na wakacyjny klimat. Bardzo chciałabym opuścić granice naszego pięknego kraju w czasie urlopu, ale w tym roku postawiłam na Tatry. Książka Uli Machnacz tylko podsyciła mój apatyt na zagraniczny wyjazd, chociaż ja wybrałabym raczej Portugalię lub Włochy. Dzięki tej lekturze przynajmniej wiem, czego mogę spodziewać się po mieszkańcach Zachodniej Europy, choć autorka nie za wiele pisze o kulturze i obyczajach panujących w krajach, które zwiedzili nasi bohaterowie. Z moich ustaleń wynika, że wydarzenia opisane w tej powieści miały miejsce dobrych dziesięć lat temu, pewnie niedługo po tym, jak Polska dołączyła do Strefy Schengen i wszystkich ciągnęło na Zachód w poszukiwaniu lepszych pieniędzy.

Dalsza część recenzji na: http://tamczytam.blogspot.com/2018/07/droga.html

Ula Machnacz czy Ula Tomczak? Tego do końca nie wiem, na okładce widnieje pierwsze nazwisko, natomiast na stronie wydawnictwa drugie. W każdym razie autorka książki, którą będę dziś recenzować, jest absolwentką kulturoznawstwa międzynarodowego na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W życiu podejmowała się wielu zajęć jako barmanka, kelnerka, właścicielka klubu (nie mam pojęcia,...

„Droga” autorstwa Uli Machnacz to opowieść o trójce studentów. Poli i Karlito, którzy są parą, a także ich przyjacielu Alanie. Mają oni zamiar wybrać się w podróż za granicę do pracy, jednak gdy nie udaje im się jej znaleźć, zaczynają podróżować autostopem po świecie z nadzieją, że gdzieś tę pracę znajdą.

Przez pierwszą połowę książki bardzo irytowali mnie główni bohaterowie. Byli jacyś tacy kompletnie bez wyrazu, jednak w trakcie swojej podróży i trudów jakie musieli pokonywać, nabrali trochę charakteru, chociaż za postacią Karlita nie przepadałam do samego końca. Postać Poli była jednak całkiem dobrze wykreowana, możemy tutaj poznać twardą dziewczynę, która w trudnych warunkach radziła sobie tak dobrze jak mężczyźni.

Rzeczą, która przeszkadzała mi najbardziej, była narracja. Wiem, że trzecioosobowa była tutaj jak najbardziej wskazana, ale w momencie, gdy narrator przybliżał nam uczucia i myśli bohaterów, sama odczuwałam to z pewnym dystansem. Poza tym, znajduje się tu ogrom opisów, a w momentach, kiedy już pojawiały się dialogi, w wielu przypadkach wydawały mi się one nienaturalne, wręcz infantylne.

Do zalet z pewnością mogę zaliczyć to, że książka pokazuje nam jak poradzić sobie w naprawdę trudnych warunkach - bez pieniędzy, jedzenia i dachu nad głową. Mnie, jako ogromnej fance podróżowania, bardzo podobało się również to, że mogłam poznać tutaj elementy kultury różnych krajów, a także najważniejsze zabytki znajdujące się tam i oczywiście, jakimi cechami różnią się ludzie z innych krajów od Polaków.

Myślę, że mimo drobnych niedociągnięć jest to naprawdę wartościowa historia o przyjaźni i poszukiwaniu swojej życiowej drogi.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://niezwykle-slowa.blogspot.com

„Droga” autorstwa Uli Machnacz to opowieść o trójce studentów. Poli i Karlito, którzy są parą, a także ich przyjacielu Alanie. Mają oni zamiar wybrać się w podróż za granicę do pracy, jednak gdy nie udaje im się jej znaleźć, zaczynają podróżować autostopem po świecie z nadzieją, że gdzieś tę pracę znajdą.

Przez pierwszą połowę książki bardzo irytowali mnie główni...